Ένα γκράφιτι του Banksy σε κάποιον τοίχο – δεν έχει σημασία πού και πότε – με ένα κοριτσάκι να κάθεται κάτω από τη φράση με κόκκινη μπογιά: «No Future, κανένα μέλλον». Είναι αυτό που αισθάνομαι όταν ανοίγω το παράθυρό μου και αφήνω να μπουν μέσα οι ειδήσεις. Τα γεγονότα δεν με ενοχλούν τόσο, όσο εκείνοι που μιλούν για’ αυτά… Εμού συμπεριλαμβανομένου…
Δεν ξέρω άλλη χώρα, στο κομμάτι του κόσμου όπου ανήκουμε και εμείς, που να συνοδεύει σχεδόν κάθε είδησή της, με δηλώσεις όλων των κομμάτων – ανακυκλώνοντας συχνά και τις ανταπαντήσεις του ενός προς τον άλλον. Στη δική μας περίπτωση δε, έχουμε να κάνουμε γενικά με μια πολύ χαμηλού επιπέδου … ανταλλαγή τυποποιημένων κειμένων!
Τα παράθυρα στην τηλεόραση είναι αψευδής μάρτυρας αυτής της ατέλειωτης φλυαρο-κοκορομαχίας.
Ευτυχώς, όμως, που υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις στον καλό έντυπο λόγο. Παρακάτω, η δημοσιογραφία στα καλύτερά της, και μάλιστα από μια εφημερίδα, την Καθημερινή Αθηνών, που χαρακτηρίζεται ως συντηρητική, και σίγουρα έχει αναδείξει πολλά από τα θετικά της τωρινής κυβέρνησης. Το χθεσινό βασικό της άρθρο στην πρώτη της σελίδα έχει τίτλο «Απαίτηση για το στοιχειώδες», και με αυτά τα λίγα και σταράτα λόγια λέει τα εξής:
Τρομάξαμε με αυτό που αντικρίσαμε όταν έπεσαν οι προβολείς της δημοσιότητας πάνω στον ελληνικό σιδηρόδρομο. Κατέρρευσε η σχέση εμπιστοσύνης με το κράτος και κατ’ επέκταση με το πολιτικό σύστημα. Το βασικό, αλλά και στοιχειώδες, που περιμένει ο έλληνας πολίτης είναι να νιώθει ασφαλής όταν μπαίνει σε ένα τρένο ή σε ένα νοσοκομείο. Εκεί, περιμένει να φεύγουν από τη μέση τα κομματικά, συνδικαλιστικά η επιχειρηματικά-διαπλεκόμενα συμφέροντα. Μετά τα Τέμπη δεν το περιμένει απλά, το απαιτεί. Αναμένει στέρεες απαντήσεις από τους πολιτικούς αρχηγούς για το πως Θα το πετύχουν.
Μετράμε 391 μέρες σήμερα από την εισβολή στην Ουκρανία από τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Που πλέον, επισήμως, είναι καταζητολύμενος για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου. Αυτό, βέβαια, δεν εμπόδισε τον Ρώσο ηγέτη από το να επισκεφθεί τις τελευταίες μέρες περιοχές της Ουκρανίας που κατέλαβε από την έναρξη του πολέμου, και προσάρτησε με αστεία δημοψηφίσματα στην δική του χώρα.
Διαβάζω ότι ιδιαίτερη σημασία και προβολή έδωσε στην επίσκεψή του στην Μαριούπολη. Ήταν πράγματι μια κίνηση με πολλούς συμβολισμούς και για εκείνον. Ένας από τους οποίους δεν μπορεί να μην σκεφτεί κάποιος ότι είναι και λόγω της ελληνικότητας της πόλης, και άρα για να αναδείξει και την δεδηλωμένη οργή του που η Ελλάδα τάχθηκε απολύτως, και χωρίς καμία υποσημείωση εναντίον του, και υπέρ της Ουκρανίας και των συμμαχικών δυνάμεων της Δύσης.
Το ουκρανικό Υπουργείο Άμυνας κατηγόρησε τον Πούτιν ότι επισκέφθηκε την Μαριούπολη «κάτω από το πέπλο της νύχτας», για να αποφύγει να δείξει το μέγεθος της καταστροφής που ο στρατός του έχει προκαλέσει στην πόλη που, όπως τονίζεται, έχει μείνει ερείπια. Σε ανάρτησή του στο Twitter το Υπουργείο αναφέρει ότι «το σκοτάδι βοηθά και επιτρέπει στον Πούτιν να δείξει ό,τι θέλει, και ταυτόχρονα κρατά τους ελάχιστους επιζώντες κατοίκους της μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας».
Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, 70, Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε ένταλμα σύλληψής του «για την παράνομη απέλαση πληθυσμού (παιδιών) και την παράνομη μεταφορά πληθυσμού (παιδιών) από κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας στην Ρωσική Ομοσπονδία». Όποιος/όποια επιθυμεί να υποστηρίξει το αίτημα, και να κάνει μια μικρή δωρέα στο νέο crowdfund για τη σύλληψη του πιο πάνω καταζητούμενου εγκληματία πολέμου, μπορείτε να το κάνετε εδώ:
https://jif.fund/en/crimes/unlawful-deportation-of-children
