Είναι ένα σύστημα αεράμυνας με όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας που εκτοξεύει ισχυρές ακτίνες φωτός που μπορούν να καταστρέψουν ταχέως κινούμενα βλήματα. Κατασκευασμένο από την Rafael, το Iron Beam παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2014.
Έχει ήδη δεχτεί πολλές αναβαθμίσεις και ενεργοποιήθηκε εκτάκτως στο Ισραήλ, αφού ο σχεδιασμός ήταν να τεθεί σε λειτουργία το 2025. Μετά το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς στη Γάζα, το ισραηλινό υπουργείο Άμυνας επέσπευσε την ανάπτυξη του Iron Beam.
Το Iron Beam σχεδιάστηκε ως μια φθηνότερη, ευέλικτη εναλλακτική λύση που θα λειτουργούσε παράλληλα με το διάσημο σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας Iron Dome.
«Το κόστος είναι μικρό», δήλωσε ο Uzi Rubin, ειδικός σε θέματα πυραυλικής άμυνας στο ισραηλινό υπουργείο Άμυνας. Αντί για τους αναχαιτιστικούς πυραύλους που εκτοξεύει το Iron Dome, οι οποίοι μπορεί να κοστίζουν 60.000 δολάρια ο καθένας, «στέλνεις μια ακτίνα λέιζερ που κοστίζει μόλις λίγα δολάρια».
Δεν χρειάζεται πυρομαχικά, είναι επίσης μικρότερο και ελαφρύτερο από το Iron Dome, γεγονός που καθιστά ευκολότερη τη μετακίνηση.
Τα προβλήματα:
Το Iron Beam δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά σε υγρές συνθήκες -όσο περισσότερη υγρασία υπάρχει στην ατμόσφαιρα, τόσο περισσότερα σωματίδια νερού απορροφούν την ενέργεια του λέιζερ. Ακόμη και σε βέλτιστες συνθήκες, το λέιζερ χάνει το 30 έως 40 τοις εκατό της δυνητικής του ενέργειας στην ατμοσφαιρική υγρασία πριν χτυπήσει τον στόχο.
Σε αντίθεση με το Iron Dome, το Iron Beam απαιτεί άμεση οπτική επαφή μεταξύ του συστήματος και του στόχου του, καθιστώντας την τοποθέτησή του πολύ πιο κρίσιμη. Έχει επίσης πολύ πιο αργό ρυθμό πυρός, απαιτώντας περίπου πέντε δευτερόλεπτα για να μεταδώσει αρκετή ενέργεια ώστε να καταστρέψει τον στόχο του.
«Μία βαριά ομοβροντία πυραύλων, χρειάζεται για να εξουδετερωθεί, όπλα αναχαίτισης», δήλωσε ο κ. Rubin. «Το Iron Beam είναι καλύτερο για πυραύλους μικρού βεληνεκούς και σε μικρούς αριθμούς». Ενάντια σε βλήματα που βάλλουν σε μικρές αποστάσεις, όπως οι όλμοι, το Iron Beam είναι θαυματουργό και πολύ οικονομικό, σε σχέση με τα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας που θα μπορούσαν να θέσουν και τους χειριστές σε αυξημένο κίνδυνο από τα θραύσματα.
