Υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν τα παιδιά τους να υποφέρουν και να λιώνουν πάνω στο κρεβάτι του πόνου έως ότου προδοθούν από το σώμα τους και, τελικά, πέσουν από την ασθένειά τους. Πώς να παρηγορήσεις εκείνη τη μάνα που έζησε για να δει την κόρη της να φεύγει αργά και βασανιστικά από τη ζωή λόγω καρκίνου στον εγκέφαλο; Τι θα πεις σε αυτόν το γονιό που τον παρακαλάει το παιδί του να βάλει τέλος στο μαρτύριο που βιώνει; Τι θα πεις σε κάποιον που βλέπει τον πατέρα του να βασανίζεται αναμένοντας το θάνατο για να λυτρωθεί;
Το ζήτημα του ιατρικώς υποβοηθούμενου τερματισμού της ζωής, που θα εξεταστεί ως πρόταση νόμου τους ερχόμενους μήνες από τη Βουλή, πρέπει να τύχει της ευαισθησίας που αρμόζει στο θέμα, απαλλαγμένο από τα όποια ταμπού. Αποτελεί ευσπλαχνία και φιλανθρωπία, η χώρα μας να ορίσει αυτό το δικαίωμα και να το μετατρέψει σε νόμο, όπως συμβαίνει και σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ. Σήμερα, έχουμε Κύπριους ασθενείς που φεύγουν για να υποβληθούν σε ευθανασία στο εξωτερικό. Είναι άνθρωποι που δεν είχαν καμία πιθανότητα να επιζήσουν και που διαλέγουν να πεθάνουν με τους δικούς τους όρους.
Το πολύκροτο δικαίωμα της ευθανασίας στην Κύπρο, κατατέθηκε προ ημερών με τη μορφή πρότασης νόμου από τη βουλεύτρια του ΑΚΕΛ Ειρήνη Χαραλαμπίδου. Όπως προβλέπεται στο πολυσέλιδο νομικό κείμενο, αφορά ενήλικους ασθενείς που βρίσκονται σε ανίατο και μη αναστρέψιμο στάδιο με προσδόκιμο ζωής που δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες, οι οποίοι υπόκεινται σε έντονο σωματικό/ ψυχικό πόνο και αφόρητη ταλαιπωρία, έχουν πλήρη διάνοια και επιμένουν ότι επιθυμούν να τερματίσουν τη ζωή τους, διασφαλίζοντας έναν ανώδυνο και αξιοπρεπή θάνατο.
Υπάρχει, μάλιστα, πλήθος δικλείδων ασφαλείας ως προς τη διαδικασία. Για παράδειγμα, ο ασθενείς περνάει από ιατροσυμβούλιο για να ξεκαθαριστεί ότι βρίσκονται σε πλήρη διαύγεια. Αυτό σημαίνει ότι εξαιρούνται, για παράδειγμα, τα άτομα με τη νόσο αλτσχάιμερ ή άτομα σε καταστολή. Επιπλέον, ο ίδιος ο ασθενής πρέπει να έχει εκφράσει προφορικά ενώπιον ιατρού τουλάχιστον δύο φορές και σε διάστημα όχι μικρότερο των 15 ημερών ότι επιθυμεί να λάβει τις υπηρεσίες του ιατρικώς υποβοηθούμενου τερματισμού της ζωής και έπειτα την τρίτη φορά να αιτηθεί με γραπτή δήλωσή. Ο ασθενής, μάλιστα, πρέπει να έχει λάβει ενημέρωση για όλες τις παρεχόμενες για την περίπτωσή του υπηρεσίες στήριξης και φροντίδας.
Αυτό που σημείωσε η κ. Χαραλαμπίδου είναι πως «δεν πρόκειται για επιλογή μεταξύ ζωής ή θανάτου. Αλλά για επιλογή των συνθηκών του θανάτου». Ας ελπίζουμε ότι βουλευτές και αρμόδιοι φορείς θα εξετάσουν το ζήτημα χωρίς προκαταλήψεις, και αφού ακούσουν τους ίδιους τους ασθενείς.
