Γράφαμε χτες για ένα δημοσίευμα του Φιλελεύθερου της Κυριακής 2 Φεβρουαρίου 1969, με κύριο τίτλο: «Οι Τούρκοι δεν θέλουν να λέγονται μειονότης». Επίτιτλος: «Ως απόγονοι των κατακτητών της νήσου».

Ήταν ένα «ειδικό δελτίο της τουρκοκυπριακής ηγεσίας», το οποίο πρόβαλλε την αξίωσή της να μην ονομάζονται οι Τ/κ μειονότητα επειδή «δεν ήλθον εις Κύπρον ως περιπλανώμενη φυλή», αλλά «είναι απ΄ ευθείας απόγονοι των αρχικών κατακτητών εποίκων». Και σκοπός των Ελληνοκυπρίων «εις την προσπάθειάν των να χαρακτηρίσουν τους Τουρκοκύπριους μειονότητα είναι να θέσουν τους τελευταίους εις το έλεός των και να τους μεταχειρίζονται κατά το πρότυπον Ασιατικών μειονοτήτων της Αφρικής». (Το κείμενο, καλό θα ήταν να διαβαστεί ως συνέχεια του χτεσινού).

Όσα έλεγαν τότε τα λένε και σήμερα. Ότι, ας πούμε, θέλουν ομοσπονδία οι Ελληνοκύπριοι διότι σκοπός τους είναι να υποτάξουν τους Τ/κ στη διοίκησή τους. Ακόμα και την ανοησία ότι «είναι μόνον συνεπεία ατυχημάτων της ιστορίας που σήμερον οι Ελληνόφωνοι κάτοικοι της νήσου τυγχάνει να υπερβαίνουν τους Τούρκους», που έλεγε η τουρκοκυπριακή ηγεσία το 1969, το επαναλαμβάνουν και σήμερα. Ειδικά ο Τατάρ.

Υπήρξαν όντως «ατυχήματα της ιστορίας», αλλά την απόλυτη ευθύνη τους είναι οι Τουρκοκύπριοι που την είχαν, κανένας άλλος. Όπως όταν το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης, υπήρξε πρόνοια για τους Τούρκους της Κύπρου να επιλέξουν είτε να αποκτήσουν τη βρετανική υπηκοότητα χάνοντας την τουρκική, είτε να κρατήσουν την τουρκική υπηκοότητα, αλλά να εγκαταλείψουν την Κύπρο. Και εγκατέλειπαν την Κύπρο μαζικά. Πήγαιναν στην Μικρά Ασία με κύριο κίνητρο τη νομή των ελληνικών περιουσιών των Χριστιανών Μικρασιατών προσφύγων. Τουρκοκυπριακές εφημερίδες, μάλιστα, έκαναν προπαγάνδα υπέρ της μετανάστευσης στην Τουρκία, ενώ ο Ατατούρκ έκανε παράπονα στους Βρετανούς ότι τους εμπόδιζε να μεταναστεύουν. Εγκατέλειπαν, λοιπόν, την Κύπρο και πήγαιναν στην Τουρκία να αρπάξουν περιουσίες, και αυτό μετά το έλεγαν «ατύχημα της ιστορίας» το οποίο έπρεπε να πληρώσουν οι Ελληνοκύπριοι.

Όταν έλεγαν το 1969 ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι μόνο «κατά τινάς χιλιάδας ολιγώτεροι από τους Έλληνας της νήσου», ήταν ως να μιλούσαν για μια – δύο χιλιάδες. Στην απογραφή του 1960, η πρώτη επί Κυπριακής Δημοκρατίας η οποία έγινε υπό την επίβλεψη των Βρετανών, οι Έλληνες της νήσου ήταν 442.521 και οι Τούρκοι 104.350. Και στην προηγούμενη απογραφή, το 1946, οι Έλληνες ήταν 361.932 και οι Τούρκοι 81.137. Δεν ήταν μερικές χιλιάδες αυτή η διαφορά για να φωνάζει η τουρκοκυπριακή ηγεσία ότι «η τουρκική κοινότης δεν αποτελεί μειονότητα εν Κύπρω» διότι οι Τ/κ «είναι απ΄ ευθείας απόγονοι των αρχικών κατακτητών εποίκων». Ακριβώς αυτό, όμως. Έποικοι τότε, έποικοι και σήμερα.

Όταν έλεγε τις προάλλες ο Βρετανός πρέσβης ότι οι Τουρκοκύπριοι «θέλουν να έχουν το δικαίωμα να μιλούν για ξεχωριστό κράτος, το οποίο τους παρέχει την κυριαρχική ισότητα», έχει ασφαλώς υπόψη μόνο ότι αυτό είναι αποτέλεσμα των τετελεσμένων της εισβολής του 1974 όχι της εισβολής του 1571. Όπως και πολλοί Ελληνοκύπριοι, που πιστεύουν ότι μετά από μισό αιώνα οι Τουρκοκύπριοι έμαθαν να ζουν απ΄ εκεί και να νιώθουν ασφάλεια και κυριαρχία. Όμως, το γεγονός είναι ότι για την «κυριαρχική ισότητα» ξεκίνησαν πολύ πριν από το 1974. Αυτό τον όρο τον πλασάρουν τώρα, αλλά αυτό εννοούσαν και αυτό επιδίωκαν και το 1969, και το 1960 και το 1963 όταν έλεγαν πως δεν θέλουν «η τουρκική κοινότης να αποτελεί μειονότητα εν Κύπρω».

Άλλωστε, το Σύνταγμα του 1960 δεν μιλά για μειονότητα αλλά για τουρκική κοινότητα την οποία «αποτελούσιν άπαντες οι πολίται της Δημοκρατίας, οίτινες είναι τουρκικής καταγωγής …». Το ότι το 1969 ζητούσαν να μην αποκαλούνται μειονότητα δεν ήταν επειδή δεν αναγνωρίζονταν ως κοινότητα –τους αναγνώριζε το Σύνταγμα– αλλά επειδή γνώριζαν ότι αριθμητικά ήταν μειονότητα και αυτό δεν μπορούσε να αλλάξει. Έριχναν γι΄ αυτό την ευθύνη στην πλειονότητα του πληθυσμού ως να έπρεπε να ξεριζωθεί και από το μυαλό αυτό το αντικειμενικό γεγονός για να μπορούν στη συνέχεια να διεκδικήσουν άλλα.

Όπως ήθελαν τότε να έχουν το δικαίωμα να μην λέγονται μειονότητα (λες και θα μπορούσε αυτό να το φυτέψει κάποιος και στο μυαλό των ανθρώπων), έτσι σήμερα θέλουν «να έχουν το δικαίωμα να μιλούν για ξεχωριστό κράτος, το οποίο τους παρέχει την κυριαρχική ισότητα». Από τη στιγμή που τότε η μειονότητα του πληθυσμού δεν ήταν εμπόδιο για να αποκτήσει δικαιώματα εις βάρος της πλειονότητας και να μετέχει στη δημιουργία του κράτους με εξουσίες που υπερέβαιναν την μειονοτική υπόσταση που είχε, γιατί σήμερα να εμποδίζεται να διεκδικήσει κυριαρχική ισότητα και ξεχωριστό κράτος;

Το πρόβλημα είναι ότι μισό αιώνα μετά την εισβολή οι Ελληνοκύπριοι άλλαξαν μυαλά, ενώ οι Τουρκοκύπριοι (οι ηγέτες και η πλειονότητα του πληθυσμού) έμειναν στο 1969, κάποιοι και στο 1571 διαιωνίζοντας τη φαυλότητα, που μας κατέστρεψε.