Στην Κύπρο υπάρχει υπερπληθυσμός αδέσποτων γάτων και σκύλων. Δεν πρόκειται για κάποιο ανεξήγητο φαινόμενο, έστω κι αν για τις γάτες μπορούμε να αποδώσουμε την ευθύνη στην Αγία Ελένη που τις έφερε για να απαλλάξει τον τόπο από τα φίδια. «Ήτανε θαύμα να τις βλέπεις, άλλη κουτσή, κι άλλη στραβή, την άλλη χωρίς μύτη, χωρίς αυτί, προβιά κουρέλι», γράφει ο Σεφέρης. «Άγρια πεισματικές και πάντα λαβωμένες ξολόθρεψαν τα φίδια μα στο τέλος χαθήκανε, δεν άντεξαν τόσο φαρμάκι. Τι να σου κάνουν οι ταλαίπωρες παλεύοντας και πίνοντας μέρα και νύχτα το αίμα το φαρμακερό των ερπετών; Αιώνες φαρμάκι, γενιές φαρμάκι».

Άλλοι καιροί. Οι γάτες δεν εμπνέουν πια τους ποιητές αλλά τους νομοθέτες. «Απαγορεύεται να τις ταΐζετε». 

Δεν φταίει η Αγία Ελένη όμως για κάτι που έκανε (ή δεν έκανε) τον 4ο αιώνα. Για τον υπερπληθυσμό των γάτων, όπως και των σκύλων, φταίει η συμπεριφορά μας. Η κυβέρνηση ανακοινώνει κάθε χρόνο ένα ποσό –σταγόνα στον ωκεανό– για στειρώσεις γατιών. Το ποσό αυτό καταλήγει στους δήμους κι από εκεί μην το είδατε. Όσοι επικοινώνησαν με τους δήμους για να στειρώσουν αδέσποτο γάτο, μπήκαν σε λίστα αναμονής και δεν ειδοποιήθηκαν ποτέ. Οπόταν, ο καθένας στου οποίου την αυλή έλαχε να βρεθούν αδέσποτα γατιά, θα πρέπει να πληρώσει από 50 έως 100 ευρώ για κάθε στείρωση γάτας. Και αν τα καταφέρει να την πιάσει πριν γεννήσει. Κι έπειτα από λίγους μήνες θα γεννήσουν ξανά και ξανά. Κάποιοι μπορεί να επικοινωνήσουν με φιλοζωικές οργανώσεις για βοήθεια, άλλοι θα αναλάβουν τον ρόλο της Μήδειας, άλλοι θα μεταφέρουν τα νεογέννητα στον Πεδιαίο ή έξω από κάποιο εστιατόριο, ξενοδοχείο ή όπου κρίνουν ότι κάποιος άλλος θα αναλάβει την ευθύνη. 

Στην αλυσίδα αυτή των γεγονότων, αρχίζουν οι έριδες. «Γιατί ταΐζεις τους γάτους και έρχονται στο γρασίδι μου και το λερώνουν;», «Γιατί ταΐζεις τους γάτους στον Πεδιαίο, στη Λήδρας, στον παραλιακό πεζόδρομο της Κάτω Πάφου…;». Το επόμενο επεισόδιο είναι ο ξαφνικός και μαζικός θάνατος των γάτων. 

Κι η εισαγγελία, που όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, έδωσε τη λύση: «Απαγορεύεται να ταΐζετε γάτες σε δημόσιους χώρους». Το υπουργείο Γεωργίας εκφράζει τη διαφωνία του, αλλά ως εκεί. 

Υ.Γ. Πριν κάποια χρόνια, σε Πολιτείες της Αμερικής απαγορεύτηκε η σίτιση άστεγων στους δρόμους ως μέτρο για να εξαναγκαστούν να φύγουν. Λες κι ήταν επιλογή να είναι άστεγοι στους δρόμους. Κι εμείς, νομίζουμε πως θα λύσουμε το πρόβλημα του υπερπληθυσμού των αδέσποτων ζώων, αφήνοντας τα νηστικά.