9 Μαρτίου 2020! Αυτήν την ημερομηνία θα τη θυμόμαστε για πολλά χρόνια. Ήταν η ημέρα που ένας ιός εισήλθε στο νησί μας. Έμελλε να γεννήσει την εποχή του φόβου. Αυτόν ο οποίος πλανάται ακόμη για πολλούς πάνω από τον τόπο μας. Ένας ιός έμελλε να υποχρεώσει την κοινωνία να ζει καθημερινά με αριθμούς. Κρούσματα, θάνατοι, τεστ, εμβόλια… Κάποιοι δεν πίστεψαν ποτέ την ύπαρξη της πανδημίας. Κάποιοι άλλοι την πίστεψαν σε βαθμό απόλυτης εξάρτησης, ώστε να τρέμουν ακόμη και να συνομιλήσουν με άλλον άνθρωπο. Κάποιοι δεν αψήφησαν την πανδημία αλλά θεώρησαν υπερβολικό τον φόβο τον οποίο επέβαλλαν διάφοροι (πρωτίστως τα ΜΜΕ). Σήμερα, δεν έχει σημασία ποιος είχε περισσότερο ή λιγότερο δίκαιο. Δύο χρόνια μετά, ένας μόνο αριθμός έχει σημασία: 883 θάνατοι μέχρι χθες! Δεν έχει σημασία αν η συντριπτική πλειονότητα ήταν ηλικιωμένοι άνθρωποι ή με βεβαρημένο βιογραφικό. Σημασία έχει μόνο ότι πρόκειται για ζωές ανθρώπων, που ο κορωνοϊός έπαιξε ρόλο ώστε να καταλήξουν. 

Κοιτάζοντας, ωστόσο, πίσω, αναπόφευκτος είναι ο απολογισμός. Πέρα από την επικράτηση του φόβου, υπάρχουν τέσσερα γεγονότα, τα οποία χαρακτήρισαν τη διαχείριση της πανδημίας και δεν μπορεί να ξεχαστούν εύκολα. Ειδικά όταν κάποια εξ αυτών προκαλούν πόνο και, ενδεχομένως, να συνεχίσουν και στο μέλλον. 

Πρώτον, οι επαναλαμβανόμενοι παραλογισμοί στις διάφορες αποφάσεις και μέτρα που αποφάσιζαν οι κυβερνώντες, πολλές φορές σε συνάρτηση με τις συμβουλές των επιστημόνων. Μέτρα χωρίς ίχνος λογικής και πολλές φορές αντιφατικά. Έγιναν αιτία μεγάλης ταλαιπωρίας των πολιτών. Τι να πρωτοθυμηθεί κάποιος; Το εξωφρενικό κλείσιμο Λεμεσού και Πάφου, που προκάλεσε μύρια προβλήματα; Τη γελοιότητα να μην επιτρέπεται σε κάποιον να βγει από τη θάλασσα και να κάτσει στην παραλία; Το λοκντάουν την περίοδο των Χριστουγέννων αντί τον προηγούμενο μήνα; Τα εστιατόρια τα οποία άφηναν υποτίθεται ανοικτά αλλά τα υποχρέωναν να κλείνουν στις 7; Την περιβόητη σοφιστεία ότι για να κολλήσει κάποιος έπρεπε να συνομιλεί με ασθενή για 15 λεπτά άρα αν έφευγε στα 14 λεπτά γλύτωνε; Το ότι ανακάλυψαν τον Δεκέμβρη του 2020 πως τα μέτρα στους οίκους ευγηρίας δεν εφαρμόζονταν σωστά, όταν όμως είχαν ήδη ασθενήσει και, δυστυχώς, αποβιώσει αρκετοί ηλικιωμένοι; 

Δεύτερον, την προκλητική και αλόγιστη καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων με αποφάσεις εξαναγκασμού των πολιτών να προχωρήσουν σε εμβολιασμό. Όπως το απάνθρωπο μέτρο της διενέργειας ράπιντ τεστ κάθε 48 ώρες για να μπορούν να πηγαίνουν στην εργασία τους και να ζήσουν την οικογένειά τους. Ήταν μια ωμή καταπάτηση όλων των διεθνών συμβάσεων. Σε αυτό ήταν συνένοχες όλες οι πολιτικές δυνάμεις, αφού καμία δεν τόλμησε να ορθώσει ανάστημα μπροστά σε αυτό το βάρβαρο πισωγύρισμα της ανθρωπότητας. Πρόκειται για μια πληγή η οποία παραμένει ακόμη ανοικτή και υπάρχει κίνδυνος να παραμείνει εσαεί αν τα κόμματα δεν διασφαλίσουν (όπως η αρμόδια επιτροπή του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου έχει υποδείξει) τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσω της νέας νομοθεσίας που συζητείται στη Βουλή. 

