Μπροστά στο ενδεχόμενο εφιαλτικών σεναρίων βρίσκονται κόμματα και υποψήφιοι από την διπλή εκλογική αναμέτρηση της 9ης Ιουνίου, με τις Ευρωεκλογές και τις Δημοτικές Εκλογές. Μια αναμέτρηση με αρκετές ιδιαιτερότητες και δυσκολίες λόγω της πολυπλοκότητας που προκύπτει από τις αλλαγές που φέρνει η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

 Ο αντίκτυπος της νέας τάξης πραγμάτων με τα πολλά ψηφοδέλτια, τον τεράστιο αριθμό υποψηφίων και τις πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, ενδέχεται να είναι αρκετά μεγάλος. Υπάρχουν φόβοι ότι θα προκληθεί σύγχυση σε πολλούς ψηφοφόρους αυξάνοντας τον αριθμό των λευκών και των άκυρων ψηφοδελτίων, ενώ παράλληλα, εκτιμάται ότι θα καταγραφούν και περίεργες εκλογικές συμπεριφορές με την προσωπική ψήφο να υπερισχύει τελικά.

Στην εξίσωση όμως μπαίνουν και οι πολλές δυσκολίες που είχαν και έχουν να αντιμετωπίσουν τα ίδια τα κόμματα, τα οποία δεν κατάφεραν να δώσουν ένα ιδεολογικό και πολιτικό προσανατολισμό στις συνεργασίες που επιδίωξαν και τελικά κατάφεραν να επιτύχουν στις τοπικές εκλογές. Συνεργασίες οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν καμία συνοχή μεταξύ τους, αφού το ίδιο κόμμα μπορεί να έχει συνάψει συνεργασία με μία πολιτική δύναμη στον ένα Δήμο.

ΔΗΣΥ: Στα δύσκολα με ελάχιστες συνεργασίες και αντάρτικα

Στη συνεδρία του Πολιτικού Γραφείου του ΔΗΣΥ, τον περασμένο Σεπτέμβριο, καθοριζόταν η ρότα των συνεργασιών για τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η απόφαση ήταν για αποκλεισμό των άκρων από τις εκλογικές συνεργασίες.

Στην ουσία δηλαδή, ο ΔΗΣΥ απέκλεισε συνεργασία με ΑΚΕΛ και ΕΛΑΜ και ήταν πρόθυμο να συζητήσει συνεργασία με όλα τα υπόλοιπα. Πράγμα που όντως έγινε, με την ηγεσία της Πινδάρου να ξεκινά συζητήσεις για συνεργασία τόσο με το ΔΗΚΟ, όσο και με την ΔΗΠΑ και λιγότερο με την ΕΔΕΚ. Σε κάποιο σημείο μάλιστα, ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ είχαν φτάσει σε επίπεδο ηγεσιών πολύ κοντά στη συνεργασία σε παγκύπρια βάση.

Η Πινδάρου ήθελε επί της ουσίας να καταφέρει μία ευρεία συνεργασία και με τα δύο κόμματα του κέντρου, αποκλείοντας με αυτό τον τρόπο, γέφυρες συνεργασίας των ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ με ΑΚΕΛ. Θα έστηνε παράλληλα ξανά και γέφυρες συνεργασίες με δύο κόμματα που στο παρελθόν είχε συνεργαστεί αρκετές φορές, αλλά δεν τα κατάφερε να πετύχει στις προεδρικές εκλογές. Ενώ από πλευράς ηγεσιών υπήρχε όντως η θέληση και η καλή πρόθεση για συνεργασία σε μία διευρυμένη βάση, στην πράξη αυτό αποδείχθηκε τελικά πάρα πολύ δύσκολο, προσκρούοντας στα διαφορετικά θέλω των τοπικών κοινωνιών.

Το αποτέλεσμα ήταν η Πινδάρου να έχει καταφέρει ένα σημαντικό αριθμό συνεργασιών με την ΔΗΠΑ, δίνοντας όμως ως αντάλλαγμα στήριξη στον Χρίστο Τσίγκη για τη Δημαρχία Στροβόλου, του τρίτου δηλαδή μεγαλύτερου Δήμου της Κύπρου.

