Η σαρωτική εισβολή του διαδικτύου και όλα όσα έφερε στη ζωή μας αναπόφευκτα δεν άφησε ανεπηρέαστο και το εκπαιδευτικό σύστημα. Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις, οι εκπαιδευτικοί φορείς, κάθε είδους ειδικοί προσπαθούν να βρουν πώς να εντάξουν τις νέες τεχνολογίες όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται μέσα στα σχολεία από τα νηπιαγωγεία μέχρι τα πανεπιστήμια.

Τα βιβλία και το χαρτί παραγκωνίστηκαν και τη θέση τους πήραν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι διαδραστικοί πίνακες και τα τάμπλετς. Την εποχή μάλιστα της πανδημίας και των lockdown επιστρατεύτηκαν ακόμη και τα κινητά, ως ένα μέσο που υποτίθεται πως θα ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των εκπαιδευτικών.

Τελικά όλη αυτή η ψηφιοποίηση στην εκπαίδευση ίσως και να μην είναι και η καλύτερη ιδέα, όπως δείχνει η στροφή που κάνει η Σουηδία προς τα βιβλία και τον πατροπαράδοτο τρόπο εκμάθησης. Και καθώς πρόκειται για μια χώρα, που βρίσκεται ψηλά σε όλους τους δείκτες για την υψηλή ποιότητα του εκπαιδευτικού της συστήματος, ίσως οι υπόλοιποι να πρέπει να πάρουν στα σοβαρά το τι γίνεται στην σκανδιναβική αυτή χώρα.

Από φέτος, πάντως τα παιδιά στα σουηδικά σχολεία δεν θα χρειάζεται να ανησυχούν αν έχουν μπαταρία στα τάμπλετ τους και αν έχουν ολοκληρώσει τις εργασίες τους στον υπολογιστή, καθώς τα βιβλία επανακτούν τον χαμένο τους ρόλο και επιστρέφουν στις σχολικές αίθουσες. Η έμφαση θα δίνεται πλέον στα τυπωμένα βιβλία, την ήσυχη ανάγνωση και την εξάσκηση στο γράψιμο με το χέρι, και θα αφιερώνεται λιγότερος χρόνος στις ηλεκτρονικές συσκευές, την έρευνα στο διαδίκτυο και τις δεξιότητες πληκτρολόγησης.

Η Στοκχόλμη, μάλλον ανακάλυψε πως οι ειδικοί που προειδοποιούσαν για τις συνέπειες, ενδεχομένως να είχαν δίκαιο όταν υποστήριζαν πως η υπερψηφιόποιηση φαίνεται πως οδηγεί στη μείωση των βασικών δεξιοτήτων. Πως ο εγκέφαλος μας μάλλον «προτιμά» το χαρτί για μαθαίνει καλύτερα και πως κατανοεί έννοιες με πιο αποδοτικό τρόπο αν τις δει τυπωμένες παρά αν τις διαβάσουν σε μια οθόνη. Επιπλέον, αρνητικές είναι και οι επιπτώσεις από τις οθόνες σε ό,τι αφορά στην κοινωνικοποίηση και στις επικοινωνιακές ικανότητες που πρέπει να έχουν τα παιδιά.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως τα σχολεία θα ρίξουν στο πυρ το εξώτερο τάμπλετ και υπολογιστές. Κάθε άλλο, η τεχνολογία είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και έτσι θα παραμείνει. Εκείνο που πρέπει να γίνει είναι να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ παραδοσιακών και ψηφιακών μέσων εκμάθησης. Η τεχνολογία στην εκπαίδευση πρέπει να εφαρμόζεται με φειδώ και να συμπληρώνει το ρόλο του σχολείου και του δασκάλου, όχι να τον αντικαθιστά.