Κύριο χαρακτηριστικό της δουλειάς της είναι η διάθεση να αναδείξει το κόσμημα ως δημιουργία και τεχνούργημα. Μέσα από πειραματισμούς με υλικά, φόρμες και τεχνικές, η Ηρώ Κασκάνη προσπαθεί με κάθε νέο design να συναντήσει την προσωπική έκφραση εκείνου που το φορά. Μιλάμε μαζί της με αφορμή το συμβιωτικό εργαστήρι- masterclass κοσμηματοποιίας που πραγματοποιείται από τις 9 μέχρι τις 11 Φεβρουαρίου στη Λόφου, στο πλαίσιο του πολιτιστικού θεσμού REVITA.

-Πώς πήρες το ρίσκο να αφήσεις την αρχιτεκτονική και να αφοσιωθείς στον σχεδιασμό κοσμημάτων; Από καιρό, πριν κάνω το βήμα, ένιωθα ότι το «διπλό ταμπλό» ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και το κόσμημα είχε ημερομηνία λήξης. Με είχε κουράσει και έπρεπε να πάρω μιαν απόφαση. Οπότε, τη συγκεκριμένη στιγμή που το έκανα ένιωσα εκείνο το «ή τώρα ή ποτέ». Το ρίσκο ήταν μεγάλο κι αυτό το κατάλαβα αργότερα, όμως έβρισκα ότι αν δεν το έπαιρνα θα πέρναγα την υπόλοιπη ζωή μου με την απορία κι ένα αναπάντητο «αν».

-Οι σπουδές σου στην αρχιτεκτονική σε βοήθησαν δημιουργικά; Φυσικά, και οι σπουδές και η πρακτική της αρχιτεκτονικής με βοήθησαν δημιουργικά. Η αρχιτεκτονική και η μηχανική σε εκπαιδεύουν σ’ έναν τρόπο σκέψης, σε μια φιλοσοφία που για μένα είναι πάντα πολύ ωφέλιμη. Η αρχιτεκτονική έχει, δικαίως νομίζω, χαρακτηριστεί ως η μητέρα των τεχνών. Εγώ θα πρόσθετα μητέρα και όλων των μορφών design.

-Τι ρόλο παίζει στη δουλειά σου ο πειραματισμός με διάφορα υλικά; Είναι ο πρωταγωνιστής στη δουλειά μου. Πλαισιώνεται φυσικά από τεχνογνωσία και εμπειρία, που είναι απαραίτητα στοιχεία για να βγει ένα κομμάτι, αλλά όσο μαθαίνω περισσότερα, άλλο τόσο είμαι περίεργη να δω κι ένα νέο υλικό ή μια φόρμα ή μια τεχνική ή ακόμα τον τρόπο με τον οποίο φοριέται ένα κόσμημα.

-Από που αντλείς ερεθίσματα; Από παντού και από οτιδήποτε. Άλλοτε παίρνω ερεθίσματα εντελώς θεωρητικά κι επιλέγω μ’ αυτά μια θεματική, όπως π.χ. το μήνυμα, η μυρωδιά, η διαφάνεια, άρα με αυτό ως αφετηρία καταπιάνομαι να το αποδώσω. Άλλοτε είναι μια τεχνική ή ένα σχήμα ή από μόνο του ένα υλικό.

-Ποια στοιχεία χαρακτηρίζουν τις δημιουργίες σου; Πιστεύω ότι κύριο χαρακτηριστικό είναι η διάθεση να αναδείξω το κόσμημα ως δημιουργία και τεχνούργημα. Παράλληλα, είναι η επιθυμία να το απελευθερώσω από τα πλαίσια του παρελθόντος – πλούτος, εξουσία, κοινωνική τάξη, δεισιδαιμονίες. Το κόσμημα για μένα είναι ένα μέσο προσωπικής έκφρασης, κι εδώ νομίζω είναι η χρυσή τομή που πρέπει να πετυχαίνω σε κάθε περίπτωση: Η προσωπική έκφραση του σχεδιαστή / κατασκευαστή να συναντήσει την προσωπική έκφραση εκείνου / εκείνης που το φορά.

