Με αφορμή τον τραγικό θάνατο του παππού Κόκου στη Λάρνακα, έρχεται στο προσκήνιο ξανά η κατάσταση στην οποία ζουν πολλοί συνάνθρωποί μας και δη ηλικιωμένοι.
Μόνοι, σε κρύα σπίτια, ξεχασμένοι μέσα σε γειτονιές… Κάθε φορά που γίνεται γνωστός ένας τέτοιος θάνατος, αισθανόμαστε όλοι τον κόμπο στο λαιμό και τη γροθιά στο στομάχι.
Ας έχουμε όλοι λίγη έγνοια για τον διπλανό μας, ας έχουμε το νου μας όταν γνωρίζουμε ανθρώπους μόνους. Καμιά φορά δεν χρειάζονται πολλά, μόνο ανθρωπιά!
ΛΙΑ
