Θα το γράψω στην κυπριακή γιατί διαφορετικά δεν θα βγει όπως το νιώθω. Στον τομέα της υγείας βάλλουν ούλλοι απού ρέξει για το ποιος έκαμε κάτι πρώτος. Με το που θα δει το φως της δημοσιότητας ή για να είμαι πιο σωστή, με το που θα ξαναδεί το φως της δημοσιότητας ένα θέμα σπεύδουν όλοι να δηλώσουν ότι εκείνοι πρώτοι το προώθησαν, εκείνοι πρώτοι πάλεψαν να βρουν την λύση του κ.λ.π. κ.λ.π..
Το θέμα είναι ότι τη στιγμή που όλοι κάνουν δηλώσεις ή σχετικές αναρτήσεις στο διαδίκτυο ή ακόμα στέλνουν και προσωπικά μηνύματα στους δημοσιογράφους για να επισημάνουν ότι εκείνοι είναι οι μανάδες ή οι πατεράδες των θεμάτων, στον τομέα της Υγείας τα πάντα παραμένουν στο ίδιο σημείο στο οποίο ήταν το 2017. Και δεν αναφέρομαι βεβαίως στα ζητήματα της καθημερινότητας ή σε λύσεις που δίνονται για τα σημαντικά μεν, μικρά δε για την μεταρρύθμιση του τομέα.
Να πάρουμε όμως ως παράδειγμα τα πιο απλά. Την Πέμπτη στην κοινοβουλευτική επιτροπή Υγείας συζητήθηκε για άλλη μια φορά η ανάγκη για κάλυψη των αναγκών των μεταμοσχευμένων ασθενών ήπατος. Δεν θα συζητήσουμε το ότι ο εκτελεστικός διευθυντής του ΟΚΥπΥ κατάφερε για δεύτερη φορά σε διάστημα μερικών μηνών να εξοργίσει τους οργανωμένους ασθενείς θέτοντας υπό αμφισβήτηση τα όσα οι ίδιοι είχαν συμφωνήσει με τον υπουργό Υγείας (το είχε κάνει και όταν Υπουργός ήταν η κ. Πόπη Κανάρη). Την Παρασκευή άρχισαν τα γνωστά. Ο ΔΗΣΥ το τρέχει από το 2021. Βουλευτές έσπευσαν να ενημερώσουν δημοσιογράφους σχετικά. Ο τότε υπουργός Υγείας Μιχάλης Χατζηπαντέλα είχε κάνει, όπως ανέφεραν δημοσιεύματα, καλύτερη συμφωνία. Η Πόπη Κανάρη επίσης είχε προωθήσει τη δική της συμφωνία η οποία κρίνεται από τους του ΔΗΣΥ υποδεέστερη της συμφωνίας του «δικού τους» Υπουργού. Οι ασθενείς και εμείς, περιμένουμε την υλοποίηση των νέων αποφάσεων που έλαβε ο Μιχάλης Δαμιανός. Βεβαίως υπάρχει πάντοτε ο παράγοντας «φέουδα» εντός των κρατικών νοσοκομείων.
Πάμε τώρα στην κάλυψη των εξόδων των συνοδών των ασθενών που παραπέμπονται στο εξωτερικό. Φώναζαν οι οργανωμένοι ασθενείς για πολλά χρόνια. Κατά καιρούς γράφαμε οι δημοσιογράφοι σχετικά θέματα αλλά μέχρι εκεί. Πριν το τέλος του 2023 το θέμα μεταφέρθηκε στη Βουλή. Εκεί βεβαίως είδαμε μια ανελέητη (κατά την άποψη μου εντελώς άδικη) επίθεση στην τότε υπουργό Υγείας Πόπη Κανάρη. Είχε ζητήσει από το υπουργείο Οικονομικών το συμβολικό κονδύλι των €350.000 για να αρχίσει να λειτουργεί το πρόγραμμα. Στην Βουλή παρουσιάστηκε μελέτη που είχε μεταξύ 2020 και 2021 στο υπουργείο Υγείας, η οποία όμως έμεινε στα συρτάρια. Έπιασαν τότε οι βουλευτές όλων των κομμάτων να φωνάζουν και να πιέζουν μπαίνοντας σε ανταγωνισμό μεταξύ τους για το ποιος θα φανεί περισσότερο. Αλλάξαμε Υπουργό και αφού πλέον σταμάτησαν και οι τρικλοποδιές μεταξύ ορόφων στο Υπουργείο το ζήτημα προωθήθηκε. Και πάλι βουλευτές έσπευσαν να διεκδικήσουν την πατρότητα του «παιδιού».
Για τα νομοσχέδια που βρίσκονται ακόμα σε εκκρεμότητα, θα πω μόνο, και όποιος θέλει μπορεί να το ψάξει και στο αρχείο της Βουλής και στο διαδίκτυο γενικά, ότι ασχολήθηκαν όλοι οι προηγούμενοι υπουργοί Υγείας από το 2018 και μετά. Ο καθένας έκανε το νομοσχέδιο του για το κάθε ζήτημα.
Σαφώς και όταν αρχίσουν να προωθούνται, ελπίζω σύντομα, κάποια από τα νομοσχέδια, κάποιοι θα μας πουν ότι ήταν δική τους απαίτηση η νομοθετική ρύθμιση διαφόρων ζητημάτων. Ε ναι. Όταν ένα νομοσχέδιο πάει κι έρχεται από το υπουργείο Υγείας στη Βουλή και πάλι πίσω για πέντε έξι χρόνια, όλοι ασχοληθήκατε μαζί του. Το θέμα είναι τι κάνατε τόσα χρόνια που ασχολούσασταν; Τη μαγκιά όλων όσοι φωνάζουν για τις εκκρεμότητες θα την δούμε στην πορεία. Κατά τη ρήση «με τα λόγια χτίζω ανώγεια και κατώγεια», για να δούμε και πράξεις.
