Αυτή είναι είδηση: Ο Νικολά Σαρκοζί, πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, οδηγείται στη φυλακή. Όχι μεταφορικά. Όχι «στα χαρτιά». Κυριολεκτικά. Ο άλλοτε ένοικος του Ελιζέ θα γνωρίσει την σκληρή πραγματικότητα των κελιών. Με ντουσιέρα και τηλεόραση, βεβαίως, αλλά ο εγκλεισμός έχει σημασία. Και ακόμη περισσότερο, η σημειολογική σημασία του γεγονότος. Μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου. Ούτε καν ένας πρώην πρόεδρος.

Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στη λιλιπούτεια Κύπρο. Πόσες φορές ακούσαμε κι εδώ για «κράτος δικαίου», για «ευρωπαϊκές αρχές», για «διαφάνεια»; Πόσες φορές οι εκάστοτε κυβερνώντες έσκισαν τα ιμάτια τους ότι δεν υπάρχει ατιμωρησία; Και όμως, οι πολίτες παρακολουθούν, αενάως, το αντίθετο.

Πάρτε για παράδειγμα το σκάνδαλο των «χρυσών» διαβατηρίων. Ένα πρωτοφανές διεθνές ρεζίλεμα, που γέμισε τις τσέπες επιτήδειων και εξέθεσε την Κύπρο ως κράτος-μπανανία. Ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση μας έδειχνε με το δάχτυλο, αλλά εδώ, ο κουρνιαχτός από τον αρχικό σάλο, κατακάθισε σε μικρό χρονικό διάστημα. Μικροποινές, μικροευθύνες, κανένας πολιτικός πρώτης γραμμής στο εδώλιο. Οι πρωταγωνιστές της κομπίνας συνεχίζουν να καλοπερνούν. Να μιλούν για πατριωτισμό. Να μας κουνούν το δάχτυλο.

Αυτή την περίοδο, ένας άλλος κουρνιαχτός από ένα άλλο σκάνδαλο, αυτό στο Βασιλικό, μας πνίγει. Το τερματικό φυσικού αερίου, που υποτίθεται θα μας έσωζε ενεργειακά και θα μας έβγαζε από τον βραχνά των πανάκριβων ρύπων. Έργο-φιάσκο, με καθυστερήσεις, υπερκοστολογήσεις και τώρα με την Ευρωπαϊκή Ένωση να μας ζητά να επιστρέψουμε 67 εκατομμύρια ευρώ. Χρήματα που φυσικά δεν θα τα πληρώσουν όσοι πήραν τις αποφάσεις, αλλά ο Κύπριος φορολογούμενος. Ποιος λογοδότησε; Κανένας. Ποιος θα τιμωρηθεί; Η επιλογή κανένας πληρώνει ελάχιστα στα πρακτορεία στοιχημάτων.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, έπεται και η ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου–Κρήτης. Έργο-σύμβολο για την ενεργειακή ένωση της Ευρώπης. Έργο που συνοδεύτηκε από πανηγυρισμούς και μεγαλοστομίες, αλλά κατέληξε κι αυτό σε έρευνες από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν. Αν δεν αναλάμβανε δράση η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία; Και πάλι μην επιχειρήσετε να δοκιμάσετε την τύχη σας στα στοιχήματα…

Ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα; Σκάνδαλα συμβαίνουν παντού στον κόσμο. Και πάντοτε θα συμβαίνουν. Το πρόβλημα είναι ότι εδώ δεν πληρώνει κανείς. Ότι εδώ το πολιτικό σύστημα έχει χτίσει ένα αόρατο δίχτυ προστασίας για τα μέλη του. Ότι ο Κύπριος πολιτικός, όσο ψηλά ή χαμηλά και αν βρίσκεται, γνωρίζει πως στο τέλος της ημέρας δεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη. Το πολύ-πολύ να κάνει ένα διάλειμμα από την πολιτική σκηνή και να επιστρέψει μετά από λίγο, σαν να μην έγινε τίποτα.

Αυτό δεν είναι κράτος δικαίου. Είναι κράτος συγκάλυψης. Είναι μια δημοκρατία-καρικατούρα. Που φοράει την ευρωπαϊκή προβιά για να τσεπώνει κονδύλια, αλλά λειτουργεί με λογική παρεΐστικη, πελατειακή, μικροπολιτική.

Στη Γαλλία, ένας πρώην πρόεδρος καταδικάστηκε και φυλακίζεται. Στην Ιταλία, πρώην πρωθυπουργοί κάθισαν στο εδώλιο. Στη Γερμανία, υπουργοί παραιτούνται για ασήμαντες παρατυπίες. Στο άλλοτε «χρυσοπράσινο φύλλο», όμως, η μεγαλύτερη ποινή που μπορεί να υποστεί ένας πολιτικός είναι να χάσει προσωρινά το χαμόγελο του. Και μετά, όλα θα συνεχίσουν κανονικά.

Αν θέλουμε να λεγόμαστε πραγματικό κράτος, αν θέλουμε να μιλάμε στα σοβαρά για «ευρωπαϊκές αξίες», τότε πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Και να το ομολογήσουμε: Μόνο όταν στην Κύπρο δούμε έναν πολιτικό πρώτης γραμμής να περνά το κατώφλι της φυλακής για όσα έχει κάνει, θα μπορούμε να πούμε ότι μεγαλώσαμε ως χώρα.

Μέχρι τότε, θα παραμένουμε μια μικρή επαρχία της ατιμωρησίας. Μια γωνιά της Μεσογείου όπου οι ισχυροί κάνουν ό,τι θέλουν και οι πολίτες πληρώνουν τον λογαριασμό. Μέχρι τότε, θα παραμένουμε ένα ημιτελές κατασκεύασμα, που φοράει την ευρωπαϊκή μάσκα το πρωί και το βράδυ βγάζει το κοστούμι για να συνεχίσει τα παρεΐστικα «κουμάντα».

Η Γαλλία έδωσε ένα τρανταχτό παράδειγμα. Έστειλε μήνυμα ελπίδας στο λαό κάθε χώρας. Το ερώτημα είναι αν εμείς θέλουμε πραγματικά να γίνουμε ευρωπαϊκό κράτος ή απλώς να παριστάνουμε τους Ευρωπαίους; Αν θέλουμε να γίνουμε πραγματικό κράτος;

Αυτό θα συμβεί μόνο αν μιμηθούμε τη Γαλλία. Μόνο αν καταδικαστεί ένας δικός μας “Σαρκοζί”. Διαφορετικά, η υπόθεση Σαρκοζί θα παραμείνει σαν εφιάλτης. Όποτε θα τολμούμε να αντικρίσουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, θα προβάλλει από πίσω με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Για να μας θυμίζει ότι παραμένουμε μπανανία!