Ο Νίκος Τινής γράφει για την εξάπλωση του Ισλάμ με ταυτόχρονη συρρίκνωση του Χριστιανισμού και την έξαρση διαφόρων μορφών του Ισλαμοφασισμού σήμερα, τονίζοντας την ανάγκη επιβίωσης και θρησκευτικής άμυνας από πλευράς των χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής.
Σταυροφορίες ονομάστηκαν οι εκστρατείες που έκαναν οι ευρωπαίοι, κατά τον 11ο και 13ο αιώνα, για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους Μουσουλμάνους, ο αρχικά καθαρά θρησκευτικός σκοπός τους απέκτησε κοσμικό χαρακτήρα, αλλά η Καθολική Εκκλησία πίστευε ότι με τη βοήθεια των Σταυροφοριών θα μπορούσε να επιβληθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Η προσπάθεια όμως αυτή απέτυχε και είχε ως αποτέλεσμα τον θρίαμβο του Ισλαμισμού κατά της Χριστιανοσύνης με επιστέγασμα την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1453. Έτσι έχουμε εξάπλωση της μονοθεϊστικής αυτής θρησκείας και στην Ευρώπη, δημιουργώντας προβλήματα που είναι δύσκολο να ξεπεραστούν. Οι διάφορες αιρέσεις του Ισλάμ έφεραν το θρησκευτικό μένος, οι διάφορες φυλές δημιούργησαν έθνη και τα έθνη χαράσσουν σύνορα, ζωτικούς χώρους και τέλος τους πολέμους. Από αυτούς τους πολέμους δημιουργήθηκε η πιο εκτεταμένη ισχυρή αυτοκρατορία του μουσουλμανικού κόσμου, η οποία, όπως και άλλες αυτοκρατορίες ακολούθησε τη δική τους μοίρα, την πτώση.
Το Ισλάμ θέλει μια Μέση Ανατολή με μουσουλμανικό τόξο χωρίς Χριστιανούς. Πρόσφατη η τζιχαντιστική απειλή με αποκεφαλισμούς, και τώρα η 7η του Οκτώβρη που αφάνησαν βρέφη κατά την επίθεση της Χαμάς στο κράτος του Ισραήλ και το 1974 με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, όπου εκκλησίες μας έχουν συληθεί, έχουν καταστραφεί ή έχουν μεταβληθεί σε στάβλους, ή τεμένη. Στη Μικρά Ασία από όπου απλώθηκε ο Χριστιανισμός σ’ Ανατολή και Δύση εξοντώθηκαν οι χριστιανικοί πληθυσμοί από τα γιαταγάνια της τουρκικής βαρβαρότητας, του Ισλάμ, μειώθηκε δραματικά ο χριστιανικός πληθυσμός. Είναι ανάγκη επιβίωσης και θρησκευτικής άμυνας. Είναι τραγικό να πιστεύουν οι διαχειριστές της πολιτικής των υποχωρήσεων και ίσων αποστάσεων, ότι θα καλμάρουν την οργή και επεκτατική δράση της Τουρκίας και του Ισλάμ και με τη βοήθεια της βρετανικής δράσης και δολιότητας (όρα Ινδία) και Σχέδιο Ανάν. «Ποιος θυμάται την γενοκτονία των Αρμενίων», είπε ο Χίτλερ, ο δε Ερντογάν βρήκε στο πρόσωπό του τον μιμητή και με κυριότερη έκφραση της εξάπλωσης του Ισλάμ και του ζωτικού χώρου, με εγκλήματα πολέμου.
Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή πέραν των οικονομικών συμφερόντων, γίνεται και επίκληση στο όνομα του Θεού (Αλλάχ), η δε αλαζονεία του Ερντογάν ασκεί εξουσία και επιζητά τη δόξα εν ονόματι του δικού του Θεού και μιλά για τον μεσσιανισμόν του Ισλάμ.
Με σύνθημα «ο Αλλάχ είναι μεγάλος», η Χαμάς και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις προσπαθούν να επεκτείνουν τον Ισλαμοφασισμό και σε άλλες χώρες της περιοχής, μα στο τέλος αυτής της καταστροφικής πορείας του Ισλάμ ποιος την πληρώνει; Οι πληγές δεν επουλώνονται από έναν πόλεμο, ιδιαίτερα αυτόν της Γάζας, αφού τα παραπούλια και των δύο πλευρών (Ισλαμισμού και Ιουδαϊσμού), άσχετα ποιος φταίει, θα ζουν και θα βασιλεύουν σ’ αυτές τις χώρες, έστω και αν περάσουν χρόνια, οι αναμνήσεις μένουν και ίσως οι τύψεις να συνοδεύουν αυτές τις χυδαιότητες των εγκλημάτων που διαπράχτηκαν στο όνομα του Αλλάχ, από τη μια πλευρά και τη χάραξη μιας νέας πορείας λυτρωτικής για τον λαό του Ισραήλ. Είθε ο κοινός θεός τους, Μουσουλμάνων και Ιουδαίων να τους ευλογήσει για μια δίκαιη ειρήνη.
