«Μην προδώσετε την παράταξη μας, μην προδώσετε την πατρίδα μας». Τάδε έφη ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και επίτιμος Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού, εξοχότατος κύριος Νίκος Αναστασιάδης, την περασμένη Δευτέρα, στην εκδήλωση για τα γενέθλια του κυβερνώντος κόμματος. Είναι θλιβερό να πρέπει να θέτεις τον αρχηγό ενός κράτους στο θρανίο, δίκην μαθητή της πρώτης δημοτικού. Θα το κάνουμε με βαριά καρδιά. Πλην, όμως, δεν μας αφήνει περιθώρια. Διότι στην ηλικία των 76 χρόνων και οκτώ μόλις μήνες πριν από την πολιτική του συνταξιοδότηση, δεν μπορεί να εμφανίζει τέτοια κτυπητή άγνοια μιας τόσο βαρυσήμαντης έννοιας όπως αυτήν της προδοσίας. Διότι κύριε Πρόεδρε, ακόμη και ένα αμαθές παιδάριον, γνωρίζει πως σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει προδοσία για τον όποιο ψηφοφόρο, της όποιας κομματικής προέλευσης, αν ψηφίσει έναν καθόλα έντιμο πολιτικό για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πρόκειται, απλώς, για μια πολιτικά ορθόδοξη επιλογή. Για ρώτα και τον φίλο σου τον Εμανουέλ (Μακρόν) να δεις τι έχει να σου πει…
Πάμε, λοιπόν, στο μάθημά μας κύριε Πρόεδρε. Προδοσία είναι να δολοφονείς την ιδεολογία, τις αρχές και τα πιστεύω τα οποία είχες για παντιέρα επί δεκαετίες και με τα οποία παρέσυρες ένα σωρό κόσμο να στηρίξει την παράταξή σου και εσένα για να εκλεγείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Προδοσία είναι μια καλή πρωία, παρασυρμένος από μια ψευδαισθησιακή ευθυγράμμιση ενός ερασιτέχνη νορβηγού «αστρονόμου», να διακηρύττεις στο λαό σου (και ιδίως στους πιστούς συναγερμικούς) ότι ο ομφάλιος λώρος κόπηκε.
Προδοσία είναι, ως συνέχεια της προαναφερόμενης παραίσθησης, να έρχεται το κόμμα σου (το οποίο εμφανίζεται από ιδρύσεως του ως διαπρύσιος θιασώτης κάθε διασύνδεσης με την Ελλάδα) και να ψηφίζει στην Βουλή τον επονομαζόμενο «νόμο Ακιντζί». Αυτόν με τον οποίο απαγορεύθηκε στα σχολεία, η έστω και 10λεπτη αναφορά στο Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950. Κι αυτό έγινε, δίκην υποταγής στην τουρκική αντίδραση.
Προδοσία είναι να δεσμεύεσαι στο λαό ότι δεν θα αποδεχτείς ποτέ κούρεμα καταθέσεων –εισπράττοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την ψήφο του- και η πρώτη σου πολιτική πράξη να είναι το κούρεμα των καταθέσεων. Αυτό με το οποίο οδήγησες χιλιάδες ανθρώπους στη φτωχοποίηση.
Προδοσία είναι ξεγελάς για δεύτερη φορά το λαό –εισπράττοντας και πάλι την ψήφο του- διαβεβαιώνοντάς τον ότι ο Συνεργατισμός είναι σιδεροκέφαλος και η πρώτη σοβαρή πολιτική σου πράξη μετά την επανεκλογή σου να είναι η μετατροπή του τραπεζικού ιδρύματος σε στοίβα ερειπίων.
Προδοσία είναι να υπακούς χωρίς την παραμικρή αντίσταση, με τα χέρια κάτω, στην εντολή των ξένων να αδειάσει η πατρίδα σου από τράπεζες και οι εναπομείνασες να περάσουν στα χέρια ξένων.
Προδοσία είναι να οδηγείς την πατρίδα σου σε κορυφαίο διασυρμό διεθνώς με την ελλιπή και προβληματική εφαρμογή του προγράμματος των «χρυσών» διαβατηρίων. Προδοσία είναι να μοιράζεις ανεξέλεγκτα τα διαβατήρια σε φίλους Σαουδάραβες και ένα σωρό άλλους, που έκαναν πάρτι εκατομμυρίων στη ράχη ενός ανυποψίαστου λαού. Και να έρχεσαι στο τέλος, με απύθμενο πολιτικό θράσος, να του πετάξεις κατάμουτρα το περιβόητο «μαζί τα φάγαμε». Προδοσία είναι να εμπαίζεις επί χρόνια τους πολίτες αυτού του τόπου, ότι δήθεν οι επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις της ΕΕ και τα διαδοχικά ξένα δημοσιεύματα, είχαν κίνητρο ζήλειας και ότι όλα ήσαν νόμιμα!
Αλήθεια, κύριε Πρόεδρε, μπορεί να συνεχίσουμε το μάθημα για πολύ καιρό. Βλέπεις, η εννεαετής μέχρι σήμερα θητεία σου, είναι διάσπαρτη από «κατορθώματα», που επιτρέπουν στον καθένα να τα θεωρήσει ότι αγγίζουν τα όρια του όρου της προδοσίας. Αμετροεπής ήσουν, όμως, πάντοτε. Η πολιτική φλυαρία είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της προεδρικής σου θητείας. Πότε εξηγώντας το «όραμά» σου για χαλαρή ομοσπονδία και πότε για δύο κράτη σε ξένους, στον Αρχιεπίσκοπο και διάφορους άλλους περαστικούς από το Προεδρικό.
Τώρα στο φινάλε της πολιτικής σου διαδρομής, αποφάσισες να εκδώσεις πιστοποιητικά πατριδολατρίας. Δεν σε παίρνει, όμως, Πρόεδρε. Όπως μιάσματα ήταν τα πιστοποιητικά πολιτογράφησης τα οποία εξέδιδες, έτσι είναι και τα πιστοποιητικά πατριωτισμού που θέλεις να μοιράσεις!
