Μα κύριε Πρόεδρε, μετά συγχωρήσεως, εδώ οι Τούρκοι δεν δέχονται να ανοίξουν ένα οδόφραγμα που είναι δικό μας, σε δική μας γη, και θα δεχθούν να ανοίξουν δικό τους λιμάνι για τα πλοία μας;

Και πάλι, μετά συγχωρήσεως, προτού μας ξεχέσουν οι Τούρκοι (λυπάμαι αλλά αδυνατώ να το θέσω αλλιώς), η κυβέρνηση, μέσω του εκπροσώπου της, επιβεβαίωσε ότι ο Πρόεδρος πρότεινε το άνοιγμα τουρκικού λιμανιού σε κυπριακά πλοία, «με αντάλλαγμα την παραχώρηση ευρωπαϊκής βίζας σε Τούρκους επιχειρηματίες». Μάλιστα, ο κ. Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης, ενημέρωσε τους ιθαγενείς, ότι «η πρόταση εντάσσεται στις πρωτοβουλίες του Προέδρου Χριστοδουλίδη για ενεργότερη εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Κυπριακό και αξιοποίηση των ευρωτουρκικών σχέσεων».

Προσωπικά εντυπωσιάστηκα διότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία ακολουθεί την πρωτοβουλία του για την ποσόστωση αιγοπρόβειου γάλακτος στο χαλούμι, ενώ διαδίδεται πως αναμένεται ανάλογη πρωτοβουλία για τα ζαρζαβατικά. Περαιτέρω τράβηξε το αφτί της κατοχικής δύναμης, υποδεικνύοντας, πως «η άρση των περιορισμών σε κυπριακά πλοία, αποτελεί υποχρέωση της Τουρκίας». Και ξεπερνώντας τον εαυτόν του (αλλά και την τεχνητή νοημοσύνη), τόνισε, ότι «στον πυρήνα της προόδου των ευρωτουρκικών σχέσεων, είναι οι κυπρογενείς υποχρεώσεις της Άγκυρας και η εναρμόνιση της Τουρκίας με το διεθνές δίκαιο».

Τόσο πολύ ε! Στον πυρήνα, όχι παίξε γέλασε. Και αν δεν το ξέρετε, ύστερα και από τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου οι Τούρκοι έψαχναν τρύπα να κρυφτούν, μη γνωρίζοντας πως να αντιμετωπίσουν την διεκδικητική πολιτική του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος τους ανάγκασε να δεχθούν πέραν των χιλίων (υπό σημαία μπανανίας) πλοίων στα λιμάνια τους. Οι χαζοκούμπαροι αυτό έχουμε αντιληφθεί από όσα έχουμε ακούσει. Ύστερα βγήκε ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ, Οντζού Κετσελί (μούζαν να έχει μπροστά στον Λετυμπιώτη) με ανάρτηση του στο λογαριασμό του στο «Χ» και χαρακτήρισε «φανταστικές» τις αναφορές μας. Βεβαίως ο ισχυρισμός του καταρρίπτεται αυτομάτως (τουλάχιστον ως υπερβολή), διότι ερωτώ: Που τη βρήκε τη φαντασία η κυβέρνηση για να κάνει και φανταστικές αναφορές; Πάντως, για να είμαι ειλικρινής, προσωπικά πιστεύω τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο οποίος ουδέποτε είπε (ένα) ψέμα. Και μην ακούτε κουβέντες (της απάνω Κυριακής-Τζυρκατζής) ότι ο Τούρκος Πρόεδρος αποφάσισε να κατέλθει στην Κύπρο, τάχα για να εγκαινιάσει το δήθεν «προεδρικό μέγαρο». Βρε άπιστοι, οι κουρτίνες του δικού μας προεδρικού αξίζουν περισσότερα από ότι ολόκληρο το δικό σας «προεδρικό».

Ο Ερντογάν, λοιπόν, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες (αλλά μη επιδεχόμενες διάψευσης πληροφορίες), στην πραγματικότητα αποφάσισε να κατέλθει στην Κύπρο, όχι για να εγκαινιάσει το λεγόμενο προεδρικό (όπως εγκαινιάσαμε κι εμείς το Άγαλμα της Ελευθερίας» πενήντα χρόνια μετά) αλλά για να πέσει στα πόδια του Προέδρου μας και να κάνει τεμενάδες ζητώντας έλεος. Αλλά ο Πρόεδρος μας, ούτε να ακούσει ήθελε. Άλλωστε είχε να ετοιμάσει τα βαλίτσες για τον Ισραήλ και έπλυνε τα χέρια στις υποδείξεις της αντιπολίτευσης, ότι «με εντολές Νετανιάχου δολοφονούνται παιδιά». Και βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, δεν αποτελεί την ίδια περίπτωση με τον Πόντιο Πιλάτο, διότι αυτός ξέπλυνε τα χέρια του με νερό.

