Ο κύκλος των δημοσκοπήσεων έκλεισε επίσημα (ανεπίσημα θα συνεχίσουν και τις επόμενες μέρες και ας προσέξουν οι ψηφοφόροι από προπαγανδιστικές «διαρροές») προψές. Ακόμη και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που παρουσιάστηκαν, επιβεβαίωσαν το σταθερό μήνυμα το οποίο αποτυπώνεται με τις δημοσκοπήσεις από το τέλος του 2021. Ότι βιώνουμε μια επανάσταση του εκλογικού σώματος. Με αποσυσπείρωση μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων από τα «δεσμά» των κομμάτων που παραδοσιακά στήριζαν. Γεγονός το οποίο στοιχειοθετείται με την στήριξη στην υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη.

Βεβαίως, όπως αρκετές φορές έχει επισημάνει η στήλη, η επανάσταση αυτή έχει ξεκινήσει πριν αρκετά χρόνια και εμφανίζεται κατά δόσεις σε διάφορες πολιτειακές εκλογές. Ξεκίνησε τουλάχιστον από το 2016. Σε εκείνες τις βουλευτικές εκλογές, τα δύο μεγάλα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, είδαν το άθροισμα της δύναμης τους να πέφτει στο 56% από 67% το 2011. 

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Ο ΔΗΣΥ βρέθηκε από 34,28% το 2011 στο 30,69% το 2016 και στο θλιβερό 27,7% το 2021. Το ΑΚΕΛ βρέθηκε από 32,67% το 2011 στο 25,67% το 2016 και στο τραγικό 22,34% το 2021. Η Πινδάρου κατέγραψε απώλεια περίπου 40.000 ψηφοφόρων και η Εζεκία Παπαϊωάννου περίπου 52.000 ψηφοφόρων. Εξίσου σημαντική απώλεια κατέγραψαν και τα άλλα δύο παραδοσιακά κοινοβουλευτικά κόμματα. Το ΔΗΚΟ απώλεσε περίπου 23.000 ψήφους και η ΕΔΕΚ περίπου 13.000 ψήφους.

Αυτή η επανάσταση προδιαγράφει και μια ιστορική εξέλιξη την ερχόμενη Κυριακή, αφού όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν σε ένα σημείο. Ότι ο Χριστοδουλίδης θα είναι σίγουρα στο δεύτερο γύρο. Θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των προεδρικών εκλογών, που κάποιος υποψήφιος ο οποίος δεν υποστηρίζεται από κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα, περνά στο δεύτερο γύρο. Θα είναι η πρώτη φορά, που ο υποψήφιος ενός εκ των δύο μεγάλων κομμάτων θα μείνει εκτός δεύτερου γύρου.

Τα επιτελεία των δύο μεγάλων κομμάτων προσπαθούν να ακυρώσουν την ιδιότητα του ανεξάρτητου από τον Χριστοδουλίδη. Ωστόσο, είναι εμφανές ότι μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος δεν πείθεται από αυτή την προσπάθεια. Βλέπουν ότι οι ηγεσίες των δύο πόλων έχουν δικό τους υποψήφιο. Παράλληλα, δεν χρεώνουν τον Χριστοδουλίδη στο ΔΗΚΟ, στην ΕΔΕΚ ή στη ΔΗΠΑ, αφού βλέπουν ένα στους τρεις συναγερμικούς και 10% των ακελικών να τον στηρίζουν. 

Η πραγματικότητα για όσους θέλουν να βλέπουν τα πράγματα χωρίς το φακό του κομματικού φανατισμού είναι πως ο Χριστοδουλίδης λειτουργεί ως η λύση την οποία αναζητούσε μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος για απεγκλωβισμό από τις καταρρέουσες κομματικές ηγεσίες. Παρά την κομματική του ταυτότητα, παρά τη θητεία του στο πλευρό του Αναστασιάδη, παρά την πολύ καθυστερημένη έξοδό του από την Κυβέρνηση η οποία διέσυρε την Κύπρο διεθνώς. 

Στο προαναφερθέν συνέτεινε και η αντιπάθεια πολλών προς τον Αβέρωφ, η λανθασμένη επιλογή ενός συνεργάτη του Αναστασιάδη από το ΑΚΕΛ αλλά και τα προσωπικά χαρακτηριστικά του Χριστοδουλίδη (ήπιων τόνων, η ηλικία ώστε να ξεφύγουμε από την εκλογή Προέδρων όταν είναι πλέον ηλικιωμένοι, δεν εμφανίζεται αλαζόνας ή ξερόλας της πολιτικής, προτάσσει χέρι συνεργασίας σε όλους).

