Ο Μ. Χριστοφίδης καταθέτει τις απόψεις του για το Κυπριακό.
Το 1963/64 έγινε η Τουρκανταρσία, σχεδιασμένη από την Τουρκία με βάση την έκθεση του Νιχάτ Ερίμ του 1956 και του τότε υπουργού Άμυνας (Δέκεμβριο) στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι θα πρέπει να δοθεί το δικαίωμα της Διχοτόμησης στους Τ/κ. Από τότε η Τουρκία έθεσε το δόγμα Ερίμ σε εφαρμογή, αρχικά με τους Τ/κ να εγκλωβιστούν σε θύλακες στα χωριά και στα γκέτο στις πόλεις. Από το 1964 την ΚΔ υποχρεωτικά την διοικούν οι Ε/κ, αφού οι Τ/κ εγκατέλειψαν τις θέσεις τους στα διαφορά όργανα του κράτους.
Υπήρξαν διάφορες προσπάθειες από το 1964 για λύση του Κυπριακού όπως Σχέδιο Άτσεσον, Διπεριφερειακή Ομοσπονδία Μακαρίου / Ντενκτάς, Αγγλοκαναδικό Σχέδιο, Ιδέες Γκουεγιάρ, Ιδέες Γκάλι, Σχέδιο Ανάν. Όλες διχοτομικές. Το 1964 οι Άγγλοι επέβαλαν την πράσινη γραμμή που ήταν ο προάγγελος της τουρκικής επέμβασης / διχοτόμησης και δεν πήραμε είδηση! Το 1974 οι ηλίθιοι (επιεικώς) της Χούντας των Αθηνών πίστεψαν τους Αμερικανούς να κάμουν πραξικόπημα για να φέρουν την Ένωση όπως ψήφισαν το 1950 οι Ε/κ και πίστεψαν ότι η Τουρκία δεν θα αντιδρούσε.
Την ίδια στιγμή, οι Αμερικανοί είπαν στους Τούρκους να επέμβουν για να λύσουν το Κυπριακό καταλαμβάνοντας στρατιωτικά ένα μέρος της Βόρειας Κύπρου και τους διαβεβαίωσαν ότι η Ελλάδα δεν θα αντιδρούσε. Όπως και έγινε. Βέβαια η Τουρκία το 1974 εισέβαλε βασισμένη στη σχετική πρόνοια της Συνθήκης Εγγυήσεων για επαναφορά του Συντάγματος και αντί αυτής όμως δημιούργησε το παράνομο κράτος στη βόρεια Κύπρο με παραμονή 40.000 στρατού.
Από το 1964 υπήρξαν 26 ειδικοί σύμβουλοι του Γ.Γ. των Η.Ε., οι γνωστότεροι των οποίων ηταν: Σακάρι Τουομιόγια, Γκάλο Πλάζα, Οζόριο Ταφάλ, Κλαρκ, Γκόμπι, Ντε Σότο, Μόλλερ, Ντάουνερ, Έιντε, Λουτ. Υπήρξαν και 18 στρατηγοί της UNFICYP. Ίσως η κυρία Λουτ να είναι η τελευταία, αν και ο ρόλος της είναι κάπως διαφορετικός. Από το 1974 συνεχίστηκαν συνομιλίες Ε/κ-Τ/κ από διάφορους Προέδρους με διάφορους Τ/Κ ηγέτες για την εσωτερική πτυχή του Κυπριακού, με συνεχείς υποχωρήσεις της ε/κ πλευράς χωρίς καμία υποχώρηση είτε από Τουρκία είτε από τους Τ/κ.
Πέρασαν 45 χρόνια και επιμένουμε λανθασμένα να θεωρούμε το Κυπριακό δικοινοτική διαφορά (αγγλική έμπνευση) αντί να επιμένουμε στο θέμα εισβολή και κατοχή.
