Η πίεση που αισθάνεται ο Ερντογάν, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο διεθνές πεδίο, είναι τέτοια που δεν αποκλείεται να αντιδράσει εξωτερικεύοντας την κρίση.
Αυτή είναι η εκτίμηση διπλωματικών κύκλων, που παρακολουθούν από κοντά την τουρκική συμπεριφορά, εκφράζοντας την ανησυχία τους για το πώς θα αντιδράσει ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας.
Στο εσωτερικό, παρά το γεγονός ότι ο Τούρκος Πρόεδρος φέρεται να ελέγχει την κατάσταση, ωστόσο, είναι σαφές πως οι τελευταίες αντιδράσεις για τη σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου, δεν μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστο το καθεστώς της Άγκυρας. Ο Ερντογάν αισθάνεται τις αναταράξεις που προκαλούνται και είναι προφανώς σε θέση να αντιληφθεί το μέγεθος του κύματος της αντίδρασης. Ο Τούρκος Πρόεδρος αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζει το τέλος της πολιτικής του παντοκρατορίας και προφανώς και δεν το θέλει τούτο. Φοβάται, πέραν από την απώλεια της εξουσίας και το ενδεχόμενο την επόμενη ημέρα να βρεθεί κατηγορούμενος για σκάνδαλα. Πρακτική που υιοθετεί και ο ίδιος θέλοντας να εξοντώσει τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Γεωπολιτική πίεση
Στο διεθνές πεδίο, οι εξελίξεις στη Συρία μετά και από τις παρεμβάσεις κι άλλων χωρών, θέτουν την Άγκυρα σε κατάσταση απομόνωσης. Είναι πρόδηλο ότι απέναντι της έχει αραβικές χώρες, που δεν θέλουν η Συρία να ελέγχεται από την Τουρκία. Η παρουσία της Άγκυρας στη χώρα αυτή και η υλοποίηση των επεκτατικών της σχεδιασμών εξαρτάται και από το μέλλον του καθεστώτος της Δαμασκού αλλά και την αντίδραση αραβικών κρατών. Στην εξίσωση των εξελίξεων/ αντιδράσεων βρίσκεται και το Ισραήλ.
Την ίδια ώρα, σε σχέση και με τις επιδιώξεις της στην Κύπρο και την προώθηση της αναβάθμισης του κατοχικού καθεστώτος, της αποσχιστικής οντότητας, στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών θεωρούν μεγάλη αποτυχία την έκδοση του ανακοινωθέντος της συνόδου της Ε.Ε. και των κρατών της Κεντρικής Ασίας, στη Σαμαρκάνδη, όπου καταγράφονται σημαντικές αναφορές στο Κυπριακό.
Οι αναφορές στο Κυπριακό, τις οποίες προσυπογράφουν και κράτη-μέλη του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών, ΟΤΚ, βρίσκονται απέναντι στις τουρκικές επιδιώξεις. Την ίδια ώρα, την αποτυχία αυτή ενισχύει και το γεγονός ότι κράτη του ΟΤΚ έχουν διαπιστεύσει πρέσβεις στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αν και η επιρροή της κατοχικής Τουρκίας είναι μεγάλη και σημαντική στα κράτη που μετέχουν στον ΟΤΚ, ωστόσο, είναι σαφές πως οι χώρες αυτές ενίοτε βάζουν στη ζυγαριά την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα οφέλη που έχουν με τη σχέση και συνεργασία αυτή. Κι αυτό τις διαφοροποιεί από την Άγκυρα.
Την ίδια ώρα, ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να υποβαθμίσει την τουρκική «προέλαση» στην Αφρική, όπου ενισχύεται βαθμηδόν η παρουσία της σε όλα τα πεδία. Όπως και την παρουσία της στα Βαλκάνια κι αλλού.
Κατεχόμενα και μαντήλα
Στην εικόνα των προβλημάτων πρέπει να ενταχθούν και τα εσωτερικά ζητήματα, που προκαλούνται στα κατεχόμενα. Το θέμα της μαντήλας είναι μόνο η αφορμή καθώς μαίνεται «πόλεμος» για την ισλαμοποίηση των κατεχομένων. Αν και η Τουρκία ελέγχει πλήρως τα κατεχόμενα, ωστόσο, είναι σαφές πως το θέμα του χαρακτήρα της κοινωνίας, είναι κάτι το διαφορετικό. Τουρκοκύπριοι, όλων των πολιτικών και ιδεολογικών αποχρώσεων, αντιδρούν στη διάβρωση του κοσμικού τους χαρακτήρα. Δεν είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν στα κατεχόμενα διαδηλώσεις, ωστόσο η Άγκυρα είναι ανήσυχη για την κατάσταση αλλά και αποφασισμένη να καταστείλει τις αντιδράσεις.
