Είναι η εύκολη και βολική εξήγηση για κάποιους να τσουβαλιάζουν συλλήβδην τους νέους, να ολολύζουν για την «κατάντια» και την «απάθεια» της νέας γενιάς που «γυρίζει την πλάτη στο μέλλον». Τους πιάνει πανικός παρακολουθώντας φρέσκο ψηφοφορικό κρέας να ξεμαντρίζει κι έχουν φτάσει σχεδόν να τους κυνηγούν με το ντουφέκι για να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους.
Όμως, αν ο νέος ψηφοφόρος, όπως και ο κάθε ψηφοφόρος, δεν «ψήνεται», δεν συγκινείται από την εκλογική διαδικασία δεν είναι επειδή αδιαφορεί για την τύχη του. Υπάρχει άλλη εξήγηση την οποία φυσικά υποκρίνονται ότι παραβλέπουν: είναι οι «αδιάφοροι» που έχουν εδώ και καιρό «τσουβαλιάσει» το πολιτικό προσωπικό. Δεν τους εκφράζει και δεν τους εμπνέει κανείς από τους επίδοξους ηγέτες. Δεν θέλουν να γίνουν «συνένοχοι» στη συντήρηση και ενίσχυση ενός κατεστημένου που τρέφεται από τα απόνερα της διαφθοράς, αδυνατεί και να κρύψει την υποκρισία του και δεν αφήνει περιθώρια ούτε για μια χαραμάδα ελπίδας.
Κοντολογίς, δεν πιστεύουν ότι θα αλλάξει κάτι επί της ουσίας. Τα περί «γιορτής της δημοκρατίας» είναι τουλάχιστον φαιδρά, ειδικά όταν εκπορεύονται απ’ όσους με τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους έχουν εκχυδαΐσει τον πλέον κακομεταχειρισμένο πολιτικό όρο στην ιστορία.
(Εικόνα: Isabel Albertos, Happy Voter)
Γ. Σαβ.
