Ποτέ προηγουμένως σε δημοτικές εκλογές δεν υπήρξε τόσο ενδιαφέρον. Τουλάχιστον από τους υποψήφιους, αφού από τη μεριά των ψηφοφόρων το ενδιαφέρον προβλέπεται δυσανάλογα μικρότερο. Αν και τις τελευταίες μέρες ακούγεται πως και από τη μεριά των ψηφοφόρων παρατηρείται αυξημένη και περίεργη κινητικότητα. Είκοσι και βάλε χιλιάδες ψηφοφόροι θυμήθηκαν πως στους εκλογικούς καταλόγους έχουν καταχωρημένη λάθος διεύθυνση διαμονής (και άσκησης του εκλογικού δικαιώματος). Και αποφάσισαν την υστάτη να επικαιροποιήσουν τα στοιχεία τους, γεγονός που κίνησε υποψίες. Βάσιμες από ότι αποδεικνύεται, αφού σε ορισμένες περιπτώσεις διαφάνηκε πως στη νέα διεύθυνση υπάρχει μόνο αποθήκη ή είναι απλά χωράφι. Κι έτσι προέκυψαν γύρω στις 3500 ενστάσεις κι οι λειτουργοί της εκλογικής υπηρεσίας τρέχουν και δεν φτάνουν.
Δεν είναι όμως το μόνο αξιοπερίεργο των εκλογών αυτών, των κατά τα άλλα παντελώς αδιάφορων για την πλειοψηφία. Για πρώτη φορά επίσης, υπάρχουν τόσοι πολλοί «ανεξάρτητοι» υποψήφιοι. Σε βαθμό που δημιουργεί σύγχυση σε παραδοσιακούς ψηφοφόρους οι οποίοι μέχρι σήμερα ψήφιζαν το κόμμα. Τώρα βάση ποιας πυξίδας να πλοηγηθούν; Οι υποψήφιοι δηλώνουν ανεξάρτητοι (όχι όπως παλιά που έκρυβαν την εφημερίδα που διάβαζαν για να μην αποκαλυφθούν οι απόψεις τους. Είναι ένα καινούριο σύνδρομο αυτό. Μέχρι να αναλυθεί από τους ειδικούς, ας το ονομάσουμε σύνδρομο αχταρμά). Οι δε κατευθύνσεις των κομμάτων (των ούτω καλούμενων κεντρώων κυρίως) είναι ποτ πουρί. Λίγο δεξιά, λίγο αριστερά, λίγο έτσι, λίγο αλλιώς ώστε να καλύπτονται όλα τα γούστα. Στην Πάφο δεξιά, στη Λάρνακα αριστερά, στη Μέσα Γειτονιά ροκ, στον Άγιο Αθανάσιο ποπ, στη Λακατάμια έτσι, στο Στρόβολο γιουβέτσι, ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ. Όλα πάνε με όλα.
Αυτό θα μπορούσε να είναι και θετικό, αν οι υποψήφιοι ήταν πραγματικά ανεξάρτητοι. Ανεξάρτητοι από κόμματα, από συμφέροντα οικονομικών παραγόντων, από δεσμεύσεις που πρέπει να διεκπεραιωθούν και γραμμάτια που πρέπει να εξοφληθούν και χωρίς βλέψεις για παρακάτω. Να μην είναι η τοπική αυτοδιοίκηση το πρώτο σκαλοπάτι της πολιτικής καριέρας που έπεται. Τόσες αφίσες στους δρόμους, πανό, φυλλάδια και καρτούλες σε μπακάλικα και κομμωτήρια για μια θέση δημοτικού συμβούλου; Για να αναβαθμίσουν τους τόπους άραγε και την ποιότητα ζωής μας; Τόση επένδυση για το χατίρι μας;
Την ίδια στιγμή θα κληθούμε οι έρμοι οι ψηφοφόροι να επιλέξουμε και ευρωβουλευτές. Κι η ανεξαρτησία τελειώνει εκεί. Ο καθένας μας πρέπει να επιστρέψει στο μαντρί του επιλέγοντας παραδοσιακά, με κομματικά κριτήρια. Διχασμό προσωπικότητας να το πούμε, διπολική διαταραχή;
