Η αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ, οι οποίες φτωχοποίησαν τους λαούς και καταρράκωσαν το κοινωνικό κράτος άρχισαν να φαίνονται πλέον και έμπρακτα στις εκλογικές αναμετρήσεις. Εκεί όπου η Αριστερά κατέβηκε στις εκλογές με ξεκάθαρη εναλλακτική και αντι-νεοφιλελεύθερη προσέγγιση, κέρδισε σε ποσοστά και μπορεί να αδράξει τους καρπούς της. Να αδράξει τους καρπούς εκείνους που θα της επιτρέψουν να συνεχίσει να ηγείται των εργατικών, κοινωνικών, προοδευτικών κινημάτων ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας και μνημονίων. Τα αποτελέσματα αυτά είναι εμφανή στις εκλογές του τελευταίου χρόνου, όπως για παράδειγμα στην Ιρλανδία, την Ισπανία και την Ολλανδία.
Στη Γαλλία, παρόλο το ισχνό 24% στον πρώτο γύρο, ο Μακρόν επικράτησε λόγω της πολυδιάσπασης που υπάρχει στο γαλλικό πολιτικό τοπίο. Η γαλλική κοινωνία όμως, αντιλαμβάνεται πως αποτελεί συνέχεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας και κοινωνικής καταστροφής που έφεραν οι οικονομικές ελίτ της χώρας και οι πολιτικοί συνοδοιπόροι τους. Αυτό δείχνει η αποχή της τάξης του 51% που έδειξαν οι Γάλλοι στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών την προηγούμενη εβδομάδα. Αντίθετα τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα του υποψηφίου της ριζοσπαστικής Αριστεράς Ζαν Λούκ Μελανσόν στις προεδρικές εκλογές (19.6%), με κύρια κινητήρια δύναμη τη νεολαία (30% στους νέους 18-24 χρονών και 24% στους νέους 25-34 χρονών), δείχνουν πως η Αριστερά έχει να δώσει πραγματική προοπτική.
Στη Βρετανία, η εντυπωσιακή επιτυχία των Εργατικών, οφείλεται στις θέσεις του για κοινωνική αλληλεγγύη, ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, τη λιτότητα και τη στρατιωτικοποίηση. Πέραν των 12 εκατομμυρίων ανθρώπων ψήφισαν υπέρ των Εργατικών και του προγράμματός τους για προοδευτική φορολόγηση των πλουσίων και των μεγάλων εταιρειών, για ουσιαστικές δημόσιες επενδύσεις στο σύστημα υγείας του κράτους και στις άλλες δημόσιες υπηρεσίες, για δημόσιο έλεγχο βιομηχανιών και οργανισμών κοινής ωφελείας, για δημιουργία θέσεων εργασίας, για επαναφορά των συνδικαλιστικών και εργατικών δικαιωμάτων, και για τον τερματισμό των ιδιωτικοποιήσεων.
Αυτές οι θέσεις, οι οποίες καταδικάστηκαν από τις πολιτικές και μιντιακές ελίτ ως «απαρχαιωμένες και εξτρεμιστικές» αποτελούν κυρίως πάγιες θέσεις της Αριστεράς.
Οι Εργατικοί χρησιμοποίησαν αυτές τις θέσεις και κατάφεραν να έχουν μια τεράστια εκλογική επιτυχία που να στηρίζεται μεταξύ άλλων στα ψηλά ποσοστά που πήρε ο υποψήφιος τους Jeremy Corbyn ανάμεσα στις νέες γενιές. Η προσέλευση στις κάλπες νέων από 18-24 χρονών αυξήθηκε κατακόρυφα φτάνοντας το 72% σε αντίθεση με τις τέσσερις προηγούμενες αναμετρήσεις βουλευτικών εκλογών που κυμάνθηκε γύρω στο 40%. Ο αγγλικός τύπος μάλιστα κάνει λόγο για νίκες κλειδιά των Εργατικών λόγω ακριβώς των νέων ψηφοφόρων σε περιοχές όπως το Sheffield, το Leeds και το Canterbury.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως οι πάγιες θέσεις της Αριστεράς υπέρ του δυνατού κοινωνικού κράτους, υπέρ της δικαιότερης αναδιανομής του πλούτου, υπέρ των δημόσιων οργανισμών κοινής ωφελείας, υπέρ των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, και υπέρ της ειρήνης και της αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς κάθε άλλο παρά απαρχαιωμένες είναι. Αντίθετα αποτελούν την ελπίδα των νέων γενιών σε όλη την Ευρώπη. Αποτελούν μάλιστα τη μόνη πραγματική εναλλακτική ενάντια στον απάνθρωπο νεοφιλελευθερισμό της λιτότητας και των μνημονίων. Αποτελούν τη μόνη και πραγματική εναλλακτική ενάντια στη μισαλλοδοξία που εκφράζεται από τις ρατσιστικές ξενοφοβικές δυνάμεις που αναδύονται και θυμίζουν ό,τι χειρότερο έχει να δείξει η ανθρώπινη ιστορία.
Ιδιαίτερα αυτή τη χρονική στιγμή που η ΕΕ θεσμοθετεί μέσω της ολοκλήρωσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος όλο και περισσότερο μηχανισμούς στρατιωτικοποίησής της και εμβάθυνσης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών υπέρ των συμφερόντων των μεγάλων πολυεθνικών και των ευρωπαϊκών οικονομικών ελίτ, η εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς αποτελεί τη μόνη πραγματικά ελπιδοφόρα προοπτική για τους λαούς.
*Ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις/ Αντιπροέδρου ΕΕΑ/ΒΠΑ