Όπως και αν εξηγεί ο καθένας το φαινόμενο Χριστοδουλίδη, παραμένει σταθερά στην πρώτη θέση για περισσότερο από ένα χρόνο. Αποδεικνύει πόσο κοντόφθαλμες είναι οι ηγεσίες των κομμάτων, που θεώρησαν –στη βάση άλλων περιπτώσεων στο παρελθόν- ότι θα ξεφούσκωνε. Προφανώς, επειδή οι ίδιες παραμένουν σε απόσταση από το λαό και αδυνατούν να εισπράξουν καθαρά τα μηνύματα απογοήτευσης τα οποία αγωνιωδώς τους έστειλαν τα προηγούμενα χρόνια.

Το καίριο σημείο στο οποίο πρέπει να εστιάσει κάποιος την προσοχή του είναι το αναντίλεκτο γεγονός πως ο Χριστοδουλίδης θα είναι στο δεύτερο γύρο των εκλογών. Αυτό επιβεβαιώνουν ακόμη και οι μερικές δημοσκοπήσεις, που σε αντίθεση με όλες τις άλλες, εμφανίζουν μικρότερη τη διαφορά του Χριστοδουλίδη από τους Αβέρωφ και Μαυρογιάννη. 

Πρέπει να επισημανθεί πως ένα στοιχείο το οποίο δεν επιμετρείται από τις δημοσκοπήσεις είναι η κρυφή ψήφος. Εκτίμηση της στήλης είναι πως αυτό το φαινόμενο κλείνει περισσότερο υπέρ του Χριστοδουλίδη. Η λογική λέει πως κάποιος ψηφοφόρος μεγάλου κόμματος δεν έχει ισχυρούς λόγους να αποκρύψει την στήριξή του στον υποψήφιο του κόμματος του. Αντιθέτως, αν προτίθεται να στηρίξει Χριστοδουλίδη έχει σοβαρό λόγο για να αποφύγει ενδεχόμενη σύγκρουση ή δυσφορία από τον κομματικό του χώρο. Πίσω από το παραβάν, όμως, θα είναι μόνος…

Η παρουσία του Χριστοδουλίδη στη δεύτερη Κυριακή, ουσιαστικά περιορίζει την αξία του πρώτου γύρου στο ποιος θα είναι ο δεύτερος. Όχι όμως ως προς το τελικό αποτέλεσμα αλλά ως προς τους ισχυρούς κραδασμούς οι οποίοι αναμένεται να ταρακουνήσουν την ηγεσία του κόμματος εκείνου που ο υποψήφιός του θα μείνει εκτός δεύτερου γύρου.

Βεβαίως, στην πολιτική είναι τραγικό σφάλμα να θεωρεί κάποιος οτιδήποτε ως δεδομένο αφού στο παρελθόν υπήρξαν ηχηρές ανατροπές. Όμως, αυτή τη φορά τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Δεν είναι, απλώς, η κοινή πρόβλεψη όλων ανεξαιρέτως των δημοσκοπήσεων πως ο Χριστοδουλίδης κερδίζει όποιον και αν βρει απέναντί του. 

Είναι και τα υπαρκτά δεδομένα. Η διαχρονική αντιπαλότητα του δίπολου ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Η άκρως αντίθετη φιλοσοφία τους επί του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου διακυβέρνησης. Η διαχρονική αντιπάθεια στο DNA των οπαδών των δύο κομμάτων. Όλα αυτά φαντάζουν απείρως δύσκολο να υπερπηδηθούν σε μιαν εβδομάδα. Ακόμη και στο Κυπριακό, όπου προβάλλουν κάποιοι την σχετικά κοντινή πολιτική των δύο κομμάτων, δεν υπάρχει πλήρης ταύτιση. Πολλοί ψηφοφόροι τους έχουν κόκκινες γραμμές που δεν περνούν. 

Τουτέστιν, αν κάποιος αποδεχτεί το κοινό συμπέρασμα όλων των δημοσκοπήσεων ως προς τη βεβαιότητα να είναι ο Χριστοδουλίδης στο δεύτερο γύρο, ουσιαστικά πρέπει να αποδεχθεί και ότι το αποτέλεσμα της 12ης Φεβρουαρίου είναι μονόδρομος!