Ο νέος υπουργός Εσωτερικών Κωνσταντίνος Ιωάννου και οι συνεργάτες του πρέπει να πιστωθούν για την απόφασή τους να καταργήσουν, ως είχε έως χθες, τη διευθέτηση ραντεβού μέσω διαδικτύου για τις υπηρεσίες του Τμήματος Μετανάστευσης, καθώς διαπίστωσαν φαινόμενα αηδιαστικής κατάχρησης -και ανηθικότητας- από ατζέντηδες ή όποιους άλλους επιτήδειους – απατεώνες μυρίστηκαν ψόφιο και καπάρωναν μαζικά τα ραντεβού για να τα αξιοποιήσουν για λόγου τους ή για να τα πωλήσουν σε κόσμο που είχε ανάγκη ένα ραντεβού με κρατικό λειτουργό.
Η διαδικτυακή διευθέτηση ραντεβού είχε ανακοινωθεί τον Ιούνιο του ’21, με καλές προθέσεις. Και δικαίως χαιρετίστηκε. Καταργήθηκε επισήμως χθες, στη βάση πληροφόρησης που είχε ο νέος υπουργός από συνεργάτες του. «Το διαπιστώσαμε στις 10/3/23», είπε, και αμέσως μετά που το έμαθε παρενέβη. Όμως, από πότε διαπιστώθηκε αυτή η θλιβερή συμπεριφορά; Προφανώς προηγήθηκε της αλλαγής στη διακυβέρνηση. Γιατί δεν υπήρξε κρατική αντίδραση νωρίτερα;
Είναι τόσο εκτεταμένες η διαφθορά -διαφόρων μορφών, στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα- η ανηθικότητα, η απατεωνιά, η αναισθησία, η αναλγησία, η άκρατη κερδοσκοπία και η αισχροκέρδεια, που εν τέλει καταντά να μην έχει νόημα να συζητούμε για σάπια μήλα, αλλά για σάπια κοινωνία. Και σάπιο σύστημα. Δεν έχουμε όλη την ίδια ευθύνη και συμμετοχή σε αυτό, αλλά ούτε και άμοιροι ευθυνών είμαστε. Ναι, δεν είναι κυπριακό φαινόμενο, αλλά αυτό δεν μπορεί να λειτουργεί ως παρηγοριά.
Σε ένα σύστημα που το κέρδος εις βάρος των άλλων θεωρείται θεμιτός αυτοσκοπός και λοιδωρούνται όσοι δαιμονοποιούν και αηδιάζουν το χωρίς ηθικούς φραγμούς κέρδος, δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν υπάρξει αντίδραση από την… ιδιωτική πρωτοβουλία (και) για την κατάργηση της διαδικτυακής διευθέτησης ραντεβού. Διότι μπορεί να μας πουν πως «δεν είναι παράνομο να… προνοώ να κλείνω δεκάδες και εκατοντάδες ραντεβού για ώρα ανάγκης και αν βρεθεί και κάποιος άλλος σε ώρα ανάγκης έχω το δικαίωμα να τον βοηθήσω, χρεώνοντάς τον»!
Οι συμπεριφορές αυτές ίσως είναι επουσιώδεις μπροστά σε τόσα άλλα που αφορούν αισχροκέρδεια, εις βάρος της ευρύτερης κοινωνίας. Και έχουν το θράσος κάποιοι να υποστηρίζουν πως λειτουργούν νόμιμα. Επενδύω (συχνά με κίνητρα από το κράτος), παράγω ή εισάγω και πουλώ όσο θέλω, δεν θα σας δώσω λογαριασμό.
Δείτε τι γίνεται με τον ηλεκτρισμό πανευρωπαϊκά και στην Κύπρο, με την ενέργεια ευρύτερα, την εμπορία τροφίμων (που ενσωμάτωσαν μάλλον για πάντα την παροδική υποτίθεται ακρίβεια), κατασκευαστικών υλικών, πρώτων υλών και παρεμφερών υπηρεσιών. Για να μην πούμε για τα διαβατήρια. Κι όταν τους πεις, οκ, να σας φορολογήσει το κράτος λοιπόν, για να επιστρέψει στην κοινωνία τα υπερκέρδη σας, εξανίστανται: «Πριτς: Άμα φορολογεί το κράτος την επιχειρηματική πρωτοβουλία στερεί την οικονομία από επενδύσεις και ανάπτυξη». Άτε ρε.
