Ραγίζουν καρδιές τα λόγια που έγραψε ένας φίλος και συνάδελφος του Γιώργου στη Σχολή Ευελπίδων, απευθυνόμενος προς την οικογένεια, φίλους και συγγενείς, που όπως αναφέρει, θα ήθελε να πει ο άτυχος εύελπις που κηδεύεται σήμερα με στρατιωτικές τιμές. Έγραψε σε ανάρτηση του:
«Μάνα, πατέρα, αδέλφια, φίλοι, συγγενείς,
δεν πρόλαβα να σας αποχαιρετίσω… Το μήνυμα μου αυτό δεν σας το στέλνω εγώ, διότι εγκατέλειψα τον πρόσκαιρο κενόδοξο κόσμο… Σας το στέλνει ένας παλιός φίλος μου, συγκατασκηνωτής σε διπλανό κρεβάτι, το ψαλτούιν ο Νικόλας, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα αποδώσει αυτά που θα σας έλεγα, αν ήμουν ακόμη εν ζωή… Βρίσκομαι στην αιωνιότητα, στο πραγματικό φως, την έλλαμψη του Χριστού μας.
Κοιμήθηκα μόνος σαν κάλπαζα ο γοργοπόδαρος στο δάσος… Πιστός στο καθήκον μου, παρὰ δύναμιν τολμητής, παρά γνώμην κινδυνευτὴς και εν τοις δεινοίς ΕΥΕΛΠΙΣ!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πνευμονικό οίδημα έδειξε η νεκροτομή στη σορό του 20χρονου ευέλπιδος
Ο Κύριος μου και ο Θεός μου που με όλη την καρδιά και τη διάνοια μου αγάπησα αποφάσισε να με πάρει κοντά του.
Μην με κλαίτε! Κλάματα κι οδυρμοί δεν μου πρέπουν. Είμαι καλά! Αλήθεια, είμαι καλά! Αναπαύομαι νηφάλιος κοντά στον Κύριό μου, στην Παναγιά μου, γνωρίζω Αγίους, ήρωες κι αγωνιστές που ήταν τα πρότυπά μου, ακούω ψαλμωδίες αγγελικές, τέρπομαι, αγάλλομαι!
Μου λείπετε ήδη, αλλά θα ανταμώσουμε ξανά στη βασιλεία των ουρανών! Σας το υπόσχομαι!
Μέχρι τότε, υποσχεθείτε μου ότι θα με μνημονεύετε, ότι θα αγαπάτε, θα κάμνετε ελεημοσύνες. Υποσχεθείτε μου ότι θα μου την απελευθερώσετε τη Λύση μας, την Κερύνεια, τον Απόστολο Ανδρέα, το Καρπάσι. Δεν επρόκαμα να αγωνιστώ για τουν τον τόπο, όμως θα προσεύχομαι αδιάπαυστα υψηλόθεν! Υποσχεθείτε μου προπάντων ότι δεν θα χάσετε την πίστη σας, διότι οι καιροί εδυσκολέψαν και θα δυχεραίνουν έτι περισσότερο τον αγώνα σας.
Μάνα μου… πότε με κρατούσες, όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα, πότε σε προσφώνησα για πρώτη φορά, πότε εμεγάλωσα και πότε σε αποχωρίζομαι… ΒΑΣΤΑ ΓΕΡΑ, ΑΛΥΓΙΣΤΑ, ΑΚΛΟΝΗΤΑ! Είμαι δίπλα σου!
Παπά μου, μην σταματήσεις να με μνημονεύεις, όταν θα λειτουργείς στην εκκλησία, να είσαι δυνατός, ρωμαλέος στυλοβάτης να στηρίζεται πάνω σου η οικογένειά μας.
Συμφοιτητές μου στη σχολή, συνεχίστε με μένα νοερά, με ζήλο προσηλωμένοι στο στόχο σας και εγώ θα είμαι στο προσκεφάλι σας να σας σκουπίζω τους ιδρώτες, όταν κουράζεστε κι όταν λιποψυχείτε. Πρέπει να σας αφήσω τώρα όμως… θαρσείτε! Χριστός γαρ, νενίκηκε τον κόσμον! Θα σας περιμένω στην Ανάσταση!
Συγχωρέστε όλες τις επίγειές μου αμαρτίες.
Καλόν αγώνα, καλήν υπομονή, σας αγαπώ και σας φιλώ γλυκά και με αγάπη Χριστού,
ο Γιώργος σας».
