Πόσοι αδιόριστοι φιλόλογοι υπάρχουν; Πόσοι πλέον είναι και όσοι τελειώσουν δάσκαλοι και αναμένουν διορισμό; Δεν ξέρω τον ακριβή αριθμό αλλά φαντάζομαι πως θα ανέρχονται σε κάποιες εκατοντάδες. Ενόψει τούτου διερωτάται κανείς πόσο δύσκολο ήταν όταν αποφασίσαμε να μετακινήσουμε τα ασυνόδευτα παιδιά του Πουρνούρα στην Πάφο, να προνοήσουμε ως κράτος και μια κάποια στοιχειώδη απασχόληση ή και εκπαίδευσή τους. Για εκμάθηση έστω της ελληνικής γλώσσας, αφού είναι σε όλους κατανοητό πόσο σημαντικό είναι να υπάρξει συνεννόηση και επικοινωνία για ομαλή ένταξη σε ένα σύνολο, στην κοινωνία που ενδεχομένως αύριο θα βρεθούν και θα είναι μέλη της.
Οι φωνές του δημάρχου Πάφου που ακολούθησαν έναν τσακωμό στο παιχνίδι μεταξύ των ασυνόδευτων παιδιών που μεταφέρθηκαν από το Πουρνάρα σε ξενοδοχείο της πόλης του, ενόψει των πιο πάνω δικαιολογούνται. Ο Φαίδωνας Φαίδωνος ανέδειξε ένα διαχρονικό πρόβλημα που τροφοδοτεί τον ρατσισμό στην κοινωνία, που ενδεχομένως σκοπίμως να αφήνεται να διαιωνίζεται. Οι φωνές του δημάρχου και η αγανάκτηση του φανερώνουν επίσης την ψυχρή και χωρίς στόχους και όραμα διαχείριση του μεταναστευτικού, που όλοι αναγνωρίζουν ως ένα σοβαρό πρόβλημα. Οι καθυστερήσεις που παρατηρούνται στην εξέταση των διαφόρων αιτημάτων για πολιτικό άσυλο, οι συνεχείς ροές μεταναστών εξαιτίας και της καθυστέρησης αυτής δεν πρέπει να αποτελούν άλλοθι στη διαχείριση του ζητήματος, ούτε και για μη ανθρώπινη αντιμετώπιση των χιλιάδων ανθρώπων που φτάνουν στη χώρα μας. Στην οποία βρίσκονται γιατί μπορεί κάποιοι να τους εκμεταλλεύτηκαν, γιατί όντως κινδύνευαν στη χώρα τους, είτε γιατί απλώς αναζητούν ένα καλύτερο αύριο. Η αντιμετώπιση τους με αξιοπρέπεια που αρμόζει σε κάθε άνθρωπο, επιβάλλεται. Των παιδιών που είναι το αύριο όλων μας ίσως περισσότερο. Η επιδοματική πολιτική που εφαρμόζεται δεν συνιστά μια τέτοια προσέγγιση αλλά απλώς επιβεβαιώνει πως αυτό που γίνεται είναι μια απλή διαχείριση του προβλήματος. Ακόμα και αυτό το επίδομα θα μπορούσε να συνοδεύεται με υποχρεωτικές δραστηριότητες, όπως η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, με αμοιβαίο όφελος. Με στήριξη και απασχόληση των μεταναστών αλλά και πολλών εκπαιδευτικών που αναζητούν εργασία. Σε μια οικονομία που αναπτύσσεται και που έχει ανάγκη για νέα εργατικά χέρια, είναι μονόδρομος η ενσωμάτωση τουλάχιστον μέρους των μεταναστών που φτάνουν στη χώρα. Αυτό ακόμα δυστυχώς δεν έγινε αντιληπτό, με αποτέλεσμα αρκετές ανάγκες να καλύπτονται με εργαζόμενους που φτάνουν επίσης από το εξωτερικό χωρίς επίσης να γνωρίζουν ελληνικά και προκαλώντας άλλα προβλήματα και ζητήματα. Όσο η ενσωμάτωση των μεταναστών μένει εκτός της λύσης του προβλήματος, τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν. Όχι προς το καλύτερο τουλάχιστον, καθώς περιθώριο για να οδηγηθούμε σε πιο επικίνδυνα μονοπάτια όχι μόνο υπάρχει αλλά είναι, δυστυχώς, μεγάλο.
Μακάρι οι φωνές του δημάρχου Πάφου να ακουστούν, ιδίως οι αναφορές του για το Υπουργείο Παιδείας και για το Υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας και να ληφθούν μέτρα προς την κατεύθυνση ενσωμάτωσης όχι μόνο των ασυνόδευτων παιδιών αλλά και των μεταναστών στο σύνολο τους. Μακάρι να υπάρξει και νέα σύσκεψη για το μεταναστευτικό στο Προεδρικό, αν και η στήλη δεν πιστεύει στη χρησιμότητα τέτοιων συσκέψεων, αφού συνήθως απλά καταγράφουν και επιβεβαιώνουν το πρόβλημα. Μπορεί, όμως, οι φωνές του δημάρχου να ακουστούν πιο καθαρά εφόσον γίνει μια τέτοια σύσκεψη, μπας και ιδρώσει το αυτί κανενός. Μπας και ληφθούν μέτρα που να μην περιορίζονται στον έλεγχο των «συνόρων» μας και στην αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού στις δομές «φιλοξενίας». Μέτρα με όραμα, που επιβάλλονται σε έναν τόπο που αποδεδειγμένα πλέον το 21% του πληθυσμού του είναι ξένοι υπήκοοι.