Με το ΔΗΚΟ, εκτός από την περίπτωση της Λευκωσίας δεν προέκυψε καμία άλλη συνεργασία, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά τους κύριους Δήμους της ελεύθερης Κύπρου. Αναζωπυρώθηκε τις τελευταίες μέρες μία συζήτηση με αφορμή τις υποψηφιότητες στον Δήμο Μόρφου και στον Δήμο Αμμοχώστου σε ότι αφορά τη συνεργασία ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ. Να στηρίξουν οι τρεις  ένα κοινό υποψήφιο, αλλά δεν καταλήγουν ποιος θα είναι και που.

Στη Λεμεσό ήταν γνωστές οι αντιδράσεις που υπήρξαν, όπως επίσης και τα προβλήματα μέχρι τελικά την εξεύρεση υποψηφίου για το Δήμο Λάρνακας. Είναι επίσης αρκετά και τα προβλήματα που είχε και έχει να διαχειριστεί η ηγεσία του ΔΗΣΥ στην ελεύθερη περιοχή Αμμοχώστου, με την περίπτωση Κουτσόφτα από την μια και Θεόδωρου Πυρίλλη από την άλλη, καθώς και στην επαρχία Πάφου με τη γνωστή ιστορία Κωστάκη Κωσταντίνου και Μάριου Τσιέλεπου.

ΑΚΕΛ: Επένδυσε στην αποτυχία των άλλων για συνεργασίες

Το κόμμα της Αριστεράς μπήκε στην εσωκομματική διαδικασία των τοπικών εκλογών δηλώνοντας ανοικτό για συνεργασίες, την ώρα που ο ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ ήταν ήδη σε διαπραγματεύσεις για συνεργασία. Τα προβλήματα στη σύναψη συνεργασίας των κομμάτων του κέντρου με το κόμμα της δεξιάς, είχαν αρχίσει να φαίνονται νωρίς, ειδικότερα σε κάποιους δήμους, με το ΑΚΕΛ να καραδοκεί.

Επιχείρησε κάποια ανοίγματα στην περίπτωση του Δήμου Λευκωσίας με προσωπικότητες, όπως είναι ο γνωστός νομικός Αχιλλέας Δημητριάδης για τη Δημαρχία της πρωτεύουσας, η οποία όμως δεν είχε θετική κατάληξη. Προσεγγίστηκαν και άλλα άτομα και έγινε βολιδοσκόπηση συνεργασίας και με ΔΗΠΑ με την περίπτωση Μαρίνου Κλεάνθους, αλλά και με ΔΗΚΟ. Με το τελευταίο ήταν ακόμα πιο δύσκολο το σενάριο λόγω και της περίπτωσης Κωνσταντίνου Γιωρκάτζη, ο οποίος διεκδικεί τη θέση του προέδρου του Επαρχιακού Οργανισμού Λευκωσίας.

Την ίδια ώρα όμως το ΑΚΕΛ είχε στην φαρέτρα του την περίπτωση του Ανδρέα Βύρα στην Λάρνακα, ο οποίος τύγχανε ευρύτερης αποδοχής και αυτό έβαλε αρκετά εμπόδια στη σύναψη συνεργασίας των άλλων κομμάτων με οποιοδήποτε άλλο άτομο απέναντι του στο συγκεκριμένο Δήμο. Ήταν γνωστά επίσης τα προβλήματα συνεργασίας που υπήρχαν μεταξύ ΔΗΣΥ- ΔΗΚΟ στον Δήμο Λεμεσού, όπου εκεί υπήρχε η περίπτωση του Γιάννη Αρμεύτη, τον οποίο το ΑΚΕΛ δήλωνε προθυμία να στηρίξει δεδομένου ότι δεν θα τον στήριζε και ο ΔΗΣΥ. Φαινόταν επίσης και η δυσκολία στην εξίσωση συνεργασίας των τριών για τον Δήμο Στροβόλου, αφήνοντας περιθώριο στο ΑΚΕΛ να φλερτάρει για συνεργασία. Όπως και τελικά έγινε και στους δύο Δήμους.

