Ανταγωνίζονται ποιος είναι ο πιο σκληρός έναντι του ελληνισμού

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ  του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, διερωτήθηκε σε δημόσια ομιλία του γιατί η Τουρκία δεν βρίσκεται στην ανατολική Μεσόγειο. Τόνισε ότι στην ανατολική Μεσόγειο υπάρχουν πλούσια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, η Αμερική είναι εκεί, η Ελλάδα είναι εκεί, η Κύπρος είναι εκεί, η Αίγυπτος είναι εκεί, το Κατάρ είναι εκεί, όλοι είναι εκεί, μόνο ένα κράτος δεν είναι εκεί, η Τουρκία. Επί τούτου, του απάντησε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος διερωτήθηκε με ειρωνεία, μήπως ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου νομίζει πως το «Φατίχ», το «Γιαβούζ» και το «Μπαρμπαρός» είναι ελληνικά πλοία. Με την ευκαιρία ο Τούρκος υπουργός των Εξωτερικών ανακοίνωσε για μια ακόμη φορά πως και τέταρτο τουρκικό πλοίο, το «Ορούτς Ρέις» είναι καθοδόν για την ανατολική Μεσόγειο. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας σε ανάρτησή του ανέφερε ότι η ανατολική Μεσόγειος είναι θέμα της Τουρκίας και ενημέρωσε που βρίσκονταν τα τουρκικά πλοία και που θα βρίσκονται τις επόμενες μέρες. 

 

ΤΙ δείχνει αυτή η αντιπαράθεση; Όχι ασφαλώς την άγνοια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία. Ούτε η αντιπαράθεση αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με όρους εσωτερικής πολιτικής της χώρας. Αυτό που δείχνει η αντιπαράθεση είναι πως τόσο η Κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση έχουν την ίδια πολιτική, την ίδια στάση έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου. Επί της ουσίας, ανταγωνίζονται ποια από τις δυο πλευρές είναι πιο σκληρή. Είναι σαφές, πως στην Τουρκία μόνο το κόμμα των Κούρδων έχει διαφορετική θέση στα ζητήματα του Κυπριακού, του Αιγαίου και τα ενεργειακά στην Ανατολική Μεσόγειο. Όλοι οι υπόλοιποι βαδίζουν μαζί. 

 

Ο ΚΑΥΓΑΣ Κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στην Τουρκία συνιστά απάντηση και σε όσους σε Ελλάδα και Κύπρο θεωρούν πως ο Ρετζέπ Ερντογάν είναι η καλύτερη περίπτωση για τον ελληνισμό(!). Αλλά και προς όσους θεωρούν πως εάν φύγει ο νυν Πρόεδρος της Τουρκίας θα αλλάξει η στάση η Άγκυρα. Όλα αυτά είναι ψευδαισθήσεις και αφέλειες, τις οποίες πληρώνουμε. Ο Ερντογάν, για παράδειγμα, είναι εξουσία από νωρίς τη δεκαετία του 2000. Έχει με τις πράξεις και ενέργειες του, την εν γένει συμπεριφορά του αποδείξει πως είναι ένας αντιδημοκράτης, ισλαμοφασίστας, ο οποίος στηρίζει την πολιτική του στους επεκτατικούς σχεδιασμούς, που διαχρονικά διαμόρφωσε και επιδιώκει η Άγκυρα. Επεκτατικούς στόχους και επιδιώξεις σε βάρος των γειτονικών κρατών, στη συγκεκριμένη περίπτωση σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου. Αλλά και όταν βρισκόταν στην εξουσία η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, έχουμε παρακολουθήσει τη στάση της Άγκυρας, που ποσώς δεν διαφέρει από τη σημερινή. Συνεπώς, ο… ανταγωνισμός Τσαβούσογλου και Κιλιτσντάρογλου εκείνο που επιβεβαιώνει είναι πως η πολιτική είναι το ίδιο σκληρή και στηρίζεται σε επεκτατικές πρακτικές και βλέψεις.