Δέκτης παραπόνων από δημοσίους υπαλλήλους που βιώνουν εργασιακό άγχος είναι η ΑΣΔΥΚ (Ανεξάρτητη Συντεχνία Δημοσίων Υπαλλήλων Κύπρου), μου είπε ο πρόεδρος της δρ. Γιώργος Χωραττάς. «Μεταξύ των παραπόνων που δεχθήκαμε – πρόσθεσε – ήταν περιστατικό με εργαζόμενη η οποία, επιστρέφοντας από την άδειά της, διαπίστωσε ότι τα αντικείμενά της και ο εξοπλισμός του γραφείου της, μετακινήθηκαν σε άλλο.
Στην απουσία της, μονομερώς ο προϊστάμενός της έδωσε οδηγίες για την μετακίνηση, ως η υπάλληλος να ήταν έπιπλο και όχι άνθρωπος με αξιοπρέπεια. Φανταστείτε πώς η ίδια βίωσε αυτή την κατάσταση».
Κατέγραψα και διάβασα ξανά τη φράση: «Ως η υπάλληλος να ήταν έπιπλο και όχι άνθρωπος με αξιοπρέπεια». Ένα φωτάκι άναψε στο μυαλό μου και θυμήθηκα την περίπτωση του παλιού συναδέλφου, η απόλυση του οποίου μεθοδεύτηκε με ένα…χωροταξικό εφεύρημα: πριν τον απολύσουν, τον απομάκρυναν από το γραφείο, τον απομόνωσαν, του έδωσαν εντολή να δουλεύει από το σπίτι και τον μετακίνησαν σαν έπιπλο που…δεν χωρούσε στον χώρο εργασίας.
Μη ξεχνάτε ότι ήταν τα χρόνια πριν εμφανιστεί η τηλεργασία. Είχαν προηγηθεί μήνες απαξίωσης, αποκοπής μισθού, αυθαίρετης διακοπής της προσωπικής του στήλης που ήταν πάντα η πιο διαβασμένη σύμφωνα με τις δικές τους μετρήσεις κι εκτιμήσεις. Το…αμάρτημα του δημοσιογράφου, ήταν η άρνηση του να δεχτεί λογοκρισία και να συμμορφωθεί σε υποδείξεις…προσαρμογής σε δικές τους ιδέες με τις οποίες διαφωνούσε.
Έτσι εκείνη τη… μοιραία μέρα, μπήκε ο προϊστάμενος στο γραφείο και του είπε ότι θα κάνουν… αναδιάταξη της επίπλωσης και ότι από αύριο να στέλνει από το σπίτι τα κείμενα του. «Τόσο πολύ ενοχλεί πια η παρουσία μου;», του είπε χαμογελώντας ο συνάδελφος. «Όχι, όχι» του είπε ο άλλος κοιτάζοντας τον τοίχο. «Το θέμα είναι…χωροταξικό».