Δεν περνά απαρατήρητο βέβαια το γεγονός ότι, με εξαίρεση τον Δήμο Λάρνακας με τον Ανδρέα Βύρα, το ΑΚΕΛ δεν διεκδικεί με κομματικό υποψήφιο, ή άτομο που να θεωρείται ότι προέρχεται από το χώρο του κανένα άλλο από τους μεγάλους πληθυσμιακά Δήμους. Στη Λευκωσία είναι η υποψηφιότητα του Χαράλαμπου Προύντζου που δεν ήταν ποτέ στέλεχος ή του χώρου του ΑΚΕΛ, στη Λεμεσό ο Γιάννης Αρμεύτης είναι από το χώρο του ΔΗΚΟ, στην Πάφο ο Εύρος Λοϊζίδης είναι δημοτικός Σύμβουλος του ΔΗΚΟ, όπως και ο Σταύρος Σταυρινίδης στον Στρόβολο.

ΔΗΚΟ: Λίγο δεξιά, λίγο αριστερά και πολλά μουρμουρητά

Η μουρμούρα στο ΔΗΚΟ, ιδιαίτερα σε κάποιους Δήμους, υπήρχε εξαρχής από τις τοπικές κοινωνίες. Η περίπτωση του Δήμου Στροβόλου με την πίεση που ασκούσαν οι τοπικές επιτροπές του κόμματος για την περίπτωση του Σταύρου Σταυρινίδη είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση καθώς, είτε στην μία, είτε στην άλλη περίπτωση, το ΔΗΚΟ μπορούσε να είχε δικό του υποψήφιο με τη στήριξη κάποιου εκ των δύο μεγάλων κομμάτων. Η καθυστέρηση της συζήτησης, το πήγαινε- έλα των φημών με την περίπτωση Ανδρέα Παπαχαραλάμπους και το ρόλο του Προεδρικού, άφησαν περιθώριο να προχωρήσει η συνεργασία του ΔΗΣΥ με τη ΔΗΠΑ και τον Χρίστο Τσίγκη. Τον οποίο το ΔΗΚΟ δεν επρόκειτο να στηρίξει. Η μουρμούρα όμως εντός του κόμματος συνεχίστηκε και συνεχίζεται σε κάποιο βαθμό για την περίπτωση του Δήμου Λευκωσίας και της συνεργασίας που έγινε.

Από την ηγεσία του ΔΗΚΟ ζητήθηκαν έντονες εξηγήσεις για τη συγκεκριμένη συνεργασία καθώς θεωρήθηκε ότι ενώ το κόμμα τους έδινε στήριξη τόσο στον Νίκο Τορναρίτη για τη δημαρχία, όσο και στον Κωσταντίνο Γιωρκάτζη για τη θέση περιφερειάρχη, το ίδιο δεν εξασφάλισε από τον ΔΗΣΥ αντίστοιχη στήριξη δικών του υποψηφίων σε άλλο Δήμο ή περιφέρεια της Κύπρου.

Στην περίπτωση της Λεμεσού, η ήδη εξαγγελθείσα πρόθεση υποψηφιότητας από τον Γιάννη Αρμεύτη, προερχόμενο από το χώρου του, δεν άφηνε και πολλά περιθώρια σύναψης συνεργασίας με τον ΔΗΣΥ, ενώ αντίθετα υπήρχε η δεδηλωμένη θέση του ΑΚΕΛ για στήριξη του. Στην περίπτωση της Πάφου, υπήρχε η δεδηλώμένη πρόθεση Φαίδωνα Φαίδωνος για επαναδιεκδίκηση της Δημαρχίας, που δεν άφηνε περιθώρια στον ΔΗΣΥ για άλλες επιλογές, αλλά για το ΔΗΚΟ ήταν κόκκινο πανί. Υπήρχε όμως και η περίπτωση της Μαίρης Λάμπρου, το όνομα της οποίας έπαιζε για στήριξη ως κοινής υποψήφιας τριών συμπολιτευομένων κομμάτων, αρχικά για τη Δημαρχία και εν συνεχεία για τη θέση Περιφερειάρχη. Στο τέλος κανένα από τα δύο σενάρια δεν προχώρησε και η ίδια κατέληξε υποψήφια ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ, ενώ το κόμμα προχώρησε σε συνεργασία με το ΑΚΕΛ στη στήριξη Εύρου Λοΐζίδη για τη δημαρχία και Χαράλαμπου Πιττοκοπίτη για Περιφερειάρχη.