Τρίτον, η επιβολή του διχασμού της κοινωνίας από τους κυβερνώντες. Με εγκληματικό τρόπο επέβαλαν τον διαχωρισμό μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων, επιφέροντας τεράστιο πλήγμα στην αναγκαία ενότητα ως του μοναδικού όπλου της κοινωνίας να αντιμετωπίσει τον κοινό εχθρό. Δυστυχώς, μεγάλη μερίδα της κοινωνίας έπεσε στην παγίδα. Επήλθε διχασμός και αντιπαράθεση ένθεν και ένθεν σε υψηλούς και επικίνδυνους τόνους. Μέχρι τη στιγμή που αποδείχτηκε ότι και οι μεν και οι δε κινδυνεύουν από τον ιό και η μια ομάδα από την άλλη.

Τέταρτον, το γεγονός ότι η πανδημία, υποβοηθούμενη και από σειρά άστοχων και παράλογων μέτρων των κυβερνώντων, επέφερε σοβαρά πλήγματα σε διάφορους επαγγελματίες και επιχειρηματίες. Πολλοί οδηγήθηκαν σε πτώχευση παρά την προσπάθεια της Κυβέρνησης να στηρίξει οικονομικά όλους τους κλάδους. Από μόνο του το γεγονός είναι δραματικό για όσους αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους. 

Καθίσταται, όμως, προκλητικότερο για όλους, όταν αναλογιστεί κάποιος ότι μερικοί θησαύρισαν λόγω της πανδημίας. Όπως για παράδειγμα οι εταιρείες εισαγωγής των τεστ και τα εργαστήρια που τα διενεργούν. Οι αριθμοί είναι δυσθεώρητοι! Διενεργήθηκαν μέχρι σήμερα πάνω από 26 εκατ. τεστ! Το συνολικό κόστος τους πρέπει να έχει ξεπεράσει τα 70 εκατ. ευρώ! Όταν, μάλιστα, επιστήμονες (υπενθυμίζουμε δηλώσεις του καθηγητή Τσιούτη και του πνευμονολόγου Αρμεύτη) έχουν κατ’ επανάληψη υποδείξει ότι αυτοί οι μαζικοί και ανεξέλεγκτοι έλεγχοι δεν προσφέρονται. Ότι έπρεπε τα τεστ να γίνονται στοχευμένα όπου εμφανίζονται αλυσίδες κρουσμάτων. Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι αδειάζουν τα κρατικά ταμεία χωρίς να υπάρχει ανάλογο αποτέλεσμα. 

Σε καμία περίπτωση δεν μηδενίζεται η προσπάθεια αντιμετώπισης της πανδημίας. Ήταν εξαιρετικά δύσκολη και εξαιρετικά απρόβλεπτη μέχρι ενός σημείου. Όμως, το τεράστιο λάθος των κυβερνώντων ήταν ότι σε καμία περίπτωση δεν προέβησαν σε δικό τους σχεδιασμό, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της Κύπρου. Αντιθέτως, επέμειναν σε copy-paste όσων οι μεγάλες χώρες αποφάσιζαν ή όσων ξένα κέντρα λήψεως αποφάσεων τους επέβαλλαν. 

Κάτι το οποίο δεν πράττουν σήμερα, που η πανδημία έχει εξασθενήσει λόγω της «Ο». Όλες οι χώρες αίρουν τα μέτρα αλλά οι κυβερνώντες μιλάνε ακόμη για επέκταση του «Test to stay», για τεστ στην εργασία κάθε 48 ώρες όσων δεν έχουν κάνει τρίτη δόση εμβολιασμού, για εμβολιασμούς παιδιών και για διενέργεια 100.000 τεστ κάθε μέρα! 

Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα και οι μόνοι που δεν έχουν μάθει ακόμη είναι, δυστυχώς, οι κυβερνώντες, που συνεχίζουν να κρατάνε τον κόσμο εγκλωβισμένο!