Είναι πραγματικά αισχρό και πρωτόγνωρο αυτό που συμβαίνει στη δίκη για το διπλό φονικό της 19ης Απριλίου 2018. Παρακολουθούμε (ΜΜΕ, πολίτες, δικηγόροι, δικαστές) μια ψυχοφθόρα διαδικασία και μια διακωμώδηση της Δικαιοσύνης, κυρίως από την πλευρά της υπεράσπισης του βασικού κατηγορούμενου. Παραδέχεται, δεν παραδέχεται, αντεξετάζει μάρτυρες με επανάληψη ερωτήσεων προκαλώντας κωλυσιεργία στην επιβολή ποινής και στην απόδοση δικαιοσύνης. Είναι πραγματικά απορίας άξιον –για όσους δεν κατέχουμε από νομικά «κόλπα»– αν μπορεί το Κακουργιοδικείο να κινήσει τα νήματα για να προχωρήσει η διαδικασία και δεν το κάνει. Βαλτώνει ολόκληρη η Δικαιοσύνη, σε μία ανοικτών των θυρών διαδικασία, και τα θύματα καρτερούν δικαίωση. Την ώρα που η υπεράσπιση του βασικού κατηγορούμενου παίζει παιγνίδια με τη Δικαιοσύνη και μάλιστα με νομική αρωγή. Δηλαδή, με λεφτά του φορολογούμενου πολίτη. Δεν μπορεί να γίνει κάτι; Υπάρχει αυτό που λέμε κατάχρηση του δικαιώματος υπεράσπισης;
ΑΛ.ΜΙΧ.