Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα γελούν με τα χάλια μιας τουρκοκρατούμενης χώρας της ανατολικής Μεσογείου. Ένας Θεός ξέρει αν θα είναι ακόμα τουρκοκρατούμενη ή απλώς ενσωματωμένη στη νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία -πιθανόν το δεύτερο. Πάντως, ακόμα και τότε, οι πολίτες αυτής της χώρας θα τρώνε στη μάπα τις εσωκομματικές κατινιές -είτε του ΔΗΣΥ είτε του ΑΚΕΛ είτε του ΔΗΚΟ είτε ενός νέου μειοψηφικού κόμματος ελληνοφώνων.
Αυτή την αίσθηση μας αφήνουν οι εξελίξεις. Στην απουσία αξιόπιστης και ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης, μα και ενεργών πολιτών, την ημερήσια διάταξη καθορίζει ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Εμπλέκει τους πολίτες σε συζητήσεις για τη σαπουνόπερα του Συναγερμού και απολαμβάνει την παρουσία του στα (έντυπα, διαδικτυακά, ραδιοφωνικά ή τηλεοπτικά) πρωτοσέλιδα. Μαζί του, απολαμβάνει τη δική του παρουσία ο μέχρι χθες υπουργός Εξωτερικών.
Εν ολίγοις, το Προεδρικό, το ΥΠΕΞ και το μεγαλύτερο κόμμα, βασανίζουν ένα ημικατεχόμενο κράτος με ζητήματα που έπρεπε να απασχολούν μόνο τα κομματικά σώματα –μέχρι τουλάχιστον να μας πουν ποιος θα είναι και ποιος όχι υποψήφιος για την Προεδρία. Όταν αποφασίσουν, ας μας επισημάνουν και τις πολιτικές ή ιδεολογικές διαφορές των δύο Συναγερμικών, επίδοξων Προέδρων, ειδικά στο εθνικό ζήτημα και να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους αν η άτυπη κούρσα γίνεται απλώς για την καρέκλα ή για κάτι βαθύτερο.
ΑΛ.ΜΙΧ.
