Γιατί πήζουν οι δρόμοι στην κίνηση, ειδικά κάθε χρόνο τέτοιαν εποχή; Γιατί, για παράδειγμα, ένας πολίτης να χρειάζεται 40-50 λεπτά να φτάσει στη δουλειά του και άλλη τόση ώρα να επιστρέψει σπίτι του, αναλόγως βεβαίως και του χώρου διαμονής του; Γιατί για διακινήσεις εντός της πόλης να αναλώνει κανείς περίπου όσο χρόνο χρειάζεται κάποιος για να φτάσει από τη Λεμεσό στη Λευκωσία; Γιατί στη Λεμεσό δεν μπορείς να διακινηθείς; Γιατί η κίνηση είναι ανυπόφορη εδώ και δεκαετίες και δεν βρίσκεται λύση;
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα, δηλαδή για την αυξημένη κίνηση την τρέχουσα εποχή, έχει να κάνει και με τη λειτουργία των σχολείων, υπό την έννοια πως όταν βάλει μπρος η εκπαίδευση κάθε Σεπτέμβριο σημειώνονται ανατροπές. Προστίθενται παιδιά στην Προδημοτική και στη Δημοτική Εκπαίδευση, στα Γυμνάσια, στα Λύκεια, για να μην αναφερθούμε και στα πανεπιστήμια. Οι γονείς αναζητούν τρόπους να μεταφέρουν τα παιδιά τους στις νέες σχολικές μονάδες και μέχρι να βρουν τη συντομότερη οδό, οι δρόμοι γεμίζουν από οχήματα και η διαδικασία αυτή εκτείνεται μέχρι και τον Νοέμβριο. Ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό με τα σχολεία, είναι και το γεγονός ότι πολλοί γονείς προτιμούν να παίρνουν τα παιδιά τους όχι στο πλησιέστερο σχολείο αλλά σε σχολείο κοντά στο χώρο που εργάζονται οι ίδιοι.
Αν με τα πιο πάνω συμπέσει να εκτελούνται και οδικά έργα σε κεντρικούς δρόμους το πρόβλημα μεγεθύνεται απίστευτα. Για να μην αναφερθούμε σε πιθανά ατυχήματα, έστω και μικρά, συνεπεία των οποίων δυνατόν να σχηματιστούν ουρές εκατοντάδων μέτρων.
Αν αυτή η εκδοχή δικαιολογεί την αυξημένη τροχαία κίνηση, το ερώτημα είναι «τι συμβαίνει τις υπόλοιπες περιόδους του χρόνου, που, επίσης, υπάρχει τροχαία κίνηση, έστω και κάπως πιο περιορισμένη;».
Κατ’ αρχάς, όπως μας υπεδείχθη, αυξάνεται ο πληθυσμός της Κύπρου με την κάθοδο και αλλοδαπών, μεγάλων ή μικρότερων εταιρειών, οπόταν συνακόλουθα αυξάνονται και τα οχήματα στο οδικό δίκτυο, ανεξαρτήτως του αν κυκλοφορούν νόμιμα ή παράνομα.
Ενδεικτικά της τάσης που επικρατεί τα τελευταία χρόνια, είναι και τα στοιχεία του υπουργείου Μεταφορών, με βάση τα οποία στον Παρακαμπτήριο Λεμεσού (στον Άγιο Αθανάσιο) σε δέκα χρόνια τα οχήματα αυξήθηκαν από 68.000 την ημέρα, σε 91.000, καταγράφοντας αύξηση 23.000 ημερησίως.
Όσον αφορά τη Λευκωσία, στην είσοδο της πόλης τα οχήματα από 30.400 καταγράφονταν ημερησίως το 2015, φέτος καταγράφονται 41.000. Αυτό σημαίνει αύξηση κατά 10.600 οχήματα. Και, βεβαίως, τα οχήματα αυτά, κάποια στιγμή εισέρχονται στις πόλεις και προστίθενται στα «ντόπια» οχήματα.
Αρνητικό στοιχείο η απουσία πολιτικής για τις μεταφορές
Χθες, μια μέρα, σχετικά υποφερτή, κινηθήκαμε σε διάφορους δρόμους της Λευκωσίας με σκοπό να διαπιστώσουμε την κατάσταση που επικρατεί.
Ακολούθως, επικοινωνήσαμε με τον πρόεδρο του Συλλόγου Συγκοινωνιολόγων Κύπρου, Μιχάλη Λαμπρινό, από τον οποίο ζητήσαμε τη γνώμη του για την επικρατούσα κατάσταση. «Δεν μπορείς να κάνεις τα ίδια πράγματα και να αναμένεις διαφορετικά αποτελέσματα», ανέφερε ο κ. Λαμπρινός, ο οποίος εξηγεί ότι πρέπει να δοθεί στον πολίτη εναλλακτική λύση διακίνησης. Αναγνωρίζει πως η προσπάθεια να μπει ο πολίτης στα λεωφορεία δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. «Οι λεωφορειολωρίδες δεν καλύπτουν επαρκώς το οδικό δίκτυο με αποτέλεσμα να κινούνται σχετικά λίγα λεωφορεία τα οποία επίσης πήζουν στην κίνηση, οπόταν ο κάθε πολίτης διερωτάται γιατί να χρησιμοποιήσει λεωφορείο; Άσε που κάνουν στάσεις, συνεχώς, κάτι το οποίο επιβραδύνει το ταξίδι». Επίσης, πρέπει να προσεχθεί το κόστος του εισιτηρίου. Εξηγεί, ότι επειδή πολλοί χρησιμοποιούν τα πεζοδρόμια για να σταθμεύουν δωρεάν, θεωρούν ότι αν πληρώσουν και κάποια επιπλέον χρήματα στη βενζίνη δεν χάθηκε ο κόσμος.

Ο κ. Λαμπρινός θεωρεί, επίσης, πως δεν υπάρχει πολιτική μεταφορών, κάτι το οποίο κρίνει ως πολύ αρνητικό στοιχείο. Στο ερώτημα «που σκαλώνει η διαδικασία», ο κ. Λαμπρινός ανέφερε, ότι διαχρονικά αυτό που απουσίαζε ήταν η πολιτική βούληση. Αν ληφθούν μέτρα και επιβληθούν πρόστιμα για τη στάθμευση κ.ο.κ. θα προκληθούν αντιδράσεις και ουδείς επιθυμεί κάτι τέτοιο, είπε. «Δεν αναφέρομαι μόνο στο κράτος, αλλά και στις τοπικές Αρχές, οι οποίες, προφανώς, δεν θέλουν να έρθουν σε ρήξη με τους πολίτες που παρανομούν». Επιπλέον, ακόνη και σε κέντρα των πόλεων δεν υπάρχουν πεζοδρόμια με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούνται τα αυτοκίνητα ακόμη και σε μικρές διαδρομές.
Και με το τραμ τι γίνεται; «Το τραμ θα έλυνε πολλά προβλήματα αλλά, δυστυχώς, δεν προχώρησε», λέει ο κ. Λαμπρινός. Την ίδια ώρα, δρομολογήθηκαν οδικά έργα πέραν του €1δισ, συμπληρώνει.