Την περασμένη Τετάρτη σε μια αίθουσα στην οροφή του νέου Δημαρχείου της Λευκωσίας, δίπλα από την πράσινη γραμμή, ο Στέφανος Στεφάνου ξεδίπλωνε το σκεπτικό ενός οράματος, για τη δημιουργία μιας πολιτικής πλατφόρμας που θα στεγάσει μία κοινωνική συμμαχία μέσω της οποίας το κόμμα της Αριστεράς επιδιώκει να γίνει ξανά ο βασικός πρωταγωνιστής του πολιτικού σκηνικού.
Το ΑΚΕΛ θα είναι το ένα συστατικό στοιχείο αυτής της προσπάθειας και οι διάφορες προσωπικότητες και ομάδες πολιτών το άλλο. Η σύνθεση των δύο θα αποτελέσει μία νέα πολιτική δυναμική που θα έχει ξανά ισχυρό και πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό…
Από τη θεωρία στην πράξη ο δρόμος παραμένει μακρύς. Το πιο δύσκολο κομμάτι της εξίσωσης είναι η δημιουργία δομής για αυτή τη συμμαχία που θέλει να χτίσει το ΑΚΕΛ, πρωτίστως με όσους συστρατεύθηκαν γύρω από την υποψηφιότητα Ανδρέα Μαυρογιάννη στις προεδρικές εκλογές και εν συνεχεία με διάφορες άλλες προσωπικότητες ή ομάδες πολιτών με τους οποίους θεωρούν ότι μπορούν να συναντηθούν σε μία κοινή πολιτική ατζέντα. Βάση αυτής της προσπάθειας, όπως λέγεται, θα είναι οι άξονες του πολιτικού προγράμματος που είχε ο Ανδρέας Μαυρογιάννης στις προεδρικές εκλογές του περασμένου Φεβρουαρίου.
Το πώς όμως θα λειτουργεί αυτή η συμμαχία είναι κάτι που μένει να ζητά απάντηση και το οποίο απασχολεί και την αρμόδια επιτροπή που έχει συσταθεί για το σκοπό αυτό και της οποίας την ευθύνη έχουν ο Στέφανος Στεφάνου και ο Άριστος Δαμιανού. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στο δρόμο προς το καταστατικό συνέδριο συστάθηκαν τρεις επιτροπές:
>> Επιτροπή Καταστατικού με υπεύθυνο τον Τουμάζο Τσελεπή.
>> Επιτροπή Οργανωτικού με υπεύθυνους τον Χάρη Καράμανο και τον Νίκο Ιωάννου.
>> Επιτροπή αναδόμησης και ανασυγκρότησης την κοινωνική συμμαχία, της οποίας την ευθύνη έχει ο Στεφάνος Στεφάνου με τον Άριστο Δαμιανού.
Το ζητούμενο αυτής της προσπάθειας είναι ουσιαστικά να βρεθεί μία φόρμουλα μέσα από την οποία τα άτομα ή ομάδες αυτές που θα μετέχουν στην κοινωνική συμμαχία, να έχουν λόγο και ρόλο, συνδιαμορφώνοντας πολιτικές, αλλά την ίδια ώρα να διατηρούν την αυτονομία τους.
Αντικρουόμενες εσωτερικές τάσεις
Τα πιο πάνω αποτελούν ουσιαστικά το σκεπτικό της ηγεσίας του ΑΚΕΛ όπως βγαίνει προς τα έξω. Παρασκηνιακά, αυτό το οποίο συζητείται είναι ότι εντός του κόμματος της Αριστεράς επικρατούν δύο διαφορετικές ιδεολογικές τάσεις.
>> Της άποψης για στροφή σε πιο σοσιαλδημοκρατικό προφίλ με ανοίγματα προς το ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας και
>> Της θέσης για διατήρηση της καθαρότητας των αριστερών θέσεων του κόμματος.
Η πρώτη σχολή σκέψης είναι αυτή που δείχνει και την κατεύθυνση των προθέσεων για τη σύσταση μια ευρύτερης κοινωνικής συμμαχίας, στα πρότυπα και του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, με τα δύο τελευταία εκλογικά αποτελέσματα και την παραίτηση Αλέξη Τσίπρα να προκαλούν ένα μούδιασμα.
