Στη νέα του δουλειά, ο εικαστικός Χρίστος Αβραάμ μελετά το φαινόμενο της Βίας του Χρόνου.

Το έργο του Χρίστου Αβραάμ λειτουργεί ως καθρέφτης της ανθρώπινης εμπειρίας, αντανακλώντας την πολυπλοκότητα, τις αντιφάσεις και την ομορφιά που καθορίζουν την ύπαρξη. Στη νέα του εικαστική πρόταση με τίτλο «The Violence Of Time», που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες, εξερευνά ένα ευρύ φάσμα θεμάτων και επιρροών, συνδυάζοντας στοιχεία του παρόντος σαν ένα καθημερινό ντοκιμαντέρ για να δημιουργήσει ένα πολύπλευρο έργο που αμφισβητεί τα παραδοσιακά όρια και προσδοκίες. Μέσω της επιδέξιας χρήσης τόσο του σχεδίου όσο και της ζωγραφικής, της φωτογραφίας, των κόμικς και του κινηματογράφου, υφαίνει μια περίπλοκη ταπετσαρία δημιουργικότητας που αποτυπώνει την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου συναισθήματος και σκέψης.

–Με ποιον τρόπο σε απασχολεί ο Χρόνος σε συνάρτηση με τη Βία; Στη σφαίρα της τέχνης, η αλληλεπίδραση μεταξύ χρόνου και βίας μπορεί να διερευνηθεί ενδελεχώς και πολύπλευρα. Συχνά χρησιμοποιώ τη δουλειά μου για ν’ αναλογιστώ την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης εμπειρίας, συμπεριλαμβανομένου του αντίκτυπου της βίας με την πάροδο του χρόνου. Επίσης, επιχειρώ να εμβαθύνω σε βίαια ιστορικά γεγονότα, εστιάζοντας στο πώς αυτά αντηχούν στο πέρασμα του χρόνου. Η τέχνη έχει τη δύναμη να προκαλεί αναμνήσεις και συναισθήματα, γεγονός που την καθιστά ισχυρό μέσο για την εξερεύνηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων της βίας. Η προσπάθειά μου είναι να αποτυπώσω το διαρκές τραύμα που προκαλείται από τη βία και τους τρόπους με τους οποίους διαμορφώνει προσωπικές και συλλογικές ταυτότητες. Αναδεικνύω μοτίβα βίας που παραμένουν με την πάροδο του χρόνου και ωθούν τους θεατές να αντιμετωπίσουν δύσκολες αλήθειες σχετικά με την ανθρώπινη κατάσταση.

–Είναι η καλλιτεχνική δημιουργία ένα είδος άμυνας απέναντι στη φθορά, στη βία του χρόνου; Ναι, μπορεί να αναδειχθεί ως τέτοιο. Μέσω της τέχνης, οι καλλιτέχνες μπορούν να αντιμετωπίσουν την πτώση και την αλλαγή που φέρνει ο χρόνος με τρόπους που μπορούν να αναβιώσουν, να διατηρήσουν και να ανανεώσουν την ανθρώπινη εμπειρία. Δημιουργώντας, καταγράφω πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης και αναδεικνύω συναισθηματικές και πνευματικές διεργασίες, καταγράφοντας τις στιγμές που αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου. Επιπλέον, η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο αναδόμησης και αναζωογόνησης, δημιουργώντας νέες πραγματικότητες.

–Τι περισσότερο από πεπερασμένοι συλλογισμοί είναι οι καλλιτεχνικές εκφράσεις; Οι καλλιτεχνικές εκφράσεις ξεπερνούν τις πεπερασμένες σκέψεις και προσφέρουν μια πύλη σ’ ένα βασίλειο όπου το φανταστικό και το συμβολικό κυριαρχούν. Η τέχνη έχει τη δύναμη να ανοίγει πόρτες σε νέες διαστάσεις ύπαρξης, επιτρέποντάς μας να εκφράσουμε συναισθήματα, ιδέες και εμπειρίες πέρα ​​από τα συνηθισμένα όρια της λογικής. Δική μου φιλοδοξία είναι να επικοινωνήσω μηνύματα που αντηχούν σε συναισθηματικό και πνευματικό επίπεδο. Η έκφραση είναι ο καθρέφτης που αντανακλά την πολυπλοκότητα, τις αντιφάσεις και την ομορφιά της ύπαρξης. Προκαλεί σκέψεις, συναισθήματα, διαμορφώνει αντιλήψεις και εμπνέει αλλαγές. 

