Χριστίνα Γεωργίου: Στην εποχή μας η συντομία και η περιεκτικότητα είναι αρετές

Η 4^η ποιητική συλλογή της συνθέτριας, δημιουργού ταινιών και λογοτέχνιδας Χριστίνας Α. Γεωργίου με τίτλο «Βάθος Πεδίου – Ποιήματα Εμπνευσμένα από Ταινίες» περιλαμβάνει 31 ποιήματα που πραγματεύονται πολλαπλές πτυχές της ανθρώπινης κατάστασης. Αφορμή γι’ αυτά είναι επιλεγμένες ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους, ενώ συνοδεύονται από έργα του διακεκριμένου φωτογράφου Βασίλη Γόνη.

–Με ποιον τρόπο τα ποιήματα αφορμώνται από ταινίες; Κάθε ταινία πραγματεύεται βιώματα, εμπειρίες και συναισθηματικές καταστάσεις στις οποίες όλοι μας, λίγο ή πολύ, έχουμε βρεθεί, ακόμη κι αν οι περιστάσεις διαφέρουν. Αυτή είναι και η μαγεία του κινηματογράφου: έχει τη δυνατότητα να διεγείρει την ενσυναίσθησή μας, να διευρύνει το πεδίο σκέψης μας, να μας βάζει, έστω για λίγο, στη θέση άλλων, ώστε να δούμε τα πράγματα κι αλλιώς. Με εφαλτήριο την πολυθεματικότητα των ταινιών, τα ποιήματά μου πραγματεύονται πολλαπλές πτυχές της ανθρώπινης κατάστασης: άλλοτε προκύπτοντας από βιωματική ταύτιση με την εμπειρία των χαρακτήρων κι άλλοτε εξερευνώντας εναλλακτικές οπτικές, διαπιστώσεις κι ευρύτερους προβληματισμούς όσον αφορά στα συναισθηματικά μας κενά, τα μαθήματα που δεν πήραμε, την παιδική μας ηλικία, την οικογένεια, τον έρωτα, τον ρόλο μας στην κοινωνία και τη φύση, την επικοινωνία ή την έλλειψή της, την ασθένεια, ακόμη και την εικονική πραγματικότητα.

–Ποιο «βάθος πεδίου» προτιμάς στη δική σου θεώρηση των πραγμάτων; Αναπόφευκτα στο καρέ της καθημερινότητας περιλαμβάνονται πολλά στοιχεία, που είτε συνυπάρχουν είτε αλληλοσυγκρούονται. Λογική και συναίσθημα, πρακτικότητα κι εξιδανίκευση, οραματισμός και ρεαλισμός, ελπίδα για όσα μπορούν να αλλάξουν, απόγνωση για όσα δεν αλλάζουν ενώ θα μπορούσαν, αποδοχή όσων δεν γίνεται ν’ αλλάξουν… Σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου θα έλεγα ότι επιλέγω συνειδητά να παρατηρώ χωρίς να κρίνω και να εστιάζω στην απλότητα και την ειλικρίνεια– πρώτιστα προς τα μέσα, ως αυτογνωσία και κατ’ επέκταση και προς τους γύρω μου.

–Η ποίηση, η μουσική ή ο κινηματογράφος σε συναρπάζει περισσότερο; Ο κινηματογράφος συνδυάζει και ποίηση και μουσική, οπότε η ενασχόλησή μου μ’ αυτόν με κρατά σε μια δημιουργική διέγερση κι εγρήγορση. Για μένα είναι όλα παρεμφερή– το ένα έρχεται να συμπληρώσει το άλλο και να του δώσει τροφή και υλικό για νέες δημιουργίες. Πάντως όσες φορές χρειάστηκε για επαγγελματικούς λόγους να αφοσιωθώ αποκλειστικά σ’ ένα από τα τρία για μεγάλο χρονικό διάστημα, ένιωσα έντονα την απουσία της ενέργειας που μου δίνουν τα άλλα δύο.

–Πώς συγκροτείται η ταυτότητα του ποιητή; Σε πρώτο επίπεδο δομείται από το πρίσμα μέσα από το οποίο ο ποιητής επιλέγει να παρατηρεί και να αισθάνεται κι αυτό αντίστοιχα αντικατοπτρίζεται στο ύφος και την απεύθυνση της ποίησής του- προσωπική, αυτοαναφορική, εκμυστηρευτική, καταγγελτική κ.ο.κ. Έπειτα έρχεται η επιλογή των λέξεων, του ρυθμού, του ήχου κι εκεί έγκειται η μαγεία! Ακόμη κι αν δώσεις σε δέκα ποιητές ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα κι ερέθισμα, η ποιητική απόδοση από τον κάθε ένα θα αντικατοπτρίζει τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο το αντιλαμβάνεται και συνάμα τον κώδικα με τον οποίο επιλέγει να το επικοινωνήσει. Κάποιοι προτιμούν την αιχμηρή αμεσότητα και τη συντομία, άλλοι μια πιο σφαιρική προσέγγιση κι άλλοι να κτίσουν αργά και σταθερά μια πορεία από λέξεις που θα σε αφοπλίσουν ύπουλα, εκεί που δεν το περιμένεις. Πολλές φορές τα χαρακτηριστικά αυτά είναι τόσο έντονα και σταθερά, ώστε μπορεί κανείς να ταυτοποιήσει τον δημιουργό, όπως ακριβώς μπορεί να αναγνωρίσει μουσουργούς, εικαστικούς ή σκηνοθέτες από τα έργα τους και μόνο.

–Πόσο ποιητικά δύναται να ζήσει κανείς σήμερα; Εξαρτάται από το πώς προσδιορίζει κανείς την ποίηση. Για μένα η ποίηση δεν είναι ρομαντισμός, ούτε εξωραϊσμός, αλλά η τέχνη του να εκφράζεται κανείς με τη μεγαλύτερη δυνατή οικονομία λέξεων. Υπό αυτή την έννοια, πολλές φορές ζούμε κι εκφραζόμαστε ποιητικά χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε, αφού στην εποχή μας η συντομία και η περιεκτικότητα είναι αρετές. Το βλέπουμε, εξάλλου, και στη σύγχρονη ποίηση- πολύ συχνά, σύντομη κι αιχμηρή.