Όταν και τώρα ακόμη βρίσκονται εδώ άνθρωποι, οι οποίοι στηρίζουν τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, το θέμα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με πολιτικά κριτήρια. Το θέμα μπορεί να αντιμετωπιστεί από άλλες ειδικότητες της επιστήμης. Βέβαια, υπάρχει πάντα και πολιτική εξήγηση. Το «ξέπλυμα» του Ερντογάν γίνεται για προφανείς λόγους. Τούτο γίνεται επειδή θέλουν οι… πλύστρες να επιβεβαιώσουν τις επιλογές τους, που έχουν διαψευσθεί αλλά και απορριφθεί.
Και ενόψει τούτου αναπτύσσουν το αφήγημα πως ο Ερντογάν, έχει, για παράδειγμα, αποδεχθεί το σχέδιο Ανάν, όπως και οι ίδιοι. Και η αποδοχή του σχεδίου Ανάν, σύμφωνα με το δικό τους παραμύθι θα «επιτύγχανε» την «επανένωση» της Κύπρου ( ή δεν το έχουν διαβάσει ή έχουν στα χέρια τους άλλο σχέδιο!).
Είναι προφανές πως το τι πράττει ο ηγέτης του συνεχιζόμενου Αττίλα με την επιβολή τετελεσμένων δεν ενοχλεί. Γι αυτούς τους κύκλους για όλα φταίει η ελληνοκυπριακή πλευρά, που εν πολλοίς δεν αποδέχεται την όποια λύση.
Φταίει η ελληνική πλευρά, λένε, για το 2004 αλλά και για το Κραν Μοντανά. Σε ό,τι αφορά το 2017, υπενθυμίζεται ότι τα πρακτικά των Ηνωμένων Εθνών παρουσιάζουν τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, τότε υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, να τινάζει στον αέρα τη Διάσκεψη.
Αυτή, λοιπόν, η ομάδα, η σχολή σκέψης στο Κυπριακό, υποστηρίζει ότι προσφέροντας δώρα στην κατοχική πλευρά, προβαίνοντας σε συνεχείς υποχωρήσεις, θα πεισθεί στο τέλος η Τουρκία για να συνεργασθεί. Σχεδόν πενήντα χρόνια αυτή η προσπάθεια επαναλαμβάνεται χωρίς αποτέλεσμα. Στο μεταξύ η Τουρκία στοιβάζει συνεχώς και εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα. Την ίδια ώρα, σιγά-σιγά, το θέμα της κατοχής ξεθώριασε, από τη στιγμή που θεωρήθηκε διακοινοτικό το ζήτημα και ζήτημα «έλλειψης εμπιστοσύνης» μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Περίπου ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα… ψυχολογικό. Εξού και παλαιότερα οργανώνονταν τα γνωστά επιδοτούμενα σεμινάρια, που οι προσκεκλημένοι υποβάλλονταν σε ψυχοθεραπεία για το πώς να τα βρουν με τον κατακτητή! Συνεχής επικαιροποίηση του συνδρόμου της Στοκχόλμης. Δηλαδή, το θύμα αρχίζει και τρέφει συναισθήματα αγάπης, συμπάθειας προς τους κατακτητές. Όλοι αυτοί βαθμηδόν μετατρέπονται σε ουραγούς της τουρκικής απληστίας.!
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης επεκτείνεται και στο πεδίο της κοινωνίας, πέραν από τους διάφορους εκφραστές της γνωστής σχολής του Κυπριακού. Εξ ου και το γεγονός ότι πρόσφυγες κάνουν παρέα με τους σφετεριστές της περιουσίας τους. Ενίοτε βρίσκονται και τρώνε μαζί (οφτόν κλέφτικο για σημειολογικούς προφανώς λόγους).
Βρισκόμαστε ενώπιον δύσκολων δεδομένων και αντί αυτό να απασχολεί, οι διάφοροι εκφραστές της όποιας λύσης αλληθωρίζουν προς το παρελθόν. Αναλώνονται σε δήθεν «χαμένες ευκαιρίες» στο Κυπριακό, οι οποίες πάντα αυτές δεν αξιοποιήθηκαν από την ελληνική πλευρά. Δηλαδή, με βάση αυτό το παραμύθι θέλουν οι Τούρκοι να αποχωρήσουν πλήρως από την Κύπρο, αλλά δεν τους αφήνουμε. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή καθώς υπάρχουν κάποιοι που το ψελλίζουν.
Είναι προφανές πως από τις διάφορες μεταλλάξεις μοντέλων συμφωνίας, η Τουρκία επαναφέρει συστηματικά και μεθοδευμένα τη λύση των δύο κρατών. Επιδιώκει την προτεκτοροποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Δεν θα χρειάζεται να την καταλάβει στρατιωτικά γιατί θα την ελέγχει πολιτικά.
Ο στόχος, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι το καλόπιασμα της Τουρκίας καθώς αυτό δεν αποδίδει. Ο στόχος μας θα είναι η Τουρκία, την οποία όπως λένε, δεν την θέλουν ούτε οι Τουρκοκύπριοι, με βασική επιδίωξη την ανατροπή των κατοχικών δεδομένων. Πρώτος στόχος, λοιπόν, η ανατροπή της κατοχής, η απελευθέρωση και μετά οι εσωτερικές πολιτειακές ρυθμίσεις. Είναι κατάντημα να συζητούνται «συμβιβασμοί», να γίνουν αποδεκτές ρατσιστικές ρυθμίσεις και να αφαιρείται από την εξίσωση η κατοχή. Και είναι κατάντημα κάποιοι να δίνουν άλλοθι, να ξεπλύνουν την κατοχική δύναμη και τον ηγέτη της, τον ισλαμοφασίστα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
