Ας δούμε τι λένε οι αριθμοί όπως καταγράφηκαν σε σχετική έρευνα που παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες. Ένα στα έξι άτομα στην Κύπρο θα παρουσιάσουν πρόβλημα ψυχικής υγείας, δηλαδή ποσοστό 17,2%. Πιο πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Επίσης, ένα 7,2% του πληθυσμού ζει με το άγχος και ένα άλλο 3,8% με κατάθλιψη.
Κάποτε ήταν ταμπού να μιλάς για θέματα ψυχικής υγείας. Και ακόμη μεγαλύτερο για κάποιον να παραδεχθεί ότι πάσχει. Ευτυχώς, στις μέρες μας, αυτό δεν ισχύει, ίσως όχι τόσο όσο στο παρελθόν. Παρόλα αυτά παραμένει δύσκολο να ανοιχθεί κάποιος και για αυτό θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως ο τελικός αριθμός όσων παρουσιάζουν προβλήματα ψυχικής υγείας είναι μεγαλύτερος.
Υπάρχει και μια άλλη έρευνα, αυτή τη φορά από το πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ που δείχνει ότι υπήρξε αισθητή επιδείνωση της ψυχικής υγείας κάθε γενιάς από τη δεκαετία του 1950 και μετά. Τα αποτελέσματα της μελέτης αποδεικνύουν ότι οι νεότερες γενιές επηρεάζονται πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες όσο περνούν τα χρόνια και ότι η ζωή τους είναι πολύ πιο αγχώδης.
Κανένας βέβαια δεν παραξενεύεται με αυτές τις επισημάνσεις. Είναι κάτι που το διαπιστώνουμε στην καθημερινότητά μας. Βλέπουμε ανθρώπους να φτάνουν όλο και πιο συχνά στα άκρα. Ανθρώπους θυμωμένους με όλους και με όλα. Ανθρώπους ανικανοποίητους ακόμη και αν έχουν πετύχει πολλά. Ανθρώπους που υποφέρουν. Ανθρώπους που βασανίζονται.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως η μείωση της ψυχικής υγείας θα είναι η πανδημία του μέλλοντος. Μια πανδημία, που θα λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις και που θα είναι ανοικτή πληγή για τις περισσότερες κοινωνίες.
Επομένως, είναι αναγκαίο να παρθούν μέτρα για την πρόληψη και αντιμετώπιση των ψυχικών νόσων, προκειμένου να μην αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια τους σε μια νέα γενιά που μεγαλώνει μέσα σε περιορισμούς, τραγωδίες, ανασφάλειες και ανεπάρκειες, αλλά και στις μεγαλύτερες που αναγκάζονται να σηκώνουν πολύ μεγαλύτερα βάρη.
Η αύξηση των περιστατικών ψυχικής υγείας, δημιουργεί νέες προκλήσεις. Με το πρόβλημα να διογκώνεται είναι σαφές πως πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, καθώς οι εμφανείς και οι ελλείψεις είναι εμφανείς στα συστήματα υγείας παγκοσμίως. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη να αλλάξουν πολλά και το ζήτημα να αρχίσει να αντιμετωπίζεται στις πραγματικές του διαστάσεις.
Χρειάζεται ανάπτυξη νέων στρατηγικών, διάθεση περισσότερων πόρων και το κυριότερο ακόμη να αλλάξουν και άλλο οι νοοτροπίες. Διαφορετικά, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα και θα δούμε πολύ περισσότερους ανθρώπους να ταλαιπωρούνται. Η σύνδεση της ψυχικής υγείας με την ευημερία της κοινωνίας αποτελεί μεγάλη ανάγκη, και αν το χάσουμε αυτό θα έχουμε αποτύχει. Για άλλη μια φορά.
