+Ο Π. Πέτρου με αφορμή άρθρο του Άριστου Μιχαηλίδη στον «Φιλελεύθερο», σχολιάζει…
Διερωτάται ο κ. Άριστος Μιχαηλίδης –και δικαίως– «πώς τα καταφέραμε έτσι; Πώς στο καλό από θύματα της πιο μεγάλης βαρβαρότητας, θύματα πολέμου και ληστρικής επιδρομής να γίνουμε ύποπτοι θύτες;», «να μας φορτώνουν ακόμα και την τουρκική εισβολή και τις συνέπειες της λες και όλοι μαζί, ένας ολόκληρος λαός, ευθύνεται για το πραξικόπημα», («Φιλελεύθερος» 20/7/2022).
Προσθέτω εγώ ότι ο ξεριζωμός πληθυσμών και η εθνοκάθαρση είναι εγκλήματα πολέμου σύμφωνα με τα διεθνή δικαστήρια και τον ΟΗΕ. Γιατί τότε αυτά γίνονται δεκτά ως μικροεγκλήματα στην περίπτωση της Κύπρου;
Δυστυχώς, για μας, η διεθνής κοινότητα δεν δυσκολεύεται να απαντήσει το ερώτημα. Γιατί με το πραξικόπημα των λίγων (και τη σιωπηλή υποστήριξη των πολλών, λέω εγώ) η τάτσα του ταραξία και του φταίχτη κολλά σε ολόκληρο τον κυπριακό λαό. Και η τιμωρία είναι: «Καθίστε σε συνομιλίες για να τα βρείτε με τον κατακτητή». Με τον τρόπο αυτό η διεθνής κοινότητα επιβάλλει δύο πιέσεις για λύση του προβλήματος: Αναγνωρίζει τους Ελληνοκύπριους ως τη νόμιμη κυβέρνηση του μοιρασμένου νησιού, (πίεση προς την Τουρκία) καικλείνει τα μάτια στην εθνοκάθαρση και τον ξεριζωμό, (πίεση προς τη δική μας πλευρά).