Λίγο απ’ όλα οι υπόλοιποι

> Η ΔΗΠΑ σε ένα μεγάλο βαθμό κατάφερε να έχει συνεργασία με τον ΔΗΣΥ. Εξασφαλίζοντας ουσιαστικά στήριξη στην περίπτωση του Χρίστου Τσίγκη για τη δημαρχία Στροβόλου και την για την αντιδημαρχία Πάφου με τον Χρίστο Μακαρίου καθώς και για τις αντιδημαρχίες Αγίου Αθανασίου και Μέσα Γειτονιάς.

Όμως, σε πολλούς Δήμους, η ΔΗΠΑ συνεργάζεται με το ΑΚΕΛ, όπως στην περίπτωση της Λάρνακας, του Ιδαλίου, ενώ δεν προχώρησε μέχρι στιγμής η συνεργασία με κανένα για τη θέση περιφερειάρχη της Πάφου. Ανοικτή είναι επίσης η περίπτωση του Δήμου Αμμοχώστου, με τις πληροφορίες να θέλουν την ΔΗΠΑ έτοιμη να στηρίξει τον υποψήφιο ΔΗΣΥ Ανδρέα Βραχίμη με αντάλλαγμα στήριξη Αντιγόνης Παπαδοπούλου στην Μόρφου, όμως μπαίνει σφήνα το ΔΗΚΟ το οποίο είναι και αυτό έτοιμο να στηρίξει Ανδρέα Βραχίμη με αντάλλαγμα τη στήριξη του δικού του υποψήφιου στον Δήμο Μόρφου. Πέραν αυτού, η συμπερίληψη του συναγερμικού Παντελή Ποιητή στο ψηφοδέλτιο της ΔΗΠΑ για τις ευρωεκλογές και οι φήμες περί εμπλοκής του Προεδρικού δεν άρεσαν στην Πινδάρου.

> Η ΕΔΕΚ από τη πλευράς της είναι ξεκάθαρο ότι άπλωσε δίκτυα προς όλες τις πλευρές. Στη Λευκωσία στηρίζει από την μια Προύντζο για την Δημαρχία όπως και το ΑΚΕΛ, και από την άλλη για περιφερειάρχη τον  Κωσταντίνο Γιωρκτάτζη μαζί με ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ. Στον  Δήμο Στροβόλου υποστηρίζει Χρίστο Τσίγκη, αλλά στην Λακατάμεια Φωτούλα Χατζηπαπά, στην Λάρνακα Ανδρέα Βύρα και στο Ιδάλιο Ανδρέα Ιωσήφ.

> Οι Οικολόγοι κινούνται μέχρι στιγμής με δική τους αυτόνομη πορεία χωρίς να διαφαίνεται οποιαδήποτε συνεργασία. Στην Λευκωσία για παράδειγμα αποφάσισαν την στήριξη του Παναγιώτη Μέντζη της γνωστής ταβέρνας «Ζαννέτος» και στη Λεμεσό την υποψηφιότητα του Χρίστου Μιχαηλίδη.

ΕΛΑΜ: Με δύο υποψήφιους δημάρχους

Για πρώτη φορά το ΕΛΑΜ κατέρχεται στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση διεκδικώντας δύο Δήμους. Ο πρώτος είναι ο Δήμος Αμμοχώστου με τον βουλευτή του Λίνο Παπαγιάννη, επενδύοντας ουσιαστικά στην απογοήτευση και την αντίδραση μερίδας του κόσμου της Αμμοχώστου για τις τουρκικές ενέργειες.

Η δεύτερη περίπτωση αφορά τον Δήμο Λάρνακας τον οποίο διεκδικεί με τον επίσης βουλευτή του, Σωτήρη Ιωάννου. Μια κίνηση η οποία έγινε εκμεταλλευόμενη το για μεγάλο χρονικό διάστημα κενό απέναντι στην υποψηφιότητα Βύρα.

Διεκδικεί επίσης την αντιδημαρχία Πάφου με τον επαρχιακό του, επενδύοντας ουσιαστικά στη δυσαρέσκεια μεγάλου μέρους της τοπικής κοινωνίας για τον μεγάλο αριθμό μεταναστών  στην περιοχή.