«Υποψήφιες» Κύπρος και Ελλάδα
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το καθεστώς Ερντογάν, δημιουργούν συνθήκες για να αντιδράσει με τρόπο που θα «εκτονώσει» την πίεση που αισθάνεται. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν αποκλείεται οι αντιδράσεις του, η πίεση που αισθάνεται, να οδηγήσουν σε κινήσεις πρόκλησης εντάσεων. Σε αυτό το ενδεχόμενο προφανώς και πρώτες… υποψήφιες για να προκαλέσει ένταση είναι Κύπρος και Ελλάδα.
Πρόταση Χριστοδουλίδη για εμπλοκή των πολιτών στη διαδικασία απορρίφθηκε
Η κατοχική πλευρά απέρριψε πρόταση της Λευκωσίας για τη συγκρότηση επιτροπής, που θα εμπλέκει τους πολίτες στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Σε μια προσπάθεια εμπλοκής της κοινωνίας στις συζητήσεις για την επίτευξη συμφωνίας των πολιτών, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, κατέθεσε στα Ηνωμένα Έθνη και στον Ερσίν Τατάρ, πρόταση για τη συγκρότηση μιας «Συμβουλευτικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Πολιτών». Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη πρόταση για συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, προσφέροντας δυνατότητας ενημέρωσης, διαφάνειας και αλληλοεπίδρασης.
Ο κατοχικός ηγέτης, Ερσίν Τατάρ, απέρριψε αμέσως την πρόταση αμφισβητώντας τη χρησιμότητα μιας τέτοιας Επιτροπής. Άλλωστε ο ίδιος φαίνεται να μην χρειάζεται συμβούλους καθώς έχει ενώπιον του τις γραπτές οδηγίες του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, τις οποίες ακολουθεί κατά γράμμα.
Η πρόταση αυτής της ελληνικής κυπριακής πλευράς είχε ετοιμασθεί το 2007, επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου, και τώρα με βάση και τα σημερινά δεδομένα επανέρχεται, έχοντας και την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων.
Στο συμβουλευτικό αυτό όργανο θα συμμετέχουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Θα συμμετέχουν άτομα υπό την προσωπικής τους ιδιότητα, που εκπροσωπούν τις απόψεις διαφόρων κοινωνικών παραγόντων, μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων, όπως νέοι, γυναίκες, επιχειρηματίες, επαγγελματίες, συνδικαλιστικές οργανώσεις, εκπρόσωποι θρησκευτικών ομάδων κ.λπ. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την παρουσίαση της πρότασης έκανε λόγο για συμμετοχή 30 ατόμων, δεκαπέντε και δεκαπέντε, υποδεικνύοντας ότι η επιλογή θα μπορούσε να γίνει και από τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία στο παρελθόν είχαν προβάλλει την αναγκαιότητα της δημιουργίας ενός τέτοιου φόρουμ.
Για να υπάρχει αλληλοεπίδραση, στην Συμβουλευτική Επιτροπή θα συμμετέχουν, με το καθεστώς παρατηρητή, ένας εκπρόσωπος του Προέδρου και ένας του κατοχικού ηγέτη, ώστε να ενημερώνονται για τα όσα θα συζητούνται και θα τα μεταφέρουν τόσο στον Νίκο Χριστοδουλίδη όσο και στον Ερσίν Τατάρ. Κι αυτό για να έχουν πλήρη εικόνα των διαμειφθέντων. Θα είναι εν πολλοίς ένα φόρουμ προβληματισμού και διαβούλευσης, που θα συζητούν διάφορα ζητήματα.
Η πρόταση αυτή, ωστόσο, απορρίφθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη από τον εγκάθετο της Άγκυρας, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, δεν αναλαμβάνει ποτέ δική του πρωτοβουλία. Επιλέγει- υποχρεωτικά- να κινείται εντός των οδηγιών που έχει ενώπιον του και αποτελούν τους καθοδηγητικούς άξονες, που πάντα ετοιμάζονται από την κατοχική Τουρκία, σε πολιτικό και τεχνοκρατικό επίπεδο.
