Δεν γνωρίζω πόσα χρόνια ακόμη θα συνεχιστεί η πονεμένη ιστορία της δολοφονίας του Θανάση Νικολάου. Η αηδία, όμως, που προκαλεί η απεγνωσμένη, επί δύο δεκαετίες, προσπάθεια κάποιων να τη θάψουν στο σκοτάδι ή να τη σπρώξουν στη σφαίρα της αμφισβήτησης έφτασε στο ζενίθ. Η κοινωνία δύσκολα θα ανεχθεί άλλη πρόκληση. Ιδίως τώρα, που η οικογένεια του δολοφονηθέντος βρίσκεται μια ανάσα από την κατάθεση ιδιωτικών ποινικών διώξεων. Κάποιοι έχουν χάσει τον ύπνο τους. Πασχίζουν να βρουν τρόπους να εμποδίσουν την προσαγωγή όσων έθαψαν την υπόθεση το 2005.
Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η ανάσυρση από τα συρτάρια της Νομικής Υπηρεσίας, της έκθεσης του ιατροδικαστή Ανδρέα Μαρνερίδη. Μιας έκθεσης που ετοιμάστηκε κατ’ εντολή της Γενικής Εισαγγελίας, με μοναδικό στόχο να υπονομεύσει όλα τα άλλα πορίσματα που μιλούν καθαρά για δολοφονία.
Η στήλη ξεκαθαρίζει πως ουδόλως μέμφεται το συνάδελφο δημοσιογράφο ο οποίος δημοσιοποίησε την εν λόγω έκθεση. Είναι καθήκον κάθε δημοσιογράφου να δημοσιοποιεί κάθε στοιχείο το οποίο έρχεται εις γνώση του για οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο θέμα. Πάντοτε με στόχο την πλήρη αλήθεια. Ακόμη και αν το όποιο δημοσίευμά του αντίκειται στην κοινή γνώμη.
Αναφερόμαστε σε εκείνους, που εδώ και καιρό αναζητούσαν τρόπο να ρίξουν σκιές στα ξεκάθαρα πορίσματα, κάποια από τα οποία μάλιστα, έφεραν και βούλα δικαστηρίου. Προφανώς, δεν έχουν αντιληφθεί πως η έκθεση Μαρνερίδη έχει αυτή την στιγμή μηδενική ουσιαστική αξία.
Για τον απλούστατο λόγο ότι η υπόθεση Θανάση Νικολάου έχει τελεσιδικήσει. Υπενθυμίζουμε πως η πρώτη θανατική ανάκριση το 2007 αναφερόταν σε αυτοκτονία. Την ανέτρεψε, όμως, το Ανώτατο Δικαστήριο. Το 2011 διορίστηκαν ποινικοί ανακριτές, οι οποίοι για πρώτη φορά μίλησαν για πιθανή εγκληματική ενέργεια. Ακολούθησε το 2020 ο κόλαφος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Όχι μόνο ρεζίλεψε την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά οδήγησε και στην απόφαση για εκταφή των οστών του εθνοφρουρού.
Ακολούθησε καταιγίδα εξελίξεων, οι οποίες επισφράγισαν τη δολοφονία του Θανάση. Το πόρισμα της παθολογοανατόμου Δήμητρας Καραγιάννη περί στραγγαλισμού. Το πόρισμα των ποινικών ανακριτών Μάτσα και Αλεξόπουλου. Το πόρισμα της θανατικής ανακρίτριας Ντόριας Βαρωσιώτου. Το πόρισμα των τελευταίων ποινικών ανακριτών Παππά και Αθανασίου.
Ειδικά το πόρισμα της τελευταίας θανατικής ανάκρισης είναι εκείνο που επισφραγίζει την υπόθεση. Πλήρωσε, βεβαίως, το τίμημα η κυρία Ντόρια Βαρωσιώτου, επειδή τόλμησε να απορρίψει τη μανιωδώς διεκδικούμενη θέση της Νομικής Υπηρεσίας όπως το πόρισμά της αφήνει ανοικτή την αιτία θανάτου. Βλέπετε, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν ακύρωσε το πόρισμα Βαρωσιώτου όταν ο ιατροδικαστής Σταυριανός αποτάθηκε σε αυτό.
