Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Εμπνευστής της ήταν ο Έλληνας ποιητής Μιχαήλ Μήτρας, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων όπως υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες.
Το 1999 ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, τότε πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, μετέφερε την ιδέα στον διεθνή οργανισμό.
Η UNESCO υιοθέτησε για πρώτη φορά την 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης κατά τη διάρκεια της 30ής Γενικής Συνδιάσκεψής της στο Παρίσι το 1999, με στόχο να υποστηρίξει τη γλωσσική πολυμορφία μέσω της ποιητικής έκφρασης και να αυξήσει την ευκαιρία να ακουστούν γλώσσες που απειλούνται με εξαφάνιση.
Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης παρατίθεται το πιο κάτω ποίημα που έστειλε η Κύπρια ποιήτρια, ιστορικός-ερευνήτρια Νάσα Παταπίου, η οποία έχει βραβευθεί με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης από το Υπουργείο Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας και έχει τιμηθεί με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών ως ιστορικός.
Ελισάβετ – Ελοΐσια*
Ή
Οδός Ξάνθης Ξενιέρου
Άνοιξε το παράθυρο η Ελισάβετ- Ελοΐσια
κι αγνάντεψε τον Βόσπορο.
Απ’ την Ακραία Καρπασία
την αντίκρισα και τη χαιρέτησα
κι κείνη μου κλείσε το μάτι.
Δεν μασούσε δάφνη
ωστόσο έμοιαζε σαν να προφήτευε.
«Θα γεννήσω», είπε, «έναν ποιητή
στην πόλη των ονείρων
και θα τον μάθω ν’ αγαπά τις ρίζες του
τους λαϊκούς χορούς της Σμύρνης
όλους τους θρύλους
για τη ρήγαινα της Κύπρου
και όσα γράφτηκαν
για την επτάλοφη.
Στην πόλη όμως του φωτός
εκεί στο βάθος βλέπω
να κυοφορείται ο πόθος μου
να υφαίνεται
το ένδυμα της λύτρωσης
για το ανάδελφο έθνος».
Κι έκλεισε τα μάτια της και η έμπνευση
ως όραμα της υπαγόρευσε
να δώσει σάρκα και οστά στη φράση:
με τα αρχικά Φ. Ε. Δ. Α.
Κι ακούστηκε από τον Σηκουάνα
έφθασε στη Μαύρη θάλασσα
εκεί στην Οδησσό
και στην Εγγύς Ανατολή
και ένα μαύρο σύννεφο εκτινάχτηκε
και σκέπασε αρχικά τη γη του Πέλοπα.
Η Ελισάβετ -Ελοΐσια
πριν κλείσει το παράθυρο
που έβλεπε στον Βόσπορο
έκανε το σημείο του σταυρού
κι αίφνης οι θύρες άνοιξαν
και φάνηκε η Αγιά Σοφιά κατάφωτη.
Κοίταξε τότε προς την Ανατολή
και μου’ δειξε το αχανές γαλάζιο του ουρανού
«Φιλίας Ελληνικής Δεσμός Άλυτος»
έγραφε εκεί ψηλά
με φωτεινή κι αιμάτινη γραφή.
Γύρισα τότε πίσω
κι αγνάντεψα την άβυσσο αιώνων
και προσευχήθηκα
στο νέο φως που χάραζε μπροστά μου…
*Σημείωση της ποιήτριας: Η Ελισάβετ Μαμάκη (Λουμάκα ή Σάντη) Chenier (1729-1808), κυπριακής καταγωγής, υπήρξε μια από τις πρώτες Ελληνίδες λογίες. Θεωρείται η εμπνεύστρια της ίδρυσης του «Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου» στο Παρίσι με σκοπό την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού στην Ελλάδα. To motto της σύνδεσης των μελών του «Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου» ήταν τα αρχικά Φ.Ε.Δ.Α. (Φιλίας Ελληνικής Δεσμός Άλυτος). Ας σημειωθεί ότι το «Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο» ήταν ο πρόδρομος της Φιλικής Εταιρείας. Η Ελισάβετ Μαμάκη ή Σάντη Chenier ήταν μητέρα του ποιητή Ανδρέα Chenier, τον οποίο γαλούχησε με τις αξίες του Ελληνισμού. Στην εντός των τειχών πόλη της Λευκωσίας ένας δρόμος είναι αφιερωμένος στη σπουδαία αυτή γυναικεία προσωπικότητα, αλλά με το επίθετό της παρεφθαρμένο ως οδός Ξάνθης (Σάντη) Ξενιέρου (Chenier).