Άλλωστε, όπως δήλωσε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «η Κυπριακή Δημοκρατία ασκεί μια πολυδιάστατη, υπεύθυνη και ισόρροπη εξωτερική πολιτική, με αποκλειστικό γνώμονα την υπεράσπιση των εθνικών της συμφερόντων και την ενίσχυση της διεθνούς παρουσίας της». Δεν ξέρω αν όντως αυτό συμβαίνει, αλλά είναι αμφίβολο αν από καταβολής κόσμου εκστομίστηκαν τόσες πολλές ασυναρτησίες σε τόσο λίγες γραμμές. Απλώς να έχουμε υπόψιν, πως και πολλές χώρες το ίδιο με μας ενεργούν. Υπερασπίζονται τα εθνικά τους συμφέροντα, γι’ αυτό να μην μας κακοφαίνεται όταν μας «γράφουν», ούτε να κλαψουρίζουμε ότι δεν δρουν με βάση το διεθνές δίκαιο.

Εύχομαι, πάντως, ο Πρόεδρος να μεταφέρει στον Ισραήλ την ίδια τύχη που μετέφερε και στον Ιβηρική Χερσόνησο, την οποία επεσκέφθη και από ότι έχει καταγραφεί (σε κάποια μέσα κοινωνικής δικτύωσης) από όπου πέρασε δεν βλάστησε χορτάρι. Έπεσε το ρεύμα σε Ισπανία, Πορτογαλία και σε τμήμα της Γαλλίας και επί δύο μέρες έψαχναν το λάθος και μόνο σε εξωγήινους δεν απέδωσαν το συμβάν. Λέτε να είναι ούφο ο δικός μας; Αλλά, αν στις χώρες αυτές υπέφεραν από Μπλακ άουτ μόνο ένα-δύο 24ωρα, τι να πούμε κι εμείς εδώ που διανύουμε τον τρίτο χρόνο; Τέλος πάντων, δεν φτάνουν όλα τα άλλα, εμφανίζονται και αυτές οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες παρουσιάζουν τη δημοτικότητα του να κατρακυλά ωσάν να ήταν η ΕΔΕΚ. Η τελευταία δημοσκόπηση (η οποία προσωπικά δεν με πείθει) παρουσιάζει το 63% των ερωτηθέντων να δηλώνει ότι έχει αρνητική ή μάλλον αρνητική άποψη για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και λέω ότι δεν με πείθει, διότι δεν πιστεύω ότι το υπόλοιπο 37% έχει θετική ή μάλλον θετική άποψη. Από την άλλη, οι φίλοι και οι κουμπάροι που διόρισε είναι περισσότεροι. Δεν ξέρω τι να υποθέσω ως προς το τι ισχύει.

Αλλά αρκετά ασχοληθήκαμε με τον νυν Πρόεδρο και ας ασχοληθούμε και λίγο με τον τέως. Λέω λοιπόν, πως αν έβλεπα μπροστά μου τον πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στη Λευκωσία John M. Koenig θα τον αντιμετώπιζα δια της μεθόδου πιξ λαξ, δηλαδή με γροθιές και κλωτσιές για όσα είπε για τον Νίκο Αναστασιάδη.Μα απατεώνας και καυχησιάρης; Όχι Κασιδιάρης! Μήπως τον έχει συγχύσει με τον Πρόεδρο Τραμπ; Αν δεν ντρεπόταν, τον έχω άξιο να ισχυριζόταν πως είναι και αλκοολικός, επειδή κάθε πρωί στις 11 έπινε ένα διπλό ουίσκι (τις υπόλοιπες ώρες έπινε μονά). Μετά συγχωρήσεως, αλλά αν όλες οι εκτιμήσεις των Αμερικανών είναι όπως αυτήν, δεν πάμε καθόλου καλά. Μεταξύ μας, άρχισα να πιστεύω πως είναι «συκοφάντης». Δεν ξέρουμε εμείς που βλέπαμε τον Πρόεδρό μας, ακόμη και όταν δεν βλεπόταν; Εντάξει, ώρες-ώρες γυάλιζε το μάτι του και διερωτώσουν, «τώρα θα με πάρει ο δαίμονας ή λίγο αργότερα», αλλά ήταν το στιλ του έτσι. Με ένα ποτήρι στο χέρι. Όποτε άφησε το ποτήρι, πήρε ψαλίδι και έγινε του κουρέματος. Με τες υγείες μας.