Αφού, όμως, κάποιοι αποφάσισαν να τραβήξουν τη γραμμή άμυνάς τους στην έκθεση Μαρνερίδη, είμαστε υποχρεωμένοι να εστιάσουμε σε αυτήν. Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι αυτή προέκυψε στο πλαίσιο της τελευταίας θανατικής ανάκρισης, όταν η κ. Βαρωσιώτου απέρριψε το αίτημα του ιατροδικαστή Σταυριανού να καταθέσει νέα έκθεση.
Θυμίζουμε πως όταν είχε συμβεί το έγκλημα, ο Σταυριανός είχε ετοιμάσει μια ιατροδικαστική έκθεση μόλις τριών σελίδων στις 16-6-2006. Αντιθέτως, η έκθεση που ζητούσε να καταθέσει στη θανατική ανάκριση ήταν 49 σελίδων!
Η έκθεση Μαρνερίδη δόθηκε στη Γενική Εισαγγελία στις 3-12-2024. Δύο μέρες αργότερα, η Γ.Ε. ζήτησε να καταθέσει ως μάρτυρας. Εδώ γεννιούνται βασανιστικά ερωτήματα. Πότε δόθηκε η εντολή στον Μαρνερίδη από την Γ.Ε.; Με πόση ταχύτητα και στη βάση ποιων δεδομένων ετοίμασε την έκθεσή του; Πότε πρόλαβε να μελετήσει το μαρτυρικό υλικό;
Άκρως αξιοσημείωτο είναι, για όποιον διάβασε την έκθεση Μαρνερίδη, το ύφος και η δομή της. Είναι τέτοια, που εξόφθαλμα αναδεικνύουν ότι στόχος είναι να απορριφθεί το πόρισμα της κ. Καραγιάννη (και άλλων).
Δεν θα μπούμε στην ουσία των ιατροδικαστικών πορισμάτων. Δεν έχουμε τις γνώσεις. Έχουμε, όμως, την κοινή λογική: Oταν όλα τα ποινικά πορίσματα και η τελευταία θανατική ανάκριση συμφωνούν, η εκ των υστέρων «ανατροπή» τους μοιάζει όχι απλώς παράδοξη και προκαλεί καχυποψία. Αν η Νομική Υπηρεσία ήθελε νέο ιατροδικαστή, μπορούσε να τον διορίσει πριν χρόνια. Όχι τώρα, που η υπόθεση έχει κλείσει.
Με το σκεπτικό αυτό, αν μπορούσε να γίνει αποδεκτή η έκθεση Μαρνερίδη, θα ερχόταν και η οικογένεια του Θανάση να ζητήσει άλλες εκθέσεις. Κατ’ αυτό τον τρόπο δεν θα υπήρχε ποτέ κατάληξη.
Οργή προκαλεί η εχθρική, σχεδόν εκδικητική στάση της Ν.Υ. απέναντι στην οικογένεια, εμμονικά προσκολλημένη στη θεωρία της αυτοκτονίας που στηρίζεται σε πρόχειρες, ερασιτεχνικές έρευνες του 2005. Η κορύφωση της αναλγησίας ήρθε στην τελευταία θανατική ανάκριση, όπου η εκπρόσωπός της χαρακτήρισε εννέα φορές την κ. Καραγιάννη «ανεπαρκή», υποβάθμισε τον παθολογοανατόμο Κουτσαύτη και απαξίωσε και τον ποινικό ανακριτή Μάτσα.
Μόνο ντροπή προκαλούν τα ανθρωπάκια τα οποία πασχίζουν απεγνωσμένα να αποφύγουν τη δίκη για τα ολέθρια λάθη τους το 2005. Το κακό νέο γι’ αυτούς είναι πως ό,τι και αν πράξουν, πλέον, η κοινωνία έχει καταλάβει! Δεν τους ακούει! Απλώς, εξοργίζεται!