«Σήμερα είμαστε εδώ, με ανοικτά τα μάτια και τα αυτιά μας, μπροστά στη νέα πρόκληση που προβάλει στον ορίζοντα. Την πρόκληση να απαντήσουμε στο ερώτημα κατά πόσον άνθρωποι με διαφορετικές αφετηρίες, οι οποίοι βρέθηκαν όμως στην ίδια πλευρά της ιστορίας, μπορούν να διαμορφώσουν μία κοινή πολιτική πρόταση με προοδευτικό πρόσημο», ανέφερε στην ομιλία του στην εκδήλωση ο Στέφανος Στεφάνου.
Το σκεπτικό αυτής της προσπάθειας είναι όπως η συμμαχία αυτή χτιστεί στη λογική των Νέων Δυνάμεων με ενισχυμένη όμως αλληλεπίδραση, με νέα δυναμική, νέο λόγο και ασφαλώς πιο ισχυρό ρόλο. Δεν θα είναι μία σχέση υπό την ομπρέλα του ΑΚΕΛ- όπως εξηγούν κομματικοί παράγοντες-, αλλά μία συνεργασία και συμπόρευση στη βάση μίας πολιτικής ατζέντας θεμάτων που θα έχει ως βασικούς πυλώνες το πρόγραμμα του Ανδρέα Μαυρογιάννη. Υπάρχει ωστόσο μία επιφύλαξη και μία καχυποψία γύρω από αυτό, καθώς αυτό που συζητείται σε πολιτικούς κύκλους είναι ότι δύσκολα θα μπορούν να λειτουργούν αυτά τα δύο ως παράλληλα και ισότιμα κέντρα. Εκτιμούν ότι εκ των πραγμάτων θα υπάρχει μία ετεροβαρής σχέση, χωρίς να σημαίνει αυτή η διαπίστωση ότι κρίνεται ως λογική ή παράλογη.
Ένα ακόμα σημείο το οποίο επισημαίνεται είναι ότι το ΑΚΕΛ ουσιαστικά αναζητεί προσωπικότητες που να ενισχύουν τα ψηφοδέλτια του αλλά και τον πολιτικό του λόγο. Αυτό το δεδομένο, ασφαλώς προϋποθέτει μια πιο χαλαρή σχέση των μερών που θα συμμετάσχουν σε αυτή τη συμμαχία. Στην περίπτωση όμως ένταξης ή συνεργασίας με πολιτικές ομάδες, αυτό σημαίνει και μία πιο δεσμευτική βάση, με όρους και προϋποθέσεις που να ικανοποιούν πολιτικά και τα δυο συμβαλλόμενα μέρη. Όπως για παράδειγμα λέγεται, η συμφωνία στον αριθμό υποψήφιων της κάθε πλευράς που θα συμμετάσχει στα ψηφοδέλτια.
Από την Εζεκία Παπαϊωάννου παραπέμπουν στο μοντέλο της προεκλογικής του Ανδρέα Μαυρογιάννη και στον καταρτισμό των πυλώνων του προγράμματος διακυβέρνησης του. Οι πυλώνες αυτοί ήταν ουσιαστικά το αποτέλεσμα ζυμώσεων που έγιναν από ανθρώπους με διαφορετικές αφετηρίες όμως «με κοινούς στόχους και ανησυχίες». Σε αυτό το πλαίσιο είναι που αναζητείται μια οργανωτική δομή για εδραίωση αυτής της σχέσης, για να μπορεί η συνεργασία να λειτουργεί, χωρίς όμως και οποιεσδήποτε δεσμεύσεις.
Ο γγ του ΑΚΕΛ στο κάλεσμα του για αυτή την κοινωνική συμμαχία σημείωσε πώς από την πρόσφατη εκλογική εμπειρία, εξάγονται ως συμπεράσματα τα εξής:
>> Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας -περίπου το μισό εκλογικό σώμα- αναζητεί μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας, η οποία να στηρίζεται στον ορθολογισμό και τον ρεαλισμό που να διέπεται από αρχές.
>> Αναζητεί μια αξιόπιστη πρόταση που προτάσσει τη λύση του Κυπριακού στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου και την καλλιέργεια σχέσεων εμπιστοσύνης με την τουρκοκυπριακή κοινότητα.
>> Θέλει τη χώρα μας να είναι αξιόπιστος εταίρος στην ΕΕ, να έχει λόγο και ρόλο. Μια χώρα με αποκαταστημένο το κύρος της διεθνώς.
>> Θέλει ένα κράτος δομημένο στις αρχές της διαφάνειας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας και της λογοδοσίας.
>> Ένα κράτος δικαίου το οποίο θα κτυπήσει στη ρίζα τους τα φαινόμενα της διαπλοκής και της διαφθοράς, με πολιτικές που θα εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον.
