Νέος Χρόνος. Και μόνο που προφέρουμε τη λέξη νέος και καινούργιος, αγάλλεται η καρδιά μας. Η ψυχή μας, η ψυχή του κάθε ανθρώπου, αναζητάει το νέο, το καινούργιο, γιατί ό,τι υπάρχει γύρω μας καθημερινά μεταβάλλεται, παλιώνει, χάνεται. Δεν πάλιωσε ο χρόνος, που πέρυσι με τόση χαρά και τόσες ελπίδες τον υποδεχθήκαμε; Αλλά και ‘μεις όλοι, ο καθένας από μας μέρα με μέρα δεν μεγαλώνουμε; Δεν γερνάμε, δεν παλιώνουμε; Οι παππούδες και οι γονείς μας δεν ήταν και αυτοί κάποτε μικρά παιδιά, και τώρα τους βλέπουμε μεγάλους, γέροντες, παλιωμένους και κουρασμένους να οδεύουν προς τον σωματικό τους θάνατο; Λοιπόν, δεν υπάρχει το καινούργιο, το αληθινά νέο, το αιώνιο, στην ανθρώπινη ζωή μας;
Το μεγαλείο της xριστιανικής μας πίστης βρίσκεται εδώ. Αυτή μας πληροφορεί, ότι ο Πανάγιος Θεός μας είναι ο «Παλαιός των ημερών». Αυτός ο «απ’ αρχής», δεν έχει αρχή και μένει πάντοτε Νέος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και θα ανανεώσει τα σύμπαντα: «Ιδού καινά ποιώ πάντα» (Αποκ. Ιω. β’. 1,5΄). Δηλαδή υπόσχεται: Όλα θα τα κάνω νέα. Καινούργιο τον ουρανό, καινούργια τη γη. Στο θεόπνευστο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, «Αποκάλυψις Ιωάννου», με εξαίσια χρώματα και λόγια αποκαλυπτικά, περιγράφεται η καινούργια γη, με στεφάνι της τη Νέα Ιερουσαλήμ, τη Βασιλεία του Θεού. Εκεί δεν θα υπάρχει πόνος, δάκρυ, στεναγμός, αρρώστια, θάνατος. Εκεί θα υπάρχει ειρήνη, χαρά, ζωή ατελεύτητη, λάμψη και δόξα. Όλοι θα αντιφεγγίζουν τη θεϊκή δόξα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Όλοι και στους αιώνες των αιώνων θα λάμπουν όπως τον ήλιο. «Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του πατρός αυτών…» (Ματθ. ιγ’, 43).
Όμως, πρέπει να κάμουμε μια διευκρίνιση. Για να πιάσει η ευχή μας, για την ύψιστη αυτή επιτυχία και ευτυχία, μετά τον σωματικό θάνατο, να βρεθούμε στη βασιλεία του Θεού, είναι ανάγκη να συνεργήσουμε και ‘μεις οι ίδιοι. Δηλαδή τι να κάνουμε; Να μπούμε στον νέο χρόνο με τον Χριστό μέσα στην ψυχή μας. Με την απαλλαγή μας από κάθε αμαρτία. Με την αγάπη και συνδιαλλαγή μας προς όλους τους συνανθρώπους μας. Το Άγιο Πνεύμα το είπε και έχει γραφτεί και μένει να το προσέχουμε όλοι, μικροί και μεγάλοι: «Ο νικών, έσται αυτώ ταύτα» (Αποκ. Ιω. Κα’ 7). Κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, πρέπει να μετανοούμε ειλικρινά για τις αμαρτίες και τα φαύλα έργα μας και να εξομολογούμαστε στους Πνευματικούς Πατέρες της Εκκλησίας, υποσχόμενοι, «μηκέτι τα αυτά ποιείν» (ιερός Χρυσόστομος, ΕΠΕ 13, 316). Επίσης ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μας συμβουλεύει περί τούτου: «Το μισήσαι την αμαρτίαν και αγαπήσαι την αρετήν» (άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς) ΕΠΕ 11,492). Όποιος αγωνίζεται ανυποχώρητος και με τη χάρη που δίνουν τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας νικά το κακό, την αμαρτία, και συνάμα αγαπά με όλη τη δύναμή του τον Θεό και τον πλησίον του, αυτός θα κερδίσει τα αγαθά του Παραδείσου. Την αιώνια και αγέραστη νεότητα και ζωή, κοντά στον Κτίστη και Δημιουργό του, τον Θεό.
