Πιστεύω και νομίζω ότι συμφωνούν παρά πολλοί μαζί μου ότι στο Κυπριακό από το 1950 μέχρι σήμερα κάναμε λάθη και παραλείψεις λόγω ανικανότητας πολλών και συνεχίζουμε. Τα ίδια περίπου λάθη και παραλείψεις κάνουμε λόγω ανικανότητας από το 2001 όταν πρωτοψηφίστηκε ο νόμος του ΓεΣΥ. Από τότε έγιναν άλλοι νόμοι το 2002, 2003, 2004, 2005 και 2017 και η ζωή συνεχίζεται! Σκάνδαλο ή ανικανότης;
Ο ΟΑΥ υπάρχει από το 2001 και μέχρι σήμερα πληρώσαμε υπέρογκα ποσά για 18 χρόνια σε συμβούλια, προσωπικό κ.λπ. έξοδα. Μόνο τα τελευταία 10 χρόνια ξοδέψαμε πέραν των € 35 εκατ. για τον ΟΑΥ χωρίς χειροπιαστό αποτέλεσμα παρά μόνο περίπου από 30% σε 80% σε μισθούς. Εάν δε μετρήσουμε από το 2001 ίσως περάσουμε τα € 50 εκατ. Αφού ο ΠΙΣ δεν το λέει ξεκάθαρα ότι «περί χρημάτων ο αγών», ο ΟΑΥ ας προτείνει για επισκέψεις μετά τις 7μ.μ. καθημερινά και τα Σαββατοκύριακα/ αργίες καθώς και για κατ’ οίκον επισκέψεις να πληρώνει στο γιατρό ο ΟΑΥ €20 και ο ασθενής άλλα € 20 και εάν χρειάζεται να γίνεται συμπληρωματικός προϋπολογισμός. Βέβαια με αυστηρότατη διαδικασία και με επιλογή ασθενούς, για να μην υπάρχει τρόπος εκμετάλλευσης. Αφού τώρα οι ασθενείς πληρώνουν € 50 – 70 ανά επίσκεψη δεν θα φέρουν ένσταση. Έτσι λύνεται και μερικώς η απαίτηση ΠΙΣ για ιδιωτική ιατρική. Μια ιδέα ως υπερωρίες.
Το ΓεΣΥ έγινε 18 χρόνων και ακόμα δεν το, είδαμε.
Χάσαμε τον 34χρονο άτυχο συμπατριώτη μας τελείως άδικα λόγω του χάους που επικρατεί στα νοσοκομεία μας. Πόσους άλλους θα χάσουμε άδικα. Διορίσαμε ΟΚΥΠΥ (Οργανισμό Κρατικής Υπηρεσίας υγείας) για να αυτονομήσει τα νοσοκομεία μας. Μέχρι τώρα το μόνο που έχουν κάνει είναι να διορίσουν διοικήσεις/διευθυντές σε ανοργάνωτα νοσοκομεία. Ακόμα και σήμερα αμφισβητούνται και ο γ. διευθυντής και ο πρόεδρος του ΟΚΥΠΥ. Εμείς στην Κύπρο αντί να διορίζουμε «τον σωστό άνθρωπο στη σωστή δουλειά» διορίζουμε «τον λάθος άνθρωπο στη λάθος δουλειά» και περιμένουμε αποδοτικότητα. Ίσως να πρέπει ο Γ. Ελεγκτής να ερευνήσει εάν υπάρχουν ευθύνες και ανεπάρκειες στον ΟΚΥΠΥ και τον 18χρονο (για 17 χρόνια ανύπαρκτο) ΟΑΥ. Γιατί δεν ιδρύσαμε έναν οργανισμό (αντί δύο) και ένα συμβούλιο (αντί δύο) και με δυο τμήματα με ανάλογες αρμοδιότητες, ώστε να γλιτώναμε λεφτά και να είχαμε καλύτερο συντονισμό και αποτέλεσμα.
Αυτοί οι κύριοι/ κυρίες του ΟΚΥΠΥ θα έπρεπε πρώτα μαζί με τους προέδρους των συντεχνιών των γιατρών και των νοσηλευτών και τους διευθυντές γιατρούς των νοσοκομείων, να μελετήσουν επί τόπου για μέρες, τις ανάγκες (εξοπλισμό κ.λπ.) κάθε τμήματος και να ακούσουν τα προβλήματα όλων των εργαζομένων, ακόμα και τις καθαρίστριες σε όλα τα νοσοκομεία και μετά να ετοιμάσουν έκθεση για το κάθε νοσοκομείο, να κοστολογήσουν τις ανάγκες και να προχωρήσουν σε εφαρμογή τους. Όταν και εάν ο ΟΚΥΠΥ διαπίστωνε ότι πράγματι τα νοσοκομεία ήταν οργανωμένα, τότε και μόνο τότε θα έπρεπε να εφαρμόσει την αυτονόμηση. Τα κρατικά νοσοκομεία είναι άρρωστα και κραυγάζουν ότι θέλουν να θεραπευτούν και όλοι τα ακούνε εκτός ο ΟΚΥΠΥ. Ο Γ.Δ. του ΟΚΥΠΥ μας είπε τις προάλλες ότι θα χρειαστεί 4 χρόνια για την αυτονόμηση οκτώ κρατικών νοσοκομείων μαζί με περίπου 35 αγροτικά/ πόλεων κέντρα υγείας. Ανέκδοτο!
Από το 1960 με πρώτο υπουργό Υγείας, τον Τ/κ Νιαζί Μανιέρα, πέρασαν 24/25 υπουργοί και το καλά οργανωμένο αποικιακό νοσοκομείο αντί να είχε τουλάχιστον συνεχίσει την πορεία του, χειροτέρευε από υπουργό σε υπουργό. Χρειάζεται μια οργανωτική επανάσταση στα νοσοκομεία για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες της υγείας των πολιτών. Λογικά διερωτάται κάποιος εάν για τα χάλια μας στο ΓεΣΥ και Κυπριακό, φταίει ο ερασιτεχνισμός μας, η βλακεία μας, η ανικανότητά μας, το μικρό μέγεθός μας, η ημικατοχή μας, οι άσχετοι πολιτικοί μας, ή όλα αυτά μαζί; Στο Κυπριακό 55 χρόνια και πάμε στα 56 και στο ΓεΣΥ 18 χρόνια και πάμε στα 20. Στην Κύπρο το ρητό «του φρονίμου τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν» έχει σε όλα αντιστραφεί στο «του φρονίμου τα παιδιά άμα πεινάσουν μαγειρεύουν».
Πάλι θα επαναλάβω Αυτή είναι η Κύπρος.
