Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και πρόσφυγας από την Κερύνεια αποτίει φόρο τιμής στην Ελένη Σταύρου…
Έφυγε για το στερνό ταξίδι, πλήρης ημερών, σε ηλικία 96 ετών, η Κερυνιώτισσα Έλλη Σταύρου. Η οποία ήταν γνωστή και ως «η μάνα των οδοφραγμάτων». Κάθε Σάββατο και Κυριακή για χρόνια ολόκληρα, πήγαινε μαζί με άλλες γυναίκες πρόσφυγες, κρατώντας τη φωτογραφία της Κερύνειας μας, εκεί στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Ενημέρωνε τους τουρίστες, τους ξένους γενικά, ότι το σπίτι της ήταν στην Κερύνεια και οι Τούρκοι δεν της επέτρεπαν να πάει να εγκατασταθεί εκεί.
Η μακαριστή, ήταν από τις πρώτες επιχειρηματίες γυναίκες στην Κερύνεια, από το 1940, οπότε και είχαν ανοίξει με τον σύζυγό της, ένα κατάστημα που πουλούσε κεντήματα. Το σπίτι της ήταν στην οδό Ελλάδος 82 και το είχε αγοράσει από τον Τίτο Φάνο. Ο πατέρας της, ήταν πλανόδιος πωλητής καταγόμενος, αν δεν κάνω λάθος, από το χωριό Κάρμι.
Μαζί με την Ελένη Φωκά, την ηρωίδα δασκάλα των εγκλωβισμένων, μαζί με τη Χαρίτα Μάντολες, τη μαυροφορούσα γυναίκα–σύμβολο που είχε τρεις αγνοούμενους από την οικογένειά της, μαζί με την Ευφροσύνη Προεστού, την κυρά της Λαπήθου, που προστάτευσε πέντε παλικάρια εθνοφρουρούς και τα διέσωσε από σίγουρο θάνατο, μαζί με την καρκινοπαθή Χριστοδούλα που ξεψύχησε αβοήθητη κάτω από ένα δέντρο, κατά τις μέρες της δεύτερης φάσης της εισβολής, οι γυναίκες αυτές συγκαταλέγονται στο πάνθεον των ηρωίδων.
Η Ιστορία, θα της τοποθετήσει δίπλα σε μία Μπουμπουλίνα, δίπλα σε μία Μαντώ Μαυρογένους ή ακόμη – ακόμη και δίπλα στην κυρά Φροσύνη την οποία έπνιξε ο Αλή πασάς στη Λίμνη των Ιωαννίνων..!
Η μακαριστή κυρία Ελένη και στα μετά την εισβολή χρόνια, διατηρούσε κατάστημα με κεντήματα στη λαϊκή γειτονιά της Λευκωσίας. Όποιος τουρίστας έμπαινε στο μαγαζί, είτε για να αγοράσει, είτε για να δει κάτι, έβγαινε πάντοτε πλήρως ενημερωμένος για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κερυνειωτών από τον βάρβαρο Αττίλα. Μία-μία, λοιπόν, φεύγουν με την καρδιά καμένη οι μάνες των αγνοουμένων, οι μαυροφορεμένες γυναίκες–σύμβολα, που θα στοιχειώνουν τη μνήμη μας. Θα μας προκαλούν βασανιστικές ενοχές, ρωτώντας μας: «Εσύ, τι έκανες για την σκλαβωμένη Κύπρο;».
Θα είναι πάντα εκεί, να μας δείχνουν τον δρόμο της επιστροφής!
Μιας επιστροφής, που μας αρνήθηκαν ξεκάθαρα, ακόμη και Πρόεδροι της Δημοκρατίας, λέγοντας ότι η Κερύνεια δεν θα επιστραφεί ποτέ…
Οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη της κατεχόμενης πόλης μας, να διδάσκουμε στα παιδιά μας την ιστορία, να τους λέμε ότι η Κερύνεια ιδρύθηκε από τον Κηφέα και τον Πράξανδρο, ότι είναι ελληνική όπως και ολόκληρη η Κύπρος. Εδώ και 3.000 χρόνια!
Αιωνία σου η μνήμη, κυρία Έλλη Σταύρου. Είμαι βέβαιος, ότι τώρα η ψυχή σου ευρίσκεται αναπαυμένη στην Κερύνεια που τόσο αγάπησες, που τόσο αγαπήσαμε και που καθημερινά σχεδόν κλαίμε για αυτήν…