Το είπαμε παρά πολλές φορές ότι και να υπάρξει συμφωνία Ε/κ με Τ/κ, η Τουρκία θα επιμένει σε εγγυήσεις και στρατό και άρα γιατί χάνουμε τον χρόνο μας άδικα; Θα αλλάξουμε το 2019 τακτική για τη λύση ή θα συνεχίσουμε την ίδια αναποτελεσματική τακτική/ στρατηγική των συνομιλιών αναμένοντας την κυρία Λουτ για έναρξη πάλι συνομιλιών, με σίγουρο αποτέλεσμα όπως τα προηγούμενα 45 χρόνια. Ένα νέο Κραν Μοντανά με ίδιες προδιαγραφές, έστω και με πλαίσιο Γκουτέρες, δεν έχει καμία προοπτική λύσεως. Παρά πολύ απλή διαπίστωση. Γιατί οι πλείστοι πολιτικοί συνεχίζουν να έχουν καταπιεί κασετόφωνο επαναλαμβάνοντας τα ίδια άσχετα επιχειρήματα για έναρξη συνομιλιών σαν να πρόκειται ότι με μια από τα ίδια θα λυθεί το Κυπριακό;
Πρώτα από όλα, πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην κατάργηση της Συνθήκης Εγγυήσεων, είτε με συνομιλίες Κ.Δ. με Εγγυήτριες Δυνάμεις, είτε με προσφυγή στο ΣΑ του ΟΗΕ και παράλληλα προσφυγή στο ΣΑ για εφαρμογή του σχετικού ψηφίσματος του 353/360 για αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο.
Χωρίς λύση συνέχισης της Κ.Δ. με λειτουργικό Σύνταγμα και χωρίς εγγυήσεις / στρατό, οποιαδήποτε λύση, ακόμα και ΔΔΟ, είναι αδύνατον να είναι βιώσιμη και αδύνατον να ψηφιστεί με «Ναι» από τους Ε/κ. Κουτσιά καθαρισμένα!
Μόνο με μεγάλες ποσότητες ΦΑ και σύγκλιση οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων με μια μεγάλη δύναμη μπορεί να υπάρξει σωστή λύση του Κυπριακού. Τότε, σε τέτοια περίπτωση εύκολα θα εξαγοραστεί και η Τουρκία. Ίσως θα πρέπει να κατέβουμε στους δρόμους με ή χωρίς γιλέκα για να απαιτήσουμε κατάργηση εγγυήσεων και απόσυρση στρατού. Όμως οι καναπέδες καλά κρατούν.
Υπήρξαν διάφορες προσπάθειες από το 1964 για λύση του Κυπριακού όπως Σχέδιο Άτσεσον, Διπεριφερειακή Ομοσπονδία Μακαρίου / Ντενκτάς, Αγγλοκαναδικό Σχέδιο, Ιδέες Γκουεγιάρ, Ιδέες Γκάλι, Σχέδιο Ανάν. Όλες διχοτομικές. Το 1964 οι Άγγλοι επέβαλαν την πράσινη γραμμή που ήταν ο προάγγελος της τουρκικής επέμβασης / διχοτόμησης και δεν πήραμε είδηση! Το 1974 οι ηλίθιοι (επιεικώς) της Χούντας των Αθηνών πίστεψαν τους Αμερικανούς να κάμουν πραξικόπημα για να φέρουν την Ένωση όπως ψήφισαν το 1950 οι Ε/κ και πίστεψαν ότι η Τουρκία δεν θα αντιδρούσε.
Την ίδια στιγμή, οι Αμερικανοί είπαν στους Τούρκους να επέμβουν για να λύσουν το Κυπριακό καταλαμβάνοντας στρατιωτικά ένα μέρος της Βόρειας Κύπρου και τους διαβεβαίωσαν ότι η Ελλάδα δεν θα αντιδρούσε. Όπως και έγινε. Βέβαια η Τουρκία το 1974 εισέβαλε βασισμένη στη σχετική πρόνοια της Συνθήκης Εγγυήσεων για επαναφορά του Συντάγματος και αντί αυτής όμως δημιούργησε το παράνομο κράτος στη βόρεια Κύπρο με παραμονή 40.000 στρατού.
