Τιμώμενο πρόσωπο του 72ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου θα είναι η Ιζαμπέλ Ιπέρ, όπου στις 15 Φεβρουαρίου θα της απονεμηθεί η Χρυσή Αρκτος για το σύνολο της προσφοράς της στο σινεμά.
Η Ιπέρ έχει μια μακρά ιστορία με το Φεστιβάλ του Βερολίνου όπου έχει πρωταγωνιστήσει σε επτά ταινίες του διαγωνιστικού του τμήματος, με πρώτη την ταινία του Ζακ Ντουαγιόν «La Vengeance d’ Une Femme» (1990) και αργότερα στις «8 Γυναίκες» (8 Femmes) (2002) του Φρανσουά Οζόν και με πιο πρόσφατη την ταινία «L’ Avenir» (2016) της Μία Χάνσεν-Λαβ, ταινία που απέσπασε την Αργυρή Αρκτο Καλύτερης Σκηνοθεσίας εκείνη την χρονιά.
To 72ο Φεστιβάλ του Βερολίνου θα πραγματοποιηθεί φέτος από τις 10 ως τις 20 Φεβρουαρίου 2022 και πρόεδρος της κριτικής επιτροπής θα είναι ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν.
«Είμαστε περήφανοι που καλωσορίζουμε την Ιζαμπέλ Ιπέρ πίσω στο Φεστιβάλ. Η τιμητική Χρυσή Αρκτο μπορεί να φαίνεται σαν μια φυσική εξέλιξη σε μια καριέρα χωρίς κάποια άλλη αντίστοιχη, καθώς η Ιζαμπέλ Ιπέρ είναι μια από τις λίγες καλλιτέχνες που αναγνωρίζονται με βραβεία υποκριτικής σε όλα τα μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Αλλά η Ιζαμπέλ Ιπέρ είναι κάτι περισσότερο από μια διάσημη ηθοποιός – είναι μια ασυμβίβαστη καλλιτέχνιδα που δεν διστάζει να ρισκάρει και να αψηφά τις mainstream τάσεις» δηλώσαν οι Διευθυντές της Μπερλινάλε, Μαριέτ Ρίζενμπικ και Κάρλο Σατριάν.
Οι ίδιοι προσθέτουν ότι «το να της απονείμουμε το πιο διάσημο βραβείο μας είναι να τονίσουμε τον κινηματογράφο ως μια μορφή τέχνης, ανεξάρτητη και άνευ όρων. Συχνά βλέπουμε τους ηθοποιούς ως εργαλεία στα χέρια των κινηματογραφιστών, αλλά η Ιζαμπέλ Ιπέρ είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγμα ότι η δυναμική αυτή μπορεί να είναι μια αληθινή συνδιαλλαγή. Οι ηθοποιοί μπορούν να είναι η πραγματική κινητήρια δύναμη για τη δημιουργία όχι μόνο συναισθημάτων, αλλά και εννοιών για τον κινηματογράφο».
Ταυτόχρονα με την πρεμιέρα της ταινίας στην οποία πρωταγωνιστεί το «À Propos de Joan» (About Joan) του Λοράν Λαριβιέρ, η Μπερλινάλε ετοιμάζει και ένα μικρό αφιέρωμα με μερικές εκλεκτές ταινίες από την καριέρα της Ιζαμπέλ Ιπέρ. Αυτές είναι «Η Δαντελοποιός» (1977) του Κλόντ Γκορέτα, «Ο Σώζων Εαυτόν Σωθήτω» (1980) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, «Η Τελετή» (1995) του Κλοντ Σαμπρόλ, «Η Δασκάλα του Πιάνου» (2001) του Μίκαελ Χάνεκε, «Οκτώ Γυναίκες» (2002) του Φρανσουά Οζόν, «Το Μέλλον» (2016) της Μία Χάνσεν-Λαβ και «Εκείνη» (2016) του Πολ Βερχόφεν.