>> Ένα δημοκρατικό κράτος που να επενδύει στην σταθερή και αειφόρα ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον.
>> Ένα σύγχρονο κράτος ανεκτικό στη διαφορετικότητα που έμπρακτα να διασφαλίζει τα συλλογικά και ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Αυτό οποίο διαπιστώνεται από ορισμένους πολιτικούς κύκλους, είναι ότι το ΑΚΕΛ με την προσπάθεια αυτή ουσιαστικά επιχειρεί να:
>> Να εδραιώσει και να κεφαλαιοποιήσει τη σχέση που δημιουργήθηκε μέσα από την υποψηφιότητα Μαυρογιάννη, με μια μερίδα της κοινωνίας των πολιτών
>> Οι προσωπικότητες αυτές, θα αποτελούν και τη δεξαμενή από την οποία θα αντλεί υποψηφιότητες για ενίσχυση των ψηφοδελτίων του
>> Το μοντέλο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν θα αποτελεί το παράδειγμα αυτής της σχέσης. Δεν θα είναι συνιστώσες που θα λειτουργούν εντός του κόμματος, αλλά τα συνεργαζόμενα μέρη θα λειτουργούν παράλληλα
Την ίδια ώρα, στην Εζεκια Παπαϊωάνου φέρνουν ως παράδειγμα χώρες της Ευρώπης που η Αριστερά, διατηρεί και ενισχύει το ρόλο της. Όπως υποδεικνύουν, αυτό το οποίο παρατηρείται είναι ότι εκεί όπου τα αριστερά κόμματα δεν έχουν μόνο επαναστατικό λόγο αλλά μπορούν να δημιουργήσουν πολιτικές που προσφέρουν λύσεις, καταγράφουν άνοδο και διεκδικούν την εξουσία. Όπως στην περίπτωση του κόμματος του Μελανσόν στη Γαλλία, του κόμματος Σιν Φέιν στη Ιρλανδία, της Αριστερά στο Βέλγιο και άλλες περιπτώσεις.
Στόχος της ηγεσίας του κόμματος είναι μέσα από το διάλογο και τις επαφές που θα γίνουν και το επόμενο διάστημα, να βρεθεί η φόρμουλα αυτής της δομής και το κόμμα να προχωρήσει με τις αποφάσεις που απαιτούνται για να μπορέσει να προχωρήσει αυτή η συνεργασία. Εάν χρειαστεί θα γίνουν και οι απαραίτητες καταστατικές αλλαγές στο καταστατικό συνέδριο που είναι προγραμματισμένο για τον φθινόπωρο.
Μέχρι το Σεπτέμβριο η προσπάθεια αυτή θα πρέπει να έχει κάποιο αποτέλεσμα, ενόψει και του καταρτισμού του ψηφοδελτίου για τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και τις ευρωεκλογές. Η εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου του 2024, θα είναι, όπως ο Στέφανος Στεφάνου το όρισε και στην ομιλία του και ο πρώτος σταθμός σε αυτή την προσπάθεια. Θα ακολουθήσουν οι βουλευτικές και ο ορίζοντας θα είναι ασφαλώς οι προεδρικές του 2028.
Eπιχείρηση κεφαλοποίησης του ποσοστού Μαυρογιάννη
Οι ζυμώσεις στην Εζεκία Παπαιωάννου είχαν ξεκινήσει εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα, προκειμένου να διαφανεί αν υπήρχε η προοπτική η ιδέα για ευρύτερη συμμαχία να μπορέσει να προχωρήσει. Η πρώτη αναφορά για αλλαγές στο ΑΚΕΛ, είχε γίνει από τον περασμένο Νοέμβριο, όταν ο Στέφανος Στεφάνου και η ηγεσία του κόμματος, προχωρούσαν στην εξαγγελία ενός καταστατικού συνεδρίου φέτος το φθινόπωρο. Μία κίνηση η οποία είχε γίνει δύο μήνες και κάτι πριν τις προεδρικές εκλογές, με την προεκλογική εκστρατεία να βρίσκεται στο αποκορύφωμα της. Είχε τότε τύχει και διαφόρων ερμηνειών ως προς τη σκοπιμότητα τη συγκεκριμένης εξαγγελίας τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να μιλήσουν για προληπτική κίνηση από μέρους της Εζεκίας Παπαϊωάννου, προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις μίας ενδεχόμενης ήττας στις προεδρικές εκλογές. Η επιλογή εξάλλου του Ανδρέα Μαυρογιάννη ως υποψήφιου για τις προεδρικές εκλογές, είχε αρχικά προκαλέσει διάφορα σχόλια και αντιδράσεις από τον κόσμο του ΑΚΕΛ, πριν τελικά πάρει την πορεία που πήρε.
Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης δεν κέρδισε τις εκλογές. Στην Εζεκία Παπαϊωάννου όμως επιλέγουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο παρά μισοάδειο. Η υποψηφιότητα Μαυρογάννη κατάφερε να περάσει άνετα στο β΄γύρο των προεδρικών εκλογών, συγκεντρώνοντας ένα ποσοστό κατά αρκετά μεγαλύτερο από αυτό που είχε πάρει το ΑΚΕΛ στις βουλευτικές τον Μάιο του 2021.
Θεωρούνται όμως ως κομβικά και τα όσα διαδραματίστηκαν μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών, με την υποψηφιότητα Μαυρογιάννη να καταφέρνει να συγκεντρώσει ένα πολύ σημαντικό ποσοστό, διεκδικώντας ουσιαστικά με αξιώσεις εκλογή στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Αυτή τη δυναμική είχαν δώσει άτομα πέραν από το χώρο του ΑΚΕΛ και σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και πέρα από το χώρο της Αριστέρας. Αυτή η πορεία δημιουργήσε μία προοπτική την οποία μπορεί στο τέλος της ημέρας να μην περίμεναν ούτε τα ίδια τα άτομα του ΑΚΕΛ. Σε αυτό είναι που επιδιώκει να επενδύσει σήμερα το κόμμα της Αριστεράς.
Ο ίδιος ο Ανδρέας Μαυρογιάννης κλήθηκε και απηύθυνε και σύντομο χαιρετισμό στην εκδήλωση, ευχαριστώντας κυρίως όσους στήριξαν την υποψηφιότητα του. Στην όλη προσπάθεια ο ίδιος δεν έχει κάποια ανάμειξη. Σε δηλώσεις του στο philenews την Παρασκευή ανέφερε ότι «είναι σημαντικό να προωθούνται κοινές δράσεις και συνέργειες, μεταξύ ανθρώπων που συμφωνούν σε ορισμένα ζητήματα». Εκ των πραγμάτων βέβαια, λόγω της θέσης του σε Επιτροπή της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ απουσιάζει για μεγάλο χρονικό διάστημα από την Κύπρο.
Η αποκατάσταση Σέρβα και Αδάμαντου
Στην αφετηρία αυτής της νέας προσπάθειας για δημιουργία κοινωνικής συμμαχίας, μπαίνει και ένα κομμάτι από το παρελθόν και την ιστορία του ΑΚΕΛ, το οποίο αφορά την επούλωση πληγών που άνοιξαν στην διαχρονική του πορεία. Ο Στέφανος Στεφάνου στην ομιλία του έκανε αναφορά στον Αδάμ Αδάμαντο (αριστερά) και τον Πλουτή Σέρβα (δεξιά).
Οι δυο τους είχαν αποβληθεί και διαγραφεί από το ΑΚΕΛ το 1948, όταν διαφώνησαν με την απόφαση της τότε ηγεσίας υπό τον Εζεκία Παπαϊωάννου, για υιοθέτηση σκληρής γραμμής υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, μετά τη συνάντηση που είχε αντιπροσωπεία του κόμματος με τον γγ του ΚΚΕ Ελλάδας Νίκο Ζαχαριάδη. Στην προχθεσινή συγκέντρωση παρούσα ήταν και η εγγονή του Αδάμ Αδάμαντου Έμιλυ Χριστοφορίδου. Ο γγ του ΑΚΕΛ στην ομιλία του είπε ότι θα διοργανωθούν εκδηλώσεις για να τιμηθούν εμβληματικές προσωπικότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Αριστεράς, ανάμεσα τους ο Αδάμ Αδάμαντος και Πλουτής Σέρβας «καθώς από το παρελθόν μπορούμε να αντλήσουμε μηνύματα ενότητας στη βάση συγκεκριμένου πολιτικού προγράμματος που απέδωσε εξαιρετικά αποτελέσματα για την κοινωνία και, ειδικά, για όλους όσους έχουν ανάγκη από στήριξη και φροντίδα για να μπορέσουν να επιβιώσουν». Στις προθέσεις της ηγεσίας του κόμματος είναι η κατά κάποιο τρόπο «αποκατάσταση» των ανθρώπων αυτών, μέσω κάποιας δήλωσης ή αναφοράς προς το πρόσωπο τους.
