Η υπόθεση άρχισε από την εποχή του ανεκδιήγητου τέως Προέδρου. Ακόμη κι εκείνος, όμως, δεν είχε τολμήσει τελικά να δρομολογήσει διαδικασία παύσης του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Δίστασε, βλέπετε, μπροστά στην κοινωνική αντίδραση. Ποιος να το περίμενε όμως; Ότι το απογοητευτικό δίδυμο της Νομικής Υπηρεσίας θα το αποτολμούσε επί διακυβερνήσεως Χριστοδουλίδη. Είναι γιατί ο νυν Πρόεδρος εμφανίζεται σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου; Είναι επειδή είναι αμέτοχος σε ό,τι μπορεί να προκαλέσει φθορά; Είναι μήπως, επειδή υπάρχει συνεννόηση επί τούτου;
Ό,τι και αν ισχύει από αυτά, η ουσία είναι ότι η πολιτεία και η κοινωνία βρίσκονται ενώπιον μιας πρωτοφανούς επιχείρησης φαγώματος ενός ανθρώπου, που πασχίζει χρόνια τώρα να καθαρίσει το σάπιο. Ό,τι και αν ισχύει, το γεγονός είναι ένα: Νίκο Χριστοδουλίδη και Γιώργο Σαββίδη θα μείνετε στην Ιστορία!
Σε μαύρες σελίδες όμως. Ο πρώτος για την αμίμητη απάθειά του μπροστά σε μια σύγκρουση κορυφαίων θεσμών, η οποία απειλεί να ανατινάξει την ομαλότητα στο εσωτερικό μέτωπο. Είναι τραγικό να αντικρίζεις μπροστά στη θλιβερή εξέλιξη της σύγκρουσης Γενικού Εισαγγελέα-Γενικού Ελεγκτή, έναν Πρόεδρο να φοβάται και τη σκιά του. Να παρακολουθεί σαν απλός θεατής εκτός αρένας την αναμενόμενη σφαγή των μονομάχων. Να επιλέγει να νίπτει τας χείρας του. Εύλογα αναρωτιέται ο κάθε σώφρων πολίτης τι μπορεί να αναμένει από έναν τέτοιο Πρόεδρο. Ιδίως αν προκύψει κατά τη διάρκεια της θητείας του κάποια επικίνδυνη κρίση.
Όσο για τον δεύτερο, πώς να μην οργίζεται η κοινή γνώμη όταν τον βλέπει να ζητά την παύση εκείνου, που νυχθημερόν επί χρόνια μάχεται κατά της διαφθοράς, αποκαλύπτει σκάνδαλα, πασχίζει να καθαρίσει το σάπιο. Όταν ο ίδιος που ζητά την παύση του Οδυσσέα, στα σχεδόν τέσσερα χρόνια στα οποία βρίσκεται στο αξίωμα του Γενικού Εισαγγελέα, έχει να επιδείξει τρανταχτές αποτυχίες.
Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τα χρυσά διαβατήρια, όπου την υπόθεση την οποία διαφήμιζαν ως την πλέον καραμπινάτη, έπεσε στη Λάρνακα και οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν; Ότι τα πολιτικά πρόσωπα τα οποία διαχειρίζονταν το σκάνδαλο παρέμειναν ανέγγιχτα; Γεγονός το οποίο καθίσταται απείρως προκλητικό όταν ο ίδιος διασκεδάζει με τον τέως Πρόεδρο και δηλώνει ότι είναι φίλοι 40 χρόνια… Την περιβόητη υπόθεση του βίντεο του Αλ Τζαζίρα, όπου ο ένας απαλλάγηκε και οι άλλοι ακολουθούν; Το φιάσκο των Φυλακών και την περιβόητη κατάληξη της υπόθεσης Κατσουνωτού, παρά το πόρισμα του ποινικού ανακριτή;
Την υπόθεση του serial killer, όπου η Ανεξάρτητη Αρχή εισηγήθηκε την ποινική δίωξη 23 αστυνομικών και εκείνος κατάφερε να τους απαλλάξει όλους; Το σκάνδαλο του Συνεργατισμού, όπου σε 4 υποθέσεις όλοι οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν; Τι να πρωτοθυμηθούμε, την τραγική υπόθεση του Θανάση Νικολάου, την περιβόητη του Γιαννάκη Γιαννάκη, την αποτυχία αξιοποίησης τηλεπικοινωνιακών δεδομένων σε δικαστικές υποθέσεις, την υπόθεση του μαύρου βαν και ένα σωρό άλλα;
Όσο για το «κατηγορητήριο» κατά του Οδυσσέα Μιχαηλίδη με το οποίο ο κ. Σαββίδης ζητά την παύση του, αλήθεια, οι πληροφορίες είναι «συγκλονιστικές»! Μέσα στα πολλά τα οποία επικαλείται (πέραν των ισχυρισμών για την καταγγελία σε βάρος του Αγγελίδη στην Αρχή κατά της Διαφθοράς) επικαλείται και τα εξής:
Ότι η αδελφή του Οδυσσέα Μιχαηλίδη παρακολουθεί την Ομάδα Στήριξης του Γενικού Ελεγκτή στο facebook. Τα tweets του γιού του Γενικού Ελεγκτή τα οποία θεωρούνται «κολάσιμα». Το ότι δεν καταδίκασε την Ομάδα Στήριξης του Γενικού Ελεγκτή όταν αυτή ασκούσε κριτική στη Νομική Υπηρεσία. Ότι με τον τέως Γενικό Εισαγγελέα διατηρούσε καλές σχέσεις ενώ με τον νυν όχι. Συγκρατηθείτε αγαπητοί φίλοι, μην πάθετε κανένα εγκεφαλικό. Το παρδαλό κατσίκι, πάντως, πέθανε από τα γέλια…
Δυστυχώς, όμως, το κατάντημα είναι απείρως θλιβερό. Εισερχόμεθα στην Εβδομάδα των Παθών, κυριολεκτικά όμως. Διότι αυτό το οποίο στην πραγματικότητα σύρεται στο Δικαστήριο είναι η εντιμότητα. Αυτό του οποίου ζητούν την παύση είναι η ακεραιότητα του χαρακτήρα. Αυτό το οποίο επιχειρούν να φιμώσουν είναι η ευσυνειδησία.
Το είπαμε πλειστάκις και θα το επαναλάβουμε: Ο Οδυσσέας, με όλα όσα μπορεί κάποιος να διαφωνεί μαζί του, είναι μοναδικός. Είναι εκείνος τον οποίο χρειάζεται ένας τόπος ο οποίος έχει βουλιάξει στη διαφθορά και στα σκάνδαλα. Είναι εκείνος, που έδωσε νόημα στο δημόσιο έλεγχο, ο οποίος επί δεκαετίες περιοριζόταν σε μια έκθεση χιλίων σελίδων στο τέλος κάθε χρονιάς. Και την επόμενη μέρα κατέληγε στον κάδο απορριμμάτων.
Το σκηνικό καθίσταται ακόμη πιο φρικτό αν η εξοργιστική πράξη του Γενικού Εισαγγελέα έγινε σε συνεννόηση και με το Προεδρικό. Η στάση του επιτήδειου ουδέτερου, εκτός από ανεύθυνη και επικίνδυνη, επιτρέπει σε κάθε καχύποπτο να το σκέφτεται.
Είναι η ώρα η κοινωνία να αντιδράσει. Να δείξει εμπράκτως ότι δεν ανέχεται τέτοια πρόκληση. Να συνειδητοποιήσει ότι από τη νομική μάχη που έχει αρχίσει θα κριθεί αν θα πάμε στο «Τετέλεσται» και στην απώλεια πάσας ελπίδος ή στην Ανάσταση!