-Μια από τις εκθέσεις σου είχε τον τίτλο «Η συμμετρία αγνοείται». Είναι κι αυτό ένα χαρακτηριστικό της δουλειάς σου; Ναι, απουσιάζει πολύ συχνά η συμμετρία από τα κοσμήματά μου. Φυσικά πιστεύω ότι η αρμονία και η ισορροπία είναι απαιτούμενα σε μια σύνθεση, αλλά νομίζω ότι αυτά μπορεί να τα επιτύχει κάποιος και με την απουσία συμμετρίας, κάτι που πολλές φορές είναι πιο δύσκολο.

-Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή στη διαδικασία της δημιουργίας; Λατρεμένη είναι η στιγμή που γενιέται η αρχική ιδέα, εκεί ο ενθουσιασμός είναι πολύ ψηλά. Σημαντικές επίσης είναι όλες οι φάσεις που δουλεύω το κομμάτι και το βλέπω να πλάθεται στα χέρια μου. Ακόμα κι όταν τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά, όταν κάτι με δυσκολεύει ή δεν προχωρά όπως το είχα σκεφτεί, με συνεπαίρνει η πρόκληση να τα βγάλω πέρα. Δεν το παρατώ εύκολα. Και στο τέλος, πάλι αγαπημένη είναι η στιγμή που βλέπεις το κόσμημα τελειωμένο και φορεμένο από ένα άλλο άτομο, να ανταποκρίνεται σ’ αυτό που σκεφτόμουν.

-Έχεις λάβει μέρος σε εκθέσεις και διαγωνισμούς στο εξωτερικό. Πόσο σημαντικές ήταν για την εξέλιξή σου αυτές οι συμμετοχές; Ήταν μια ενδιαφέρουσα πρόκληση να δουλέψω με κριτήρια και όρους που αποτελούσαν προϋπόθεση για συμμετοχή σ’ αυτές τις εκθέσεις και αυτούς τους διαγωνισμούς. Μια κυπριακή παροιμία λέει «άμα βουράς μόνος σου, έρκεσαι πρώτος» κι εγώ είχα την επιθυμία και την περιέργεια να βάλω τον εαυτό μου να τρέξει με άλλους. Ήταν ένας δρόμος με επιτυχίες αλλά και αποτυχίες, που όλες όμως με δίδαξαν πολλά.

-Πόσο δύσκολο είναι να ζήσει κάποιος από αυτή τη δουλειά; Είναι δύσκολο. Και δεν έχει να κάνει με το πόσο καλή είναι η δουλειά σου. Είναι πολλά άλλα που πρέπει να ξέρεις να διαχειριστείς και πάντα υπάρχουν παράγοντες πέρα από σένα, όπως μια οικονομική κρίση, μια πανδημία…

-Τι θα έλεγες σ’ ένα νέο ή νέα που θέλει να ξεκινήσει το δικό του στούντιο σχεδιασμού κοσμημάτων; Θα του ευχόμουν καλή επιτυχία! Θα του έλεγα ότι διάλεξε ένα πολύ ωραίο ταξίδι, το οποίο χρειάζεται φαντασία, τεχνικές γνώσεις και πολλές ώρες δουλειάς, πείσμα στις αποτυχίες, σωστή επικοινωνία με τον πελάτη, σωστή αξιολόγηση της δουλειάς του. Θα τον συμβούλευα να βάλει στις αποσκευές του όλα όσα έχει, ακόμα κι αυτά που νομίζει ότι δεν χρειάζονται. Θα τα χρειαστεί όλα και η διαδρομή θα είναι υπέροχη.

Ελεύθερα 4.2.2024