Αν εξαιρέσουμε τον Πρόδρομο Προδρόμου και ξεχάσουμε τις ατελέσφορες δημιουργικές πατέντες που είδαμε στον χώρο της Παιδείας στη διάρκεια των τελευταίων δώδεκα μηνών, από τότε δηλαδή που η πανδημία μέτρησε το μπόι μας, ο Νίκος Νουρής διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του πιο ευφάνταστου υπουργού της Κυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη.
Αρχικά κομματικός που δεν συγκαταλεγόταν στα πρώτα βιολιά της Πινδάρου, με δημόσια παρουσία εν πολλοίς απαρατήρητη, βουλευτής στη συνέχεια από τον Μάρτη του 2013, όπου ως επιλαχών κλήθηκε να καλύψει την κενωθείσα έδρα που προέκυψε από τον διορισμό Χρήστου Στυλιανίδη στη θέση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, και μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου από τον Δεκέμβριο του 2019, όταν διορίστηκε από τον Νίκο Αναστασιάδη υπουργός Εσωτερικών.
Θέση που του επέτρεψε να ξεδιπλώσει τα μέχρι τότε κρυφά ταλέντα του, αποκαλύπτοντάς μας ότι πίσω από έναν μέτριο πολιτικό χαμηλών τόνων (εντάξει, και εργατικό λένε κάποιοι) μπορεί να κρύβεται ένας θορυβώδης ζαπτιές αυταρχικών προδιαγραφών. Για την ακρίβεια, ένας ευφάνταστος θορυβώδης ζαπτιές.
Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε ψυλλιαστεί τη δημιουργική φαντασία του ανδρός μόνο όταν κυκλοφόρησε ευρέως το βιογραφικό του νέου υπουργού και αντιληφθήκαμε ότι έκρινε σκόπιμο να συμπεριλάβει σ’ αυτό τη συμμετοχή του, όταν ήταν στην Στ’ Δημοτικού, στο τηλεπαιχνίδι «Απαντήστε Παιδιά» που παρουσίαζε ο αείμνηστος Φρίξος Πετρίδης. Ομολογώ πως είχα να δω κάτι ανάλογο από τότε που η Πραξούλα Αντωνιάδου συμπεριελάμβανε για ένα διάστημα στο βιογραφικό της τη συμμετοχή της στη σατιρική εκπομπή «Πατάτες Αντιναχτές».
Οι λίγοι, πάλι, όσοι παρακολουθούσαν το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, το ‘χαν αντιληφθεί πολύ νωρίτερα, όταν το όνομά του συμπεριλαμβανόταν σε διάφορα δημοσιεύματα, όχι για κάποιο επίτευγμα αλλά για ζητήματα που απασχολούσαν την επικαιρότητα. Για παράδειγμα: «ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Νίκος Νουρής, αφού υπέδειξε πως ουδέποτε κατεδαφίστηκε οποιοδήποτε παράνομο κτήριο, ρώτησε αν υπάρχει δυνατότητα να εξεταστεί το ενδεχόμενο να παραχωρηθούν “καλυπτικές άδειες” στο ξενοδοχείο για τους δύο επιπλέον ορόφους που κτίστηκαν», έγραφε τον Αύγουστο του 2019 ο Φιλελεύθερος.
Ή όπως παλαιότερα, το 2017, όταν η Κυβέρνηση θυμήθηκε ως «κατεπείγον» ένα νομοσχέδιο του 2014 που προέβλεπε αποξένωση-ιδιωτικοποίηση κρατικής γης παρόλο που παραδεχόταν ότι οι λόγοι τους οποίους ήθελε να εξυπηρετήσει το νομοσχέδιο το 2014 δεν συνέτρεχαν το 2017.
Επιπλέον, το 2019, ως αντιπρόεδρος πλέον του ΔΗΣΥ, ηγήθηκε της προεκλογικής εκστρατείας των Ευρωεκλογών, ακολουθώντας μια άθλια στοχοποίηση του Νιαζί Κιζιλγιουρέκ κατά την οποία η Ελένη Σταύρου Σύρου υποστήριζε ότι ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ «σίγουρα έχει πάρει την έγκριση της Τουρκίας» για να κατέλθει υποψήφιος κι ότι μετά την εκλογή του θα διακήρυττε ότι «εκπροσωπεί την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Τόσο δε ο ΔΗΣΥ όσο και ο Νίκος Νουρής προσωπικά τον εγκαλούσαν μεταξύ άλλων κι επειδή δήλωνε ότι θα προσπαθούσε να προωθήσει τη συμπερίληψη της τουρκικής γλώσσας ως μιας από τις επίσημες γλώσσες του Ευρωκοινοβουλίου –πρόταση/αίτηση, σημειώστε, την οποία είχε υποβάλει ήδη από το 2016 ο Νίκος Αναστασιάδης! Για την ιστορία, η καθίζηση του ΔΗΣΥ σ’ εκείνη την εκλογική μάχη ήταν της τάξης των 9 μονάδων.
