Η οινολόγος του οινοποιείου Vasilikon μας μιλά για την αγάπη της για το κρασί, τον έρωτά της για το Μπορντό και τη Νέα Ζηλανδία και για την πίστη της στις γηγενείς ποικιλίες της Κύπρου!
 
Τι καινούριο θεωρείς ότι έχεις προσφέρει στο οινοποιείο Vasilikon τα τελευταία χρόνια;
Ήρθα στο οινοποιείο το 2010 που ήταν μια χρονιά αλλαγών. Από τότε μέχρι σήμερα η συλλογή του οινοποιείου εμπλουτίστηκε με το Ειναλία (Pοζέ) και έπειτα, τα μονοποικιλιακά: Αιών (Μαραθεύτικο), Λευκάδα και Μωροκανέλα ως καινούριες ετικέτες. Επίσης το Vasilikon (Ξυνιστέρι) από το 2016 φέρει την ονομασία προέλευσης Λαόνα Ακάμα, που το κάνει το πρώτο και μοναδικό Ξυνιστέρι με σήμανση Ονομασίας Προέλευσης. Αλλά, απροσδόκητα σημαντική πιστεύω πως είναι και μια δόση γυναικείας ευαισθησίας με την οποία ενημερώθηκε η οινοποίηση…
 
Πόσο βοήθησαν την καριέρα σου οι σπουδές σου στο Μπορντό αλλά και η εμπειρία σου σε χώρες του Νέου Κόσμου;
Στο Μπορντό είχα την πρώτη και ουσιαστική επαφή μου με τον οινικό κόσμο, εκεί απέκτησα όλες τις θεωρητικές μου γνώσεις. Αλλά πρώτιστα, εκεί έμαθα να σέβομαι και να αγαπώ το κρασί. Η εμπειρία στον Νέο Κόσμο μου δίδαξε την οργάνωση και την καινοτομία, να τολμάς να δοκιμάζεις και να κάνεις πάντα ό,τι καλύτερο μπορείς κατά την οινοποίηση. Πιστεύω ότι η Κύπρος αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο ενδιάμεσο αυτών των δυο καταστάσεων: την παράδοση, κυρίως όσοn αφορά τον αμπελώνα, αλλά και ένα στάδιο πειραματισμού και δοκιμών, οπότε μοιάζει με ένα γόνιμο συνδυασμό των δύο αυτών κόσμων.
 
Ποιες γηγενείς ποικιλίες ξεχωρίζεις και ποια θεωρείς τα ατού του οινοποιείου;
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια ουσιαστική και ενδιαφέρουσα εργασία που εστιάζει στις κυπριακές ποικιλίες οι οποίες δείχνουν να έχουν ισχυρό χαρακτήρα. Βασική κυπριακή ποικιλία είναι, κατά την άποψή μου, το Ξυνιστέρι γιατί έχει αποδείξει πλέον τις δυνατότητές του. Το Ξυνιστέρι είναι και από τις πιο ολοκληρωμένες εκφράσεις του οινοποιείου γιατί η περιοχή φαίνεται να είναι ιδανική για αυτή την ποικιλία μορφολογικά. Απόδειξη και η μακρόβια του παρουσία στον Κάθηκα, με παραδοσιακούς και αιωνόβιους αμπελώνες. Και άλλες ποικιλίες φαίνεται να παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, όπως η Μωροκανέλα και το Μαραθεύτικο, αλλά χρειάζεται κόπος και χρόνος μέχρι να τις γνωρίσουμε και να τις χειριστούμε καλύτερα. Μια ποικιλία στην οποία έχω προσωπική αδυναμία είναι η Λευκάδα, για την ιδιαιτερότητα και πολυπλοκότητα που εμφανίζει.
 
Μπορούμε σήμερα να μιλούμε για terroir του Κάθηκα κι αν ναι, εξήγησέ μας τις ιδιαιτερότητες.
Μπορούμε να μιλάμε για terroir του Κάθηκα, ναι. Πιστεύω πως κάθε περιοχή έχει κάποια μορφολογία και μικροκλίμα που αντανακλάται στα σταφύλια και τελικά στο κρασί. Στον Κάθηκα οι ιδιαιτερότητες της περιοχής συνοψίζονται στα εδάφη που είναι κυρίως ασβεστολιθικά, στο υψόμετρο των 700 μέτρων και στην άμεση επιρροή από τη θάλασσα.
 
Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζει σήμερα μια νέα οινολόγος στην Κύπρο;
Η Κύπρος είναι από τις πιο παλιές αμπελουργικές περιοχές, αλλά η παραγωγή ποιοτικού κρασιού και ο πειραματισμός με τις νέες ποικιλίες και μεθόδους είναι ουσιαστικά κάτι καινούριο. Αυτό είναι η πιο μεγάλη πρόκληση αλλά ταυτόχρονα και το πιο συναρπαστικό κομμάτι της δουλειάς μου.
 
Έχεις να ζηλέψεις κάτι από τους συναδέλφους σου στο εξωτερικό;
Αν πρέπει να αναφερθώ σε κάτι χειροπιαστό, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η διάρκεια του τρύγου. Στην Κύπρο έχουμε σίγουρα μια απαιτητική και μακροχρόνια περίοδο τρύγου.
 
Ποια οινοπαραγωγό περιοχή του πλανήτη θαυμάζεις;
Όπως είπα, οι πρώτες μου γευστικές αναμνήσεις που αφορούν το κρασί γεννήθηκαν στο Μπορντό, όποτε για εμένα θα είναι πάντα μια περιοχή που αγαπώ. Μου αρέσει όμως να δοκιμάζω κρασιά από όλο τον κόσμο και να εκπλήσσομαι ευχάριστα, ειδικά από οινοπαραγωγούς λιγότερο διάσημους.
 
Ποιο συνδυασμό κρασιού και φαγητού προτείνεις για ένα οικογενειακό κυριακάτικο τραπέζι;
Ο συνδυασμός κρασιού και φαγητού είναι γενικά ένα περίπλοκο θέμα. Για ένα οικογενειακό τραπέζι, περιβάλλον πολύ πιο χαλαρό και οικείο, πιστεύω πως δεν χρειάζεται να ακολουθήσουμε κανόνες. Είναι καλή ευκαιρία για δοκιμές και πειραματισμούς που αποσκοπούν σε ευχαρίστηση. Μερικές φορές, είναι θεμιτό το κρασί να παίρνει πιο σημαντική θέση από το φαγητό στην απόλαυση, οπότε ένα κρασί για το οικογενειακό τραπέζι πρέπει απλά να είναι ένα αγαπημένο κρασί. Ένα δικό μου αγαπημένο, το οποίο συνόδευσε πολλά όμορφα οικογενειακά τραπέζια, είναι το Ειναλία (Ροζέ).
 
Περιοδικό Taste, τεύχος 128.