Ο Ανδρέας Μαϊμαρίδης, πρόεδρος Σ.Ι.Μ.Α.Ε. γράφει τα πιο κάτω με αφορμή τη σημερινή μαύρη επέτειο της άλωσης της Κωνσταντινούπολης.
Συμπληρώνονται φέτος 567 χρόνια από την άλωση της Πόλης. Ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έδωσε τη μάχη μέχρις εσχάτων για τη σωτηρία της Πόλης – Αυτοκρατορίας, εγκατελειμμένος από τους πλείστους κατοίκους της, οι οποίοι θεωρήσαντες το μάταιο της αντίστασης στην οθωμανική λαίλαπα, την εγκατέλειψαν μαζί με τους θησαυρούς τους και κατέφυγαν στη Δύση.
Μάταια τους προέτρεπε να παραμείνουν και να υπερασπισθούν την Πόλη.
Μάταια περίμενε και τη βοήθεια από τη Δύση και τις Παπικές γαλέρες που ο Πάπας του υποσχέθηκε.
Μόνος στην ουσία, αποφάσισε την ιστορική προγονική απάντηση στην ιταμή πρόκληση του Μωάμεθ να εγκαταλείψει την Πόλη και να φύγει σώζοντας τη ζωή του.
«Το δέ την πόλιν σοι δούναι, ούτ’ εμόν έστιν ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη· κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Αυτή τη συνειδησιακή απάντηση βγαλμένη από τα βάθη αιώνων, οι Θερμοπύλες στο νου και στη σκέψη του, ως υπέρμαχου πλέον της πολιτιστικής, πνευματικής και ιστορικής παρακαταθήκης του γένους, την αντιλαμβάνεται και είναι υπόχρεος να μείνει και να πεθάνει.
Γνώριζε άραγε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ότι εκείνες τις στιγμές ανανέωνε υποθήκες και παρακαταθήκες σε όλο τον μελλούμενο Ελληνισμό, ημών περιλαμβανομένων; Διαχρονικά και πραγματικά αιωνία του η μνήμη.