Σκέψου να σε ξέβραζε η ζωή σε µια ακτή της Ανατολικής Αφρικής. Όχι επειδή το επέλεξες, αλλά γιατί σε οδήγησε εκεί η ανάγκη. Στη Σοµαλία, για παράδειγµα, µια χώρα – terra incognita για εσένα, τη γυναίκα σου και το µωρό σου. Κι εκεί που τα κουτσοκατάφερες εξασφαλίζοντας τα βασικά, ξαφνικά να έχανες το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Να έµενες δίχως δουλειά, µ’ ένα βρέφος πέντε µηνών, χωρίς θέρµανση µέσα στην καρδιά του χειµώνα.
Αυτό ακριβώς συνέβη στην οικογένεια των Σομαλών, αλλά από την ανάποδη. Διέσχισαν την αφρικανική ήπειρο ελπίζοντας ότι θα βρουν αποκούμπι «στην καλοσύνη των ξένων». Εκεί λοιπόν που πάλευαν για να επιβιώσουν, σαν να μην τους έφταναν τα προβλήματά τους, ξάφνου ένας ανεύθυνος γιατρός ρίχνει την πιστολιά στον αέρα: «Βιασμός του βρέφους από τον πατέρα». Και ξεκινά ο νέος εφιάλτης, χειρότερος ενδεχομένως από τον τρόμο που βιώνουν οι απελπισμένοι μέσα στα πλεούμενα-θαλασσοπνίχτες.
Βγήκαν οι χολερικοί από τις τρύπες τους κι έβαλαν μπρος την κρεατομηχανή. Κρεμάλες στήθηκαν στο διαδίκτυο ενώ κάποιοι, σοβαροφανείς και εγκληματικά ημιμαθείς, ζητούσαν με τις υστερικές φωνούλες τους νομοθέτηση του χημικού ευνουχισμού. Οι γονείς του βρέφους υπέστησαν όλη αυτή την τρέλα και τον κανιβαλισμό εντελώς αβοήθητοι. Ώσπου, βγήκε μια εφημερίδα (ο Μιχάλης Χατζηβασίλης στον «Φιλελεύθερο», καθώς είναι σημαντικό η υπευθυνότητα να έχει ονοματεπώνυμο) και αποκατέστησε την αλήθεια: Μύθος τα περί βιασμού. Αυλαία! Οι νοικοκυραίοι μπορούν να ρουφήξουν τη δηλητηριώδη γλωσσίτσα τους και να επιστρέψουμε όλοι στην κανονικότητά μας. Και ο πατέρας; Και η μάνα; Τι γίνεται μ’ αυτούς τους ανθρώπους που καταρρακώθηκαν από την κακότητα και τη βλακεία; Τι θα γίνει με αυτόν τον κύριο που άναψε το φιτίλι και κατακάηκε μια ανυπεράσπιστη οικογένεια;
Έχει αξία να αφιερώσουμε μερικές στιγμές για να προβληματιστούμε, τώρα ακριβώς που απομακρυνθήκαμε από τον πάγκο του χασάπη. Γιατί αυτή η ντροπιαστική ιστορία μπορεί να «πάλιωσε», όμως ο λεκές της είναι εκεί. Ανεξίτηλος.
Φωτο: Κρεοπώλης στην Αβάνα της εποχής Φιντέλ Κάστρο.