Από το 1964 υπήρξαν 26 ειδικοί σύμβουλοι του Γ.Γ. των Η.Ε., οι γνωστότεροι των οποίων ηταν: Σακάρι Τουομιόγια, Γκάλο Πλάζα, Οζόριο Ταφάλ, Κλαρκ, Γκόμπι, Ντε Σότο, Μόλλερ, Ντάουνερ, Έιντε, Λουτ. Υπήρξαν και 18 στρατηγοί της UNFICYP. Ίσως η κυρία Λουτ να είναι η τελευταία, αν και ο ρόλος της είναι κάπως διαφορετικός. Από το 1974 συνεχίστηκαν συνομιλίες Ε/κ-Τ/κ από διάφορους Προέδρους με διάφορους Τ/Κ ηγέτες για την εσωτερική πτυχή του Κυπριακού, με συνεχείς υποχωρήσεις της ε/κ πλευράς χωρίς καμία υποχώρηση είτε από Τουρκία είτε από τους Τ/κ.
Πέρασαν 45 χρόνια και επιμένουμε λανθασμένα να θεωρούμε το Κυπριακό δικοινοτική διαφορά (αγγλική έμπνευση) αντί να επιμένουμε στο θέμα εισβολή και κατοχή.
Το είπαμε παρά πολλές φορές ότι και να υπάρξει συμφωνία Ε/κ με Τ/κ, η Τουρκία θα επιμένει σε εγγυήσεις και στρατό και άρα γιατί χάνουμε τον χρόνο μας άδικα; Θα αλλάξουμε το 2019 τακτική για τη λύση ή θα συνεχίσουμε την ίδια αναποτελεσματική τακτική/ στρατηγική των συνομιλιών αναμένοντας την κυρία Λουτ για έναρξη πάλι συνομιλιών, με σίγουρο αποτέλεσμα όπως τα προηγούμενα 45 χρόνια. Ένα νέο Κραν Μοντανά με ίδιες προδιαγραφές, έστω και με πλαίσιο Γκουτέρες, δεν έχει καμία προοπτική λύσεως. Παρά πολύ απλή διαπίστωση. Γιατί οι πλείστοι πολιτικοί συνεχίζουν να έχουν καταπιεί κασετόφωνο επαναλαμβάνοντας τα ίδια άσχετα επιχειρήματα για έναρξη συνομιλιών σαν να πρόκειται ότι με μια από τα ίδια θα λυθεί το Κυπριακό;
Πρώτα από όλα, πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην κατάργηση της Συνθήκης Εγγυήσεων, είτε με συνομιλίες Κ.Δ. με Εγγυήτριες Δυνάμεις, είτε με προσφυγή στο ΣΑ του ΟΗΕ και παράλληλα προσφυγή στο ΣΑ για εφαρμογή του σχετικού ψηφίσματος του 353/360 για αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο.
Χωρίς λύση συνέχισης της Κ.Δ. με λειτουργικό Σύνταγμα και χωρίς εγγυήσεις / στρατό, οποιαδήποτε λύση, ακόμα και ΔΔΟ, είναι αδύνατον να είναι βιώσιμη και αδύνατον να ψηφιστεί με «Ναι» από τους Ε/κ. Κουτσιά καθαρισμένα!
Μόνο με μεγάλες ποσότητες ΦΑ και σύγκλιση οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων με μια μεγάλη δύναμη μπορεί να υπάρξει σωστή λύση του Κυπριακού. Τότε, σε τέτοια περίπτωση εύκολα θα εξαγοραστεί και η Τουρκία. Ίσως θα πρέπει να κατέβουμε στους δρόμους με ή χωρίς γιλέκα για να απαιτήσουμε κατάργηση εγγυήσεων και απόσυρση στρατού. Όμως οι καναπέδες καλά κρατούν.