Εκεί, όμως, που ο Νίκος Νουρής ξεδίπλωσε τα, όπως είπαμε, κρυφά του ταλέντα ήταν στο διάστημα που ακολούθησε της υπουργοποίησής του τον Δεκέμβριο του 2019, ταλέντα πασπαλισμένα με αλαζονεία και αυταρχισμό. Το γεγονός ότι ήθελε να μπουκάρουν οι αστυνομικοί στα σπίτια μας, «κι αν είναι νόμιμο θα δείξει ο χρόνος» (σχετική η έννοια της η νομιμότητας!), είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ένα άλλο οι προειδοποιήσεις «Δεν θα ανεχτούμε» και οι ειρωνείες «Δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη όλοι να έγιναν υπεραθλητές», για κόσμο που σε περίοδο καραντίνας χρησιμοποιούσε μια από τις λίγες επιλογές που το ίδιο το κράτος του έδινε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει στο πλαίσιο των μέτρων για την πανδημία.
Εκεί όμως που ο υπουργός έριξε το βάρος του και έδωσε επιπλέον σημάδια αυταρχικής αλλά, δυστυχώς, και ρατσιστικής συμπεριφοράς είναι στην επίλυση του μεταναστευτικού προβλήματος. Επιλέγοντας τρόπους αντιμετώπισης αυτού του μεγάλου και πολύπλοκου προβλήματος, που καταλαβαίνουμε γιατί συμπεριέλαβε στο βιογραφικό του τη συμμετοχή του στο τηλεπαιχνίδι «Απαντήστε Παιδιά», όπου βραβεύτηκε για τις επιδόσεις του στα μαθηματικά. Διότι και το μεταναστευτικό/ προσφυγικό το αντιμετωπίζει με μαθηματικούς όρους. Πρόσθεση κι αφαίρεση. Τόσα κεφάλια πάνω, τόσα κεφάλια κάτω. Χωρίς κανένα ανθρωπιστικό συναίσθημα. Υιοθετώντας ρητορική Ακροδεξιάς, δηλητηριάζοντας συνεχώς με ξενοφοβία την κοινωνία και ακολουθώντας τρομολαγνικές πρακτικές που ηχούν εύηχα και δρουν φοβικά στ’ αφτιά μεγάλης μερίδας του κόσμου.
Με «μαχητές του ISIS» να κρατούνται στη Μενόγεια και τρομοκράτες τζιχαντιστές να κυκλοφορούν στη Χλώρακα. «Στέλνοντας» ακόμα κι αυτό το ΕΛΑΜ για «περιπολίες» και «αστυνόμευση» στην περιοχή, κι άσχετα αν ο Αρχηγός της Αστυνομίας δήλωνε: «Ο καθένας μπορεί να εκφράζεται και να λέει αυτά που έχει ως πληροφόρηση. Εμείς ως Αστυνομία γνωρίζουμε την πραγματικότητα. Εάν υπήρχαν στοιχεία για συμμετοχή προσφύγων σε τρομοκρατικές οργανώσεις θα είχαν συλληφθεί».
Αντί να πράξουν εκείνα για τα οποία εισπράττουμε ως χώρα ουκ ολίγα εκατομμύρια από την Ευρωπαϊκή Ένωση -κάποια από αυτά δόθηκαν για… μαγειρικές εκπομπές!- επιλέξαμε την εύκολη λύση, αυτήν του αντιμεταναστευτικού λόγου και του φόβου για να καλυφθεί η κάκιστη διαχείριση. Που μεταφράζεται σε στοίβαγμα χιλιάδων προσώπων σε καταυλισμούς κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, ανύπαρκτη πολιτική ενσωμάτωσης, βραδύκαυστες διαδικασίες εξέτασης αιτήσεων πολιτικού ασύλου και απέλασης όσων δεν δικαιούνται… Κι αν τολμήσει κανείς να διαμαρτυρηθεί, εύκαιρη η προειδοποίηση: «Η Κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει να συνεχιστούν φαινόμενα αναρχίας στη χώρα». Κερασάκι στην τούρτα, ενδεικτικό κι αυτό της δημιουργικής φαντασίας του υπουργού -ενόψει και των εκλογών, με το κόμμα να προσπαθεί να ρίξει δίχτυα προς πάσα κατεύθυνση- το μεγαλόπνοο σχέδιο του φράκτη στη Νεκρή Ζώνη. Που θα ανακόψει, δήθεν, τις ροές μεταναστών, αλλά ευκολότατα εξουδετερώνεται από ένα ρεπόρτερ τηλεοπτικού καναλιού.
Θα ήταν παράλειψη, τέλος, αν σκιαγραφώντας το προφίλ του υπουργού, δεν αναφερόμασταν στο θέμα των πολιτογραφήσεων και των «χρυσών» διαβατηρίων. Υπενθυμίζοντας πως, μπροστά στα όσα εμβρόντητοι πληροφορούμασταν, είτε από ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα είτε δια εφημερίδων και τηλεοπτικών δικτύων του εξωτερικού, ο Νίκος Νουρής, ως υπουργός των Εσωτερικών, διακήρυττε τον Απρίλιο του 2020 πως: «Με τα μέτρα που πάρθηκαν μετά τον Μάιο του 2019, θεωρούμε πως όχι μόνο δεν συντρέχει λόγος τερματισμού, αλλά αντίθετα ο έλεγχος που γίνεται είναι πλέον υπέρμετρος».
Και έξι μήνες, μετά, τον Οκτώβριο, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσιζε μετά από εισήγησή του τον τερματισμό του αδιάτρητου προγράμματος που διέσυρε τη χώρα.
Φιλελεύθερα, 14.2.2021
