«Όταν η Σιγκαπούρη απόκτησε κρατική οντότητα το 1965, ο πληθυσμός της ήταν γύρω στα 1.8 εκατομμύρια. Σήμερα απαριθμεί κοντά στα 6 εκατομμύρια, εκ των οποίων τα 2.3 εκατ. είναι ξένοι. Από τα δε 3.6 εκατ. ντόπιους κατοίκους, περίπου το 25% έχει γεννηθεί εκτός Σιγκαπούρης. Στην αγορά εργασίας της χώρας αυτής, το 44% του εργατικού δυναμικού είναι ξένοι. Η Κύπρος πρέπει να αγκαλιάσει την πολυπολιτισμικότητα, να αναγνωρίσει τα οφέλη που αυτή φέρνει με την ενδυνάμωση της οικονομίας μας, χωρίς εμπόδια στην νόμιμη έλευση ξένου εργατικού, επιστημονικού η άλλων εξειδικεύσεων εργατικού δυναμικού στη χώρα», είναι το μήνυμα που έστειλε κατά την ετήσια γενική συνέλευση της ΟΕΒ ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Αντώνης Αντωνίου.

Όπως εξήγησε, σήμερα και στο προβλεπτό μέλλον, οι ανάγκες σε προσωπικό δεν μπορούν να καλυφθούν από Κύπριους και Ευρωπαίους πολίτες, συνεπώς θα πρέπει να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη πρόσβαση των επιχειρήσεων σε ανθρώπινο δυναμικό από υπηκόους μη Ευρωπαϊκών  χωρών, χωρίς καθυστερήσεις και γραφειοκρατικές διαδικασίες.

«Σε σχέση με το πλαίσιο αυτό καθαυτό της έγκρισης αδειών απασχόλησης εργαζομένων υπηκόων μη Ευρωπαϊκών χωρών, έχει σαφώς βελτιωθεί η ταχύτητα εξέτασης από το Υπουργείο Εργασίας και πρέπει να αναγνωρισθεί αυτό με ικανοποίηση. Ωστόσο επιβάλλεται η απλοποίηση διαδικασιών, η κατάργηση στρεβλώσεων και η εκλογίκευση αναχρονιστικών ρυθμίσεων. Ενδεικτικά και μόνο να αναφέρω:

Δεν νοείται ένας όμιλος επιχειρήσεων με πολλά ομοειδή καταστήματα ή παραρτήματα να μην μπορεί να μεταφέρει τον εργαζόμενο από το ένα κατάστημα στο οποίο δεν τον χρειάζεται, στο άλλο παραδίπλα  όπου χρειάζεται ενίσχυση.

Επίσης, υπάρχει ένας αριθμός επαγγελματικών δραστηριοτήτων για τις οποίες διαχρονικά δεν εντοπίστηκε ούτε και ένας εγγεγραμμένος άνεργος. Για αυτά τα 27 περίπου επαγγέλματα, πρέπει να εφαρμοστεί απλοποιημένη διαδικασία αδειοδότησης, όπως ακριβώς γίνεται και με τους γεωργικούς εργάτες», πρόσθεσε.

Περαιτέρω σημείωσε ότι, «οφείλουμε επίσης να κατανοήσουμε ότι οι ανάγκες εργατικού δυναμικού δεν περιορίζονται πλέον στα χαμηλόμισθα επαγγέλματα ή σε αυτά στα οποία αριθμητικά  μειώνονται πλέον οι Κύπριοι με γνώση και εμπειρία (όπως πχ στη οικοδομική βιομηχανία).  Υπάρχουν και ανάγκες στην ψηφιακή μετάβαση, στην καινοτομία, στα λογιστικά και χρηματοοικονομικά επαγγέλματα, στην Υγεία, εξειδικευμένη ιατρική, νοσηλευτικό προσωπικό, στην παιδεία και πολλούς άλλους τομείς.

Οι ΗΠΑ δεν έγιναν μεγάλη οικονομική δύναμη από τους cowboys και χρυσωρύχους, έγιναν από τον εμπλουτισμό με άλλους υπηκόους. Δεν χρειάζεται να κάνω αναφορά σε Άινστάιν και τις τότε εποχές, απλώς να αναφέρω πιο σύγχρονα επιτεύγματα: Google – συνιδρυτής Sergey Brin, Ρώσσος, Whatsapp – συνιδρυτής Jan Koum Ουκρανός, Youtube – ιδρυτές Steve Chen – Ταϊβανός και Jawed Karim Γερμανός, Elon Musk – από Νότια Αφρική».

Στο σημείο αυτό κατέθεσε και δύο εκκλήσεις:

«Όχι επιστροφή στην ασύμμετρη αύξηση του κρατικού μισθολογίου. Η προϋπολογιζόμενη  για το 2024 αύξηση κατά 15% του κρατικού μισθολογίου σε σύγκριση με το 2023, μάς ανησυχεί βαθύτατα. Όχι γιατί υπάρχει άμεσος δημοσιονομικός κίνδυνος, αλλά γιατί αν η τάση συνεχιστεί ξέρουμε το τελικό αποτέλεσμα, το ζήσαμε το 2013.

Τώρα που τα δημόσια έσοδα είναι υγιή και τα πρωτογενή πλεονάσματα μπορούν να επιταχύνουν την μείωση του χρέους και οι αναβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας επιτρέπουν την αναχρηματοδότηση του με όλο και ευνοϊκότερους όρους, η δημοσιονομική πολιτική πρέπει να παραμείνει πειθαρχημένη και αναπτυξιακά προσανατολισμένη.

Στο πεδίο της απασχόλησης χρειαζόμαστε μόνο ένα ακόμα νόμο που τον χρωστά η συντεταγμένη πολιτεία στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά:

Τη Συμφωνία που συνομολόγησε το 1999 η ΟΕΒ με την ΣΕΚ, την ΠΕΟ και την ΠΑΣΥΔΥ για την Διαδικασία Επίλυσης Εργατικών Διαφορών σε Ουσιώδεις Υπηρεσίες, να την κάνει Νόμο. Ως έχει, χωρίς να αλλάξει ούτε γιώτα. Χωρίς να προσθέσει ούτε κυρώσεις για την παράβαση, ούτε ποινές, ούτε τιμωρίες. Ένα νόμο ατελή, αλλά νόμο. Ένα κάποιο πέπλο ελάχιστης προστασίας για τους αθώους επιχειρηματίες, για τους αθώους εργαζόμενους, για τους αθώους πολίτες που υποφέρουν κάθε φορά που μια μικρή ομάδα εργαζομένων κλείνει πχ τα λιμάνια ή τα αεροδρόμια.

Και για όσους τυχόν δεν ξέρουν τι λέει αυτή η Συμφωνία, επιγραμματικά προβλέπει τον διορισμό μιας κοινά αποδεκτής Επιτροπής για εξέταση της διαφοράς και κατάθεση πρότασης για επίλυση της. Η πρόταση δεν είναι δεσμευτική –  αν οι συντεχνίες θέλουν να απεργήσουν θα μπορούν ελεύθερα να το κάνουν με μόνο μια υποχρέωση: Να εξηγήσουν τους λόγους απόρριψης της πρότασης που υποβλήθηκε από μια αμερόληπτη και κοινά αποδεκτή Επιτροπή».