Τελικά, δεν έχουμε τον Θεό μας. Τέτοια στραβόξυλα δεν γέννησε άλλα η φύση. Γυρνάει ο Πρόεδρος Νίκος Χριστο-Aναστασιάδης (συνώνυμο του Χριστοδουλίδη) τα μοναστήρια την ώρα που καίγεται η Κύπρος, τον επικρίνουμε και υποδεικνύουμε πως δεν έπρεπε να είναι σε διακοπές υπό τέτοιες συνθήκες.
Επιστρέφει (τρόπος του λέγειν) από τις διακοπές και όταν ξεσπάσει πυρκαγιά σπεύδει επιτόπου, τον επικρίνουμε ότι μετέβη εκεί «δια το θεαθήναι» (Κατά Ματθαίον 23) όπως οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Αλλά ο Νίκος Χριστοδουλίδης ούτε γραμματεύς είναι ούτε Φαρισαίος αλλά κοτζάμ Πρόεδρος.
Κάτι όπως τον Πόντιο Πιλάτο της εποχή του Χριστού και αν έχουν κάποιο κοινό είναι ότι ο πρώτος ένιψε τα χείρας του πριν από περίπου 2000 χρόνια ενώ ο δικός μας τα νίπτει 20 αιώνες μετά αποφεύγοντας όπως ο διάβολος το λιβάνι να αναλάβει τις ευθύνες του. Μόνο μπροστά στις κάμερες (και αυτό επίσης «διά το θεαθήναι») παριστάνει τον σκληρό, έστω και αν πλέον γνωρίζουν όλοι πως στο παζάρι κυκλοφορούν χαλβάδες πιο σφιχτοί από αυτόν.
Όμως, παρά τις επικρίσεις είναι έτοιμος να συνεργαστεί με τον ΔΗΣΥ για το συμφέρον του τόπου. Ειλικρινά, με την ετοιμότητά του αυτή, μου θύμισε την Βούλα Πατουλίδου και την ατάκα της «για την Ελλάδα ρε γαμώτο». Και δεν θα μου φανεί καθόλου παράξενο, αν κάποια στιγμή δηλώσει έτοιμος να αυτοπυρπολυθεί όπως θα έπραττε και η Ελένη Θεοχάρους (η οποία ειρήσθω εν παρόδω, ούτε ζωγραφιστό θέλει να τον δει) για το καλό του τόπου.
Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να αναγνωρίζουμε πως ο Πρόεδρος τρέχει συνεχώς το τελευταίο διάστημα για να επιστρέψει η διαδικασία εκεί που την άφησε και έφυγε το 2017 στο Κραν Μοντανά. Τρέχει, τρέχει και δεν προλαβαίνει. Μοιάζει με μαραθωνοδρόμο αν και προσωπικά μου μοιάζει περισσότερο με 300άρη (ως προς την ταχύτητα με την οποίαν κινείται) έστω και αν στο παρελθόν κινήθηκε πιο αργά κι απ’ την ομίχλη, όπως γράφεται για κάποιους οι οποίοι ακολουθούν ρυθμούς «έντεκα μίλια-δώδεκα ώρες».
Αλλά πέραν του Kυπριακού έχει και άλλες έγνοιες όπως είναι η ενίσχυση της οικονομίας του τόπου γι’ αυτό έδωσε οδηγίες να μην χαθεί ούτε ένα ευρώ από τη χρηματοδότηση που λαμβάνουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και κακώς διαδίδουν κάποιοι ότι μπέρδεψε τα χρηματοδούμενα προγράμματα με τις εκλογές και εκεί που πήγε να πει «να μην χαθεί ούτε ένα ευρώ» αρχικά είπε «να μην χαθεί ούτε μία ψήφος»
Βεβαίως, σε αυτό οφείλουμε να βοηθήσουμε όλοι με όποιον τρόπο μπορούμε, περιλαμβανομένου και του ΡΙΚ το οποίο ξεκίνησε διαφημιστική καμπάνια ενημερώνοντας μας πως περίπου τα τρία γράμματα (ΡΙΚ) μεταφράζονται σε ραδιόφωνο. Προσωπικά όταν έχω χρόνο ακούω ΡΙΚ έστω και αν τρεις αππωμένοι συντελεστές του στην ηγετική πυραμίδα, νομίζουν ότι είναι το άλφα και το ωμέγα της ενημέρωσης. Και κορδώνουν και φουσκώνου με ύφος χιλίων πιθήκων παριστάνοντας ότι τα ξέρουν όλα. Οι αυθεντίες. Μα αλήθεια, που το βρήκαν τέτοιο «τουπέ»; Εν πάση περιπτώσει, από σεβασμό στους δημοσιογράφους του Ιδρύματος (διότι περισσότερο «ίδρυμα» θυμίζει παρά ραδιοτηλεοπτικό σταθμό) δεν θα επεκταθώ. Θυμίζουν τη ρήση του Χαρίλαου Φλωράκη, την οποίαν αντέγραψε στην πορεία και ο Χρύσανθος Τσουρούλης παρουσιάζοντάς την, ως δική του, ατάκα, «κάποιοι βλέπουν τη σκιά τους και μετρούν το μπόι τους». Εμείς θα περιμένουμε απλώς να ξημερώσει, να εξαφανιστούν οι σκιές και να φανεί το ακριβές μπόι του καθενός.
Όμως, σημασία έχει να πετύχει ο Πρόεδρος διότι αν αποτύχει θα μας πάρει κι εμάς μαζί του. Βεβαίως όχι όπως πήρε διάφορους συμβούλους στο Προεδρικό οι οποίοι θυσιάζονται για ψωροϋπερωρίες €50.000. Να δώσουμε όλοι ένα χέρι να πάει μπροστά ο τόπος. Μέχρι και ο Νικόλας Παπαδόπουλος στηρίζει την πρόσκληση του Προέδρου στον ΔΗΣΥ προκειμένου να συγκυβερνήσουν. Να συστρατευθούν όλοι, λέω εγώ. Για το καλό της ενότητας του τόπου όσοι ψήφισαν Νίκο Χριστοδουλίδη (μισός ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΛΑΜ, ΔΗΠΑ και κάτι ψιλά από τους Οικολόγους) και να δημιουργήσουν ένα νέο σχήμα (παρολίγον να γράψω ένα νέο αχταρμά) και να κυβερνήσουν πιο άνετα. Και ας μείνει το ΑΚΕΛ με την Ατταλίδου και κάποιους αριστερόστροφους να κάνουν αντιπολίτευση. Διότι, στα υπόλοιπα σχήματα δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές, κάτι το οποίο αποτελεί μεγάλο επίτευγμα του Νικόλα που ανακάλυψε τον Νίκο Χριστοδουλίδη και μας βοήθησε και εμάς του ιθαγενείς να ανακαλύψουμε τον πραγματικό Νίκο Χριστοδουλίδη.
Αλλά τι να πει και ο Νικόλας Παπαδόπουλος ο οποίος τον ανακάλυψε; Στην περίπτωση του ισχύει η ρήση, «αν φτύσω πάνω φτύνω τα μούτρα μου, αν φτύσω κάτω φτύνω τα γένια μου».
Τώρα πια αποδεικνύεται, πως όσο κι αν ο Νίκος Χριστοδουλίδης αντέγραψε το προεκλογικό πρόγραμμα του Ιωάννη Κασουλίδη, δεν έπρεπε να επικρίνεται για τέτοιες μεθόδους, υπό την έννοια ότι πίστευε αυτά που αντέγραψε. Ήταν και παραμένει σάρκα από τη σάρκα του ΔΗΣΥ, έστω και αν στελέχη του ΔΗΣΥ τρώνε από τις σάρκες του κόμματος. Αλλά, τι περιμένεις από ανθρώπους οι οποίοι πούλησαν τον ίδιο τον πρόεδρό τους, όποιος και αν ήταν αυτός; Και ύστερα μιλούν για αξίες και ιδανικά όταν την ώρα που αναφέρονται στα πιστεύω τους, η εικόνα που έχουν στο μυαλό τους έχει τη μορφή καρέκλας.
Άσχετο με το πιο πάνω, έβλεπα προχθές φωτογραφία της προέδρου του ΔΗΣΥ να περιστοιχίζεται από τρία στελέχη (Μάριος Πελεκάνος, Σάβια Ορφανίδου και Ευθύμιος Δίπλαρος) και μου θύμισαν τους τρεις σωματοφύλακες Άθω, Πόρθο και Άραμις. Ο Ευθύμιος Δίπλαρος μού θύμισε τον Πόρθο (παρακαλώ να διαβαστεί σωστά) και ο μόνος που έλειπε ήταν ο Ντ’ Αρτανιάν. Και αποτελεί παράληψη το γεγονός ότι η φωτογραφία δεν συνοδευόταν από το σύνθημα των σωματοφυλάκων «Ένας για όλους, όλοι για έναν». Παρόλα αυτά, στο κόμμα εξακολουθεί να αναμειγνύεται και να δολοπλοκεί ο Καρδινάλιος Ρισελιέ, έχοντας επιρροή ακόμη και σε σωματοφύλακες. Καλή τύχη τη βασίλισσα.
