Ζούμε, εργαζόμαστε, διασκεδάζουμε και κοινωνικοποιούμαστε λες και η πανδημία δεν έχει υπάρξει ποτέ ή ότι έχουμε αφήσει για τα καλά πίσω μας τον κορωνοϊό.

Σε κάποιο βαθμό αυτό είναι κατανοητό και αναμενόμενο. Μετά από τρία χρόνια σκληρής δοκιμασίας, ποιος έχει διάθεση να ασχολείται με ένα τόσο δυσάρεστο θέμα;

Η πραγματικότητα, όμως είναι διαφορετική. Ο ιός εξακολουθεί να είναι παρών στις ζωές μας. Όχι μόνο με τα διάφορα κύματα και τις παραλλαγές του ιού που προκαλούν νέα κρούσματα, λοιμώξεις αλλά και θανάτους. Αλλά κυρίως με το αποτύπωμα που αφήνει πίσω του.

Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η πανδημία εκφράστηκαν φόβοι για το πώς η διαχείρισή της θα επιδρούσε στην ψυχική υγεία. Καθώς ο χρόνος περνά και νέες έρευνες πραγματοποιούνται και δημοσιοποιούνται γύρω από αυτό το θέμα, γίνεται σαφές πως οι νέοι και οι έφηβοι έχουν πληρώσει βαρύ τίμημα. Το γενικό συμπέρασμα αυτών των ερευνών είναι πως οι δύσκολες πανδημικές συνθήκες που ζήσαμε διατάραξαν τη φυσιολογική ανάπτυξη του εφηβικού εγκεφάλου.

Οι επιστήμονες είναι πλέον βέβαιοι πως ο εφηβικός εγκέφαλος γέρασε πρόωρα μέσα στον πανδημικό κυκεώνα, υπέστη ραγδαίες αλλαγές που τον ώθησαν σε βίαιη ωρίμαση. Αξιοσημείωτο ήταν το γεγονός ότι, με βάση τα ευρήματα, η επίδραση της πανδημίας στον εφηβικό εγκέφαλο ήταν ασύμμετρα μεγάλη στα κορίτσια σε σύγκριση με τα αγόρια.

Αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο, ακόμη και θα χρειαστεί να γίνουν και άλλες μελέτες είναι αν αυτές οι αλλαγές είναι ανατρέψιμες ή όχι. Κανένας δεν γνωρίζει αν η πανδημία θα έχει και μακροπρόθεσμες συνέπειες στον εγκέφαλο των εφήβων και σε ποιο βαθμό θα αποδειχθούν καθοριστικές.

Εκείνο, όμως που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι πρέπει να δοθεί πολύ μεγαλύτερη προσοχή στην ψυχική υγεία των παιδιών. Κάτι που σημαίνει βαθιές αλλαγές στην εκπαίδευση, στη δημόσια υγεία και φυσικά μέσα στις ίδιες τις οικογένειες. Δεν υπάρχει πιο λανθασμένη αντιμετώπιση από το «παιδί είναι και θα του περάσει», όταν αλλάζει η συμπεριφορά του, όταν γίνεται βίαιο, μελαγχολικό ή κλείνεται στον εαυτό του.

Οι αρνητικές επιδράσεις της πανδημίας στους εφήβους πρέπει να αναγνωριστούν και το κυριότερο πρέπει να αντιμετωπιστούν. Διαφορετικά μια ολόκληρη γενιά θα πληρώσει, κυριολεκτικά με την ψυχή της ένα βαρύ τίμημα και οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες.

Η ψυχική υγεία όλων, αλλά κυρίως των παιδιών και των εφήβων πρέπει να μπει στο επίκεντρο. Διαφορετικά, θα έχουμε χάσει το παιχνίδι. Λέμε συχνά πως τα παιδιά είναι το μέλλον. Τι μέλλον να υπάρξει με μια γενιά που ξεκινά τσακισμένη την πορεία της;