–Μπορούν όμως να αποτρέψουν το αναπόφευκτο; Ενώ η δημιουργία μπορεί να προσφέρει παρηγορητικές, επαναστατικές ή εναλλακτικές προοπτικές, δεν μπορεί να αποτρέψει το αναπόφευκτο. Δεν μπορεί ν’ αλλάξει τη φύση της πραγματικότητας ή να σταματήσει φυσικές και κοινωνικές διαδικασίες. Ωστόσο, μπορεί να μας βοηθήσει ν’ αντιμετωπίσουμε το αναπόφευκτο, να βρούμε νόημα και ομορφιά στην ύπαρξη και να βιώσουμε τη ζωή με μεγαλύτερη ένταση και πάθος. Η τέχνη έχει την ικανότητα να συλλαμβάνει την ουσία των φευγαλέων στιγμών, να διατηρεί αναμνήσεις και να απαθανατίζει συναισθήματα. Μάς συνδέει με την ανθρωπιά μας και με τους άλλους, ενισχύοντας την ενσυναίσθηση, την αλληλοκατανόηση και την αίσθηση της κοινής εμπειρίας. Μπορεί να μη μας προστατεύει από τις αναπόφευκτες προκλήσεις και αβεβαιότητες της ζωής, αλλά διευρύνει τις προοπτικές μας και μας καθιστά πιο ανθεκτικούς όταν τις αντιμετωπίζουμε. 

Ο Χρίστος Αβραάμ στο εργαστήρι του.

–Έχεις βρει απαντήσεις μέσα από τη δουλειά σου; Η στερεότυπη απάντηση είναι ότι αναζητούμε μόνο ερωτήματα. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες αξιομνημόνευτες απαντήσεις μέσω του έργου μου, που προκύπτουν τόσο από τη διαδικασία και το αποτέλεσμα, όσο και από βαθιά συγκινητικές προσωπικές συνδέσεις με θεατές που έρχονται σε επαφή με αυτό. Από κάθε απάντηση, βέβαια, προκύπτει ένα σύμπλεγμα νέων ερωτήσεων. 

–Τι σημαίνει για σένα η θετική ανταπόκριση για τη δουλειά σου; Τα θετικά σχόλια, η εποικοδομητική κριτική, οι διακρίσεις, οι εκθέσεις, οι πωλήσεις έργων και οι ευκαιρίες για συνεργασία ή για αναγνώριση μπορούν να συμβάλουν στην αίσθηση επιβεβαίωσης, στην ανανέωση των κινήτρων και στην επιρροή μου ως καλλιτέχνης. Είναι ωραίο να νιώθεις ότι εμπνέεις ή ερεθίζεις τους άλλους. Ωστόσο, είναι κάτι που δεν παίζει τον παραμικρό ρόλο στο πιο σημαντικό κομμάτι, που είναι αυτό της διαδικασίας της δημιουργίας.

–Από πού αντλείς έμπνευση και ερεθίσματα; Η έμπνευση μπορεί να εντοπιστεί στις αισθητηριακές εμπειρίες της καθημερινής ζωής. Από τις γεύσεις ενός αγαπημένου πιάτου και το άρωμα ενός ροφήματος μέχρι τα αισθήματα που προκαλεί ένα τραγούδι ή μια μουσική σύνθεση. Από εκεί και πέρα, τα ερεθίσματα πυροδοτούν μνήμες, συναισθήματα και συνειρμούς και επηρεάζουν την επιλογή χρωμάτων, σχημάτων, υφών, ρυθμών και θεμάτων.

–Είναι η καλλιτεχνική ζωή μοναχική; Μπορεί πράγματι να είναι μοναχική ορισμένες φορές, καθώς η διαδικασία απαιτεί συχνά περιόδους ενδοσκόπησης, συγκέντρωσης και περισυλλογής. Είναι πάντως μια δημιουργική απομόνωση που δεν σου επιτρέπει να νιώσεις δυσάρεστα αισθήματα μοναξιάς. 

–Είναι η καλλιτεχνία ιδεώδης; Τι σε απωθεί σε σχέση με τον κόσμο της τέχνης; Με απωθεί ο ελιτισμός, ο σνομπισμός, η αντιζηλία, η εμπορευματοποίηση, η κερδοσκοπία. Δεν είναι ένας αγγελικά πλασμένος κόσμος, ο κόσμος της τέχνης. Είναι μάλλον μια συμπυκνωμένη έκφανση της κοινωνίας. Από εκεί και πέρα, δεν μπορώ με τίποτα να ανεχτώ φαινόμενα λογοκρισίας, άνισης μεταχείρισης, διακρίσεων, εκμετάλλευσης των καλλιτεχνών και πίεσης για «συμμόρφωση» με τις απαιτήσεις της αγοράς.

–Νοείται τέχνη χωρίς το στοιχείο της αυτοκριτικής; Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν στιγμές αυτοκριτικής, αμφιβολίας και δυσαρέσκειας, που αν τις διαχειριστώ σωστά μπορεί να αποδειχτούν εξαιρετικά γόνιμες. Αδυναμίες, περιορισμοί, δημιουργικά εμπόδια και προκλήσεις προκύπτουν συνεχώς. Δεν είμαστε παντοδύναμοι, οι δυνατότητές μας είναι πεπερασμένες. Και ως άνθρωποι έχουμε τα δικά μας ελαττώματα, αδυναμίες και πάθη που σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν ως καύσιμο δημιουργικότητας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθούμε να τις διορθώσουμε.

Ελεύθερα, 17.3.2024