Στις 10 Φεβρουαρίου πέθανε σε ηλικία 93 ετών ο Αμερικανός εικαστικός Τζον Γουέσλι, ένας ιδιαίτερος δημιουργός η δουλειά του οποίου δεν μπορεί εύκολα να κατηγοριοποιηθεί, παρόλο που έχει συνδεθεί με τα κινήματα της ποπ αρτ, του σουρεαλισμού και του ερωτικισμού.
Γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1928 στο Λος Άντζελες και ο θάνατος τον βρήκε στη Νέα Υόρκη. Ζωγράφος επίπεδων συνθέσεων, όπου κυριαρχούσαν οι καρτουνίστικες μορφές, που όμως δεν προέρχονταν από την αστείρευτη δεξαμενή της ποπ αρτ, αλλά κατευθείαν από την αμερικανική ψυχή με όλη την αισιοδοξία, την επιπολαιότητα αλλά και τη σκοτεινιά που τη διακρίνει.
Ο ίδιος θεωρούσε ότι το έργο του είναι ευθυγραμμισμένο με τον σουρεαλισμό και πολλοί από τους πίνακές του από τη δεκαετία του ’60 πήραν αυτή τη διάσταση ακόμη παραπέρα, διατηρώντας παράλληλα μια εξαιρετικά περιορισμένη γκάμα χρωμάτων και μια χαρακτηριστική επιπεδότητα.
Πολλοί κριτικοί τέχνης εστίαζαν στις συγγένειες με την ποπ κι έτσι τον κατηγοριοποιούσαν ως ποπ ή μετα-ποπ καλλιτέχνη, άλλοι όμως τον θεωρούσαν ένα περίεργο μινιμαλιστή με αναφορές στο ροκοκό, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έβρισκαν το σουρεαλιστικό λεξιλόγιο της δουλειάς του εννοιολογικά και αισθητικά διφορούμενο, αφού εμπεριείχε εξίσου τη χυδαιότητα με την φινέτσα.
Ο γνωστός κριτικός Ντέιβιντ Χίκι τον είχε αποκαλέσει «Κόουλ Πόρτερ της ζωγραφικής» ενώ η επιμελήτρια Κάρολιν Χριστόφ- Μπακαρτζίεφ, με αφορμή την αναδρομική του καλλιτέχνη στο PS1/ MoMA, έγραψε: «Ο περίπλοκος κόσμος του Τζον Γουέσλι παραδόξως προσεγγίζεται μέσω ενός σύντομου ταξιδιού και η ευκολία με την οποία είναι σε θέση να ανασύρει εξαιρετικές εικόνες στο μυαλό του θεατή τοποθετεί το έργο του στη μεγάλη παράδοση του τυφλού οραματιστή. Κάτω από το θόρυβο των παράλογων εκφωνήσεων, υπάρχει ένα καυστικό σχόλιο για την κοινωνία, την επιδερμικότητα και την κατάχρηση εξουσίας, αρκεί να θέλει κάποιος να το δει».
Ο Ντόναλντ Τζαντ (1928-1994) μπορούσε να το δει κι ήταν από τους πιο ένθερμους θαυμαστές και υποστηρικτές της δουλειάς του, τοποθετώντας τη δίπλα σε αριστουργήματα του Μινιμαλισμού στο Chinati Foundation στο Τέξας, ενώ ο Νταν Φλάβιν (1933-1996) είχε πει ότι το χιούμορ, από το πιο φίνο έως το εντελώς ανόητο, σπανίζει στο δυτικό κανόνα των εικαστικών τεχνών και «ο Γουέσλι μπορεί να το αναδείξει με περίεργη εκκεντρική ακρίβεια».
Ο ίδιος κινούνταν στον κύκλο μινιμαλιστών όπως ο Τζαντ, ο Φλάβιν αλλά και ο Ρόμπερτ Ράιμαν (1930-2019), ενώ παντρεύτηκε τη μινιμαλίστρια Τζο Μπάερ (1929-), με την οποία έμεινε παντρεμένος από το 1960 έως το 1970.
Ο Γουέσλι έδινε σπάνια συνεντεύξεις, ενώ σπάνια αποκάλυπτε τι τον ωθούσε να δημιουργήσει τις συγκεκριμένες συνθέσεις. Οι τίτλοι των έργων του, πάντως, θυμίζουν επιθεώρηση, καμπαρέ ή κάτι ανάλογο. Γύρω στα μέσα του ’70 τοποθετείται η εμμονή του με τον Ντάγκγουντ Μπάμστεντ , κεντρικό χαρακτήρα στα καρτούν του Τσικ Γιανγκ, ενώ τον συγκινούσαν τα ιαπωνικά ξυλόγλυπτα. Η δουλειά του είχε παρουσιαστεί σε σημαντικά μουσεία όπως το Δημοτικό Μουσείο του Άμστερνταμ (Stedelijk), ενώ το 2009 το Fondazione Prada διοργάνωσε μια μεγάλη αναδρομική του στα πλαίσια της Μπιενάλε της Βενετίας.
Πηγή: theartnewspaper.